ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

กลุ้มใจ อยากมีพี่ ก็มีบ่ได้
อยากมีอาจารย์ อาจารย์ก็บ่รับ
คอตก

อ่ะ ล้อเล่นค่ะ มีความสุขมากมายจริงๆเลยค่ะวันนี้
เหมือนอะไรที่มันอึดอัดมันเริ่มเบาบางลง
พอจะมองออกแล้วว่าจะต้องเดินไปทางไหน

ปล.แอบเห็นอายุแว๊บๆ ขออนุญาตเรียกพี่ละกันนะคะ ห่างกัน7ปีค่ะ เรียกคุณรู้สึกห่างๆไงไม่รู้ค่ะ(อยากใกล้ชิดว่างั้น ฮ่าๆๆ) แต่ทางใจยังนับถือเป็นอาจารย์อยู่ เพราะหนูถือว่าคนที่ให้ความรู้กับเรา คือครูบาอาจารย์ทุกท่านค่ะ

 

อันนี้ขอบคุณมากๆ คือว่าจิตมีอารมณ์ความคิดประมาณนี้บ่อยๆค่ะ แต่ไม่ทราบว่าเรียกว่าอะไรโดยเฉพาะเวลาที่เราเห็นความทุกข์ยากของคนและเรามีโอกาสได้ปฏิบัติธรรมมันเป็นอะไรที่อธิบายยากมาก(มันเป็นความแตกต่างที่สุดขั้วจริงๆ)ขอบคุณสำหรับความรู้ทางธรรมที่เป็นประโยชน์มากๆค่ะ ต่อไปจะได้บอกกับตัวเองว่า อืม...กำลังตัดขันธ์5อีกแล้วเรา

 

ฮาฮาฮา แล้วจะให้บอกยังไงละเนี่ย แล้วตอนที่คุณได้ยินแล้วคุณหยุดได้ยินได้ยังไงละคะ มันหายไปเองหรือว่ายังไง ลองคิดทบทวนดูซีคะเพราะจริงๆมันนิ๊ดเดียวจริงๆเลย ก็ถ้าคุณไม่สนใจกับมันคุณก็ไม่รับรู้ใช่ไหมล่ะ ถ้าคุณไปจดจ่อกับมัน มันก็จะได้ยิน ลองดูๆๆแล้วมาเล่าให้ฟังนะคะ

 

ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ สั้นแต่ได้ใจความขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ แล้วจะไม่ให้ยกย่องเป็นอาจารย์ได้อย่างไร ฮ่าฮ่า คาระวะ1จอก

 

คือ "ให้ละ" เลยใช่ไหมคะ จะเกิดอะไรกับร่างกายนี้ ก็ให้มันเกิดเราไม่ห่วงแล้ว ประมาณนี้ใช่ไหมคะ

มิน่าล่ะ ตอนนั้นความรู้สึกกลัว ห่วงว่าร่างกายนี้จะเป็นอย่างไรนั่นเอง ถึงไปต่อไม่ได้ จะพยายามดับขันธุ์ห้าให้ได้ไวๆค่ะ คงต้องฝึกการพิจารณาขันธุ์ห้าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปแล้วน่ะค่ะ

ขอบคุณพี่ me,myself อีกครั้งนะคะ
สว่างโล่งเลย ทำไมคิดตั้งนานคิดไม่ออกนะ เห็นมั๊ยคะ พี่เป็นอาจารย์หนูจริงๆด้วยนะเออ

สนใจวิธีปิดที่คุณพี่สงบระงับถามมาเหมือนกันค่ะ
เพราะบางทีก็ได้ยินเสียงวิ้งๆๆแหลมๆยาวๆในหู และบางทีก็ได้ยินเสียงแว่วๆแต่เป็นแว่วก่อนจะเกิดเสียงจริงน่ะค่ะ ขอบคุณพี่สงบระงับมากๆนะคะที่ถามคำถามนี้มาค่ะ

 

อ้าว พี่ๆเค้าไปไหนต่อไหนกันแล้ว หนูยังนั่ง งง อยู่
มันหายไปยังไงหว่า
คือ พอเงี่ยหูฟัง มันก็วิ้งๆชัดแจ๋ว
แต่พอคิดว่าเสียงไรหว่า ทำอย่างอื่นไปซะมันก็หายไปเอง

สรุปคือไม่สนใจใช่ไหมคะ (โง่อีกแล้วช้านนนตามไม่ค่อยจะทันพี่ๆอยู่ดีอ่ะ)
แต่ตอนได้ยิน เราก็ไม่ได้ไปสนใจมันนะคะ มันมาเองอ่ะ
แบบว่าไม่ให้มันมาเลยไม่ได้เหรอคะ

 

ต้องพยายามฝึกค่ะ ให้ปิดให้สนิท ลองดูนะคะ

 

ขออนุญาตคุณMe,ด้วยค่ะ(นำลิงค์มาแปะให้น้องเขาอ่าน)เป็นของหลวงพ่อฤาษีลิงดำค่ะวิธีฝึกทิพยโสตญาณ สงบระงับอธิบายไม่เก่ง ยังไงคุณMe, ช่วยอธิบายแบบง่ายๆเป็นวิทยาทานให้น้อง เจ๋วะรัฐถะ อีกครั้งนะค่ะขอบพระคุณอีกแล้วค่ะ ตอนอ่านขนลุกถึงศีรษะเลยค่ะ

 

ตอนนี้รุ่นน้องจ่าก็กะลังหลงเหมือนกัน อิอิ

 

คุณเจ๋วะรัฐถะครับ

หลวงพ่อฤาษีท่านสอนให้ตัดขันธ์ห้าครับ

มิใช่ดับขันธ์ห้า

คือให้พิจารณาว่า
- เราไม่มีในกาย กายไม่มีในเรา
- เราคือจิต ซึ่งจะติดตามเราไปทุก ๆ ชาติ ไม่ว่าจะเราจะเกิดเป็นมนุษย์หรือเทวดาพรหมหรือสัตว์เดรัจฉานเปรตอสูรกาย จิตก็จะเป็นจิตเดิม
- กายคือขันธ์ห้า ประกอบด้วยธาตุทั้งสี่คือดิน น้ำ ลม ไฟ มารวมกันชั่วคราว พอเราหมดอายุขัย ขันธ์ห้าก็คืนกลับสู่สภาพเดิม
- ขันธ์ห้าเปรียบเสมือนบ้านเช่า ย่อมมีสภาพผุพังไปตามกาลเวลา เมื่อบ้านเช่านี้พังสลายไป เราต้องหาบ้านใหม่
- ขันธ์ห้าล้วนเป็นทุกขัง อนิจจัง อนัตตา
- เป็นทุกขัง หมายความว่า เกิดก็เป็นทุกข์ หิวก็เป็นทุกข์ ปวดอุจจาระปัสสาวะก็เป็นทุกข์ เจ็บป่วยก็เป็นทุกข์ ไม่สมหวังในสิ่งที่ต้องการก็เป็นทุกข์ พลัดพรากจากสิ่งรักสิ่งชอบก็เป็นทุกข์ ตายก็เป็นทุกข์
- เป็นอนิจจัง หมายความว่าไม่สามารถคงสภาพอยู่ได้ คือมีการเกิดเป็นเบื้องต้น มีการเสื่อมสลายในเบื้องกลางหมายถึงเจ็บป่วยชราภาพ และมีการดับสูญหมายถึงตายในเบื้องท้าย
- เป็นอนัตตา หมายความว่าไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน ไม่ควรยึดติด ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ถ้าขันธ์ห้าเป็นของเรา เราจะต้องสั่งมันได้ แต่นี่เราสั่งมันไม่ได้ เช่นเราสั่งไม่ให้มันเจ็บป่วยมันก็จะเจ็บป่วย เราสั่งไม่ให้มันแก่มันก็แก่ลงทุกวัน
- ขันธ์ห้าเป็นสิ่งสกปรก ขันธ์ห้าทุกคนเป็นสิ่งสกปรก ทุกส่วนที่ประกอบขึ้นมาเป็นขันธ์ห้าล้วนสกปรก ลองไม่อาบน้ำสระผมล้างหน้าแปรงฟันสักเจ็ดวันก็จะเข้าใจ
- ขันธ์ห้าประกอบด้วยน้ำเลือดน้ำหนอง อุจจาระปัสสาวะ ของเน่าของเสีย สิ่งที่ออกจากขันธ์ห้าล้วนสกปรก เช่นน้ำลาย อุจจาระปัสสาวะ
- ขันธ์ห้าเป็นรังของโรค ทุกคนตั้งแต่เกิดจนตายล้วนเคยเจ็บป่วยหลาย ๆ โรค ถ้าไม่มีขันธ์ห้า เราก็ไม่มีโรค
- สรุป ขันธ์ห้านี้เป็นของน่ารังเกียจ ขันธ์ห้าของเราน่ารังเกียจ ขันธ์ห้าของคนอื่นก็น่ารังเกียจเช่นเดียวกัน เพราะฉะนั้นเราไม่ควรหลงติดขันธ์ห้าของเราหรือของคนอื่น
- เราควรพิจารณาตัดขันธ์ห้าทุกวัน วันละหลาย ๆ ครั้ง เพื่อให้เกิดความเบื่อหน่ายในขันธ์ห้า และไม่ต้องการขันธ์ห้าอีกต่อไป
- เมื่อเราพิจารณาตัดขันธ์ห้าแล้ว หลวงพ่อสอนให้พิจารณาต่อไปว่าถ้าเราตายไปตอนนี้ มนุษย์สมบัติเราไม่ต้องการ สวรรค์สมบัติเราไม่ต้องการ พรหมสมบัติเราไม่ต้องการ เราต้องการอย่างเดียวคือนิพพาน

ขอให้ท่านมีความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม
และขออนุโมทนาในความตั้งใจจริงด้วยคร้าบ

 

วันนี้เพลินจริงๆเลยค่ะ นั่งอยู่กับที่3ชั่วโมงไม่หิวแต่มีความสุขเหลือเกิน
เวลาที่ไหลไปกับการศึกษาธรรมมะ ย่อมมีค่ากว่าเวลาที่เสียไปกับอย่างอื่นใช่ไหมคะ ^_^

ขอบพระคุณพี่สงบระงับมากๆนะคะ กราบเลยแหล่ะค่ะพี่
เดี๋ยวหนูเข้าไปอ่านค่ะ บางอย่างไม่เคยศึกษาไม่เคยได้ยินก็มาได้ยินที่กระทู้นี้แหล่ะค่ะ วันนี้จดเลคเซอร์แทบไม่ทันแน่ะ แต่ก็ตามจดจนหมดเลยค่ะ

 

อ่ะโห......สุดยอดไปเลยค่ะ คุณwara อนุโมทนาบุญอย่างยิ่งเลยค่ะขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะค่ะ(good)

 

ค่ะหนูจะลองดูก่อนนะคะ ได้ผลยังไงจะรีบวิ่งมาบอกพี่คนแรกเลยค่ะ
ตอนแรกที่เป็น ถามเพื่อนๆว่าได้ยินมั๊ย ปรากฏว่ามีเราได้ยินอยู่คนเดียว
หนักๆเข้า เลยเลิกถาม กลัวจนเลิกกลัว ในที่สุดคิดว่า เพลินดีเหมือนกันเฮ๊ย
แต่ถ้ามาแบบเสียงยานๆนี่ ไม่อาววววววววนะคะ ไม่want

 

ทีหลังก็ชวนคุยซะเลยซีคะ เผื่อมีคนมาขอส่วนบุญ

 

ขออนุโมทนากับคุณwara43ด้วยครับ

ผมก็ใช้คำสอนของหลวงพ่อฤาษีเหมือนกันคร้าบ

จริงครับ...... ที่เราเห็นผู้หญิงสาว ๆ ว่าสวยนั้น

เธอมีความสวยก็จริง....

แต่ความสวยนั้นไม่จีรังครับ

ลองไม่อาบน้ำแปรงฟันสระผมสักเจ็ดวัน

คงไม่มีใครเห็นเธอสวยแน่นอน

และความสวยของเธอนั้นมีความหนาเพียงไม่เกินหนึ่งมิลลิเมตรเท่านั้น

คือความสวยอยู่ที่หนังกำพร้าเพียงอย่างเดียวซึ่งหนาไม่เกินหนึ่งมิลลิเมตร

ถ้าลอกหนังกำพร้าออก ไม่มีใครสวยหรอกครับ

ไม่ว่าจะสวยขนาดไหน หรือเป็นนางงามจักรวาลก็ตาม

รับรองได้คร้าบ

เพื่อน ๆ ที่เป็นสุภาพสตรีอย่าเพิ่งด่าผมนะครับ

ขอให้เพื่อนที่เป็นสุภาพสตรีใช้หลักการเดียวกันนี้พิจารณาร่างกายตนเอง

และร่างกายของเพื่อนสุภาพบุรุษ

เพื่อไม่ให้ยึดติดในความสวย ความงาม ความหล่อ คร้าบ....

ขออนุโมทนาในความตั้งใจปฏิบัติธรรมของทุกท่านคร้าบ

 

โอ้ว วิธีนี้เพิ่งเคยเจอที่นี่แหล่ะค่ะ
หนูกำลังคิดถึงการเป็นหมอน่ะค่ะ อ่านแล้วคิดตาม
อืมม์ จะลองเอาไปใช้ด้วยค่ะ แต่อันสุดท้ายนี่จิตไม่ร่วมมือกับเจ้าของนะคะเนี่ย
ขอบพระคุณพี่ wara43 อีกครั้งนะคะ

 

อ๊ายยยย อายความเปิ่นของตัวเองค่ะ
แต่เด็กทำไรไม่ผิดใช่ป่ะคะ แหะ แหะ
หนูบอกแล้วว่าหนูยังเต๊าะแตะอยู่อ่ะ

ขอโทษอย่างสูงเลยนะค่ะ แหะ แหะ คือแบบว่า หนูก็ไม่ได้ฉลาดอะไรมากมายหรอกค่ะ คำพูดอาจจะกวมๆไปนิ๊ด ก็ขอสูมาเต๊อะเจ้า แบบว่ามือใหม่อ่ะค่ะ

คำอธิบายย๊าว ยาว แต่ชอบค่ะ ขออนุโมทนาบุญกับธรรมทานจากพี่ๆทุกคนนะคะ

 

อายครูไม่รู้วิชานะคะน้อง