เป็นไปได้ไหม ว่า นิพพาน ก็ยังไม่ใช่จุดสิ้นสุดแห่งการดับทุกข์

ไม่ได้ให้ยึด ถ้ายังมีการยึดถือ ก็ยังไม่ใช่
แต่เพราะปล่อยวางความยึดถือต่างหาก จึงพบตน เห็นตน
ว่าตนไม่ใช่ขันธ์ ๕ ขันธ์ ๕ ไม่ใช่ตน ขันธ์ ๕ ไม่ใช่ตัวตนของตน

ดังพุทธอุทานที่ว่า
ยทา จ อตฺตนา เวทิ มุนิ โมเนน พราหฺมโณ อถรูปา อรูปาจ สุขทุกฺขา ปมุญฺจติ ดังนี้
แปลว่า
เมื่อใดพราหมณ์ผู้มุนี ได้รู้จักตน พบตน ด้วยความเป็นผู้นิ่งสงบ
หรือด้วยปัญญาอันเกิดแต่ความนิ่งสงบ
เมื่อนั้นพราหมณ์นั้นย่อมพ้นจากรูปและอรูป จากสุขและทุกข์ได้ ดังนี้

อ่านต่อที่นี่ค่ะ

(smile)

 

ถ้าคุณธรรมภูต แกไม่ได้ทะเลาะกับใคร
ชีวิตแกคงห่อเหี่ยว เงียบเหงา ไม่สดชื่น

จะกุศลธรรม อกุศลธรรม หรือ อัพยากตธรรม ก็อนัตตาทั้งนั้น
สัพเพ ธัมมา อนัตตา

 

นิพพานมีคับ ไม่ต้องเกิดอีก ไม่เต้มด้วย อยากรู้ส่งข้อความมาคุยกัน

 

ร่างกาย เหมือนเพื่อนตาย อยู่ใกล้ชิด
พินิจอีก ก็เหมือน เรือนอาศัย
จิตไม่มี รูปร่าง อย่างใดๆ
สิงอยู่ใน กายยนต์ ปนชีวี

ยังไม่ตาย กายนี้ ว่ามีจิต
สิ้นชีวิต จิตหาย กายเป็นผี
เหมือนเรือนร้าง ห่างหน คนไม่มี
ย่อมเป็นที่ โรยรุด ทรุดโทรมไป

เวลาเป็น เห็นแต่กาย ใจไม่เห็น
ไม่เหมือนเช่น เรือนกาย ใช้อาศัย
เรือนกายเห็น เจ้าของ ครองอยู่ใน
แต่เรือนใจ เหมือนเจ้าของ ครองไม่มี

แลด้วยตา ไม่เห็น เห็นด้วยใจ
มาอาศัย อยู่ในกาย แล้วหน่ายหนี
พูดว่าตาย ก็หมาย เอากายนี้
สิ้นชีวี เน่าไป ใจไม่ตาย

จิตไม่มี ร่างกาย ว่าตายไป
เอาอะไร มาชี้ เป็นที่หมาย
กายเกิด กายตาย หมายเห็นง่าย
เพราะกายเป็น รูปัง สังขารา

เป็นธาตุเกื้อ เนื้อหนัง ไม่ยั่งยืน
ใครจะฝืน ก็ไม่ สมปรารถนา
เกิดแล้วแก่ เจ็บตาย วายชีวา
ธรรมดา อย่างนี้ มีทุกคน

มันแปรแปลก แตกสลาย ไม่ใช่ตัว
ไปพันพัว ยึดไว้ ไม่ได้ผล
เป็นอนันต์ ไม่ใช่อัต ตาตัวตน
เฝ้าดิ้นรน เดือดร้อน ทำไมกัน

เกิดตาย สำหรับกาย ซึ่งเรียกร้อง
ว่าเป็นของ ไม่แน่ ย่อมแปรผัน
อุปาทาน หัวดื้อ ยึดถือมั่น
เบญจขันธ์ คือเรา เอาเป็นตน

จึงหลงกล ว่าตน แก่เจ็บตาย
งมงาย ฝ่ายตัณหา พาเสือกสน
เป็นวิสัย ใจชั้น สามัญชน
ย่อมมืดมน ทึบทับ อับปัญญา

อันตัวเรา คือจิต บริสุทธิ์
เป็นวิมุตติ หลุดพราก จากตัณหา
ไม่ยึดถือ ขันธ์ ๕ เป็นอัตตา
สิ้นชรา ตายเกิด กำเนิดวาย

จิตพ้นโลก พ้นโอฆ สงสาร
เรียกนิพพาน หรือวิมุตติ ที่สุดหมาย
หมดทุกข์ หมดภัย ไกลอันตราย
สุขสบาย เป็นนิจ นิรันดร์เอยฯ
​

...... ------เปมงฺกโร ภิกขุ-------

.......(smile) อ่านต่อที่นี่ค่ะ

 

เรื่องนิพพานนี่ นอกเหนือไปจากความคิด
คือไปใช้ความคิดเอาไม่ได้
ส่วนเรื่องเห็นพระพุทธเจ้านั้น ที่จริงแล้ว
ขอตอบแบบเปรียบเทียบให้เข้าใจง่ายๆว่า

สมมุติคุณได้อัด วีดีโอส่วนตัวเอาไว้
คนที่มีเครื่องมือเปิด และรู้วิธี ก็สามารถมาเปิดได้
แต่วีดีโอที่ว่านี้ ไม่ได้เป็นม้วนเทป หรือแผ่น CD DVD
แต่เป็นอำนาจของจิตที่มีกำลังสูง
ของพระพุทธเจ้า หรือพระอรหันต์ ยังมีอิทธิฤทธิ์ มีบารมี

ครูบาอาจารย์บางท่านเรียกว่า "พุทธนิมิต"

ที่เราเรียกกันทุกๆ วัน ว่า พระรัตนไตร
คำว่า รัตนะ ก็หมายถึง แก้ว
ตรงนี้ขอให้ท่านไปพิจารณากันดีๆ เถิดว่า เพราะเหตุใด

ส่วนสภาวะของนิพพานนั้น ถ้าว่ากันตามตำรา มีลักษณะ 3 คือ

1. อนิมิตนิพพาน หมายถึงนิพพานนั้นไม่มีนิมิตไม่มีเครื่องหมาย ไม่มีรูปร่าง
2. อัปปณิหิตนิพพาน หมายถึง นิพพานนั้น ไม่มีอารมณ์เป็นที่น่าปรารถนา
3. สุญญตนิพพาน หมายถึง นิพพานนั้นสูญสิ้นจากกิเลสและอุปาทาน และ ขันธ์ ๕

 

จะใช้มโนมยิทธิ-พุทธนิมิต
จะใช้สุญญตวิหาร

ก็เป็นสาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งนั้น

ธรรมใดๆ ล้วนเกิดขึ้นจากจิต
เมื่อเกิดแล้วย่อมดับไป เป็นเช่นนั้นเอง

 

วิมุติ คือหลุดพ้น ไม่มีเกิด ไม่มีดับ ไม่ได้อยู่ในวัฏฏะ
หาอะไรเปรียบไม่ได้

 

คุณจินครับ คุณเป็นคนเก้อยากยิ่งกว่าที่คิด
ผมพูดไว้ผิดซะที่ไหนหละ
คุณชอบกล่าวร้ายคนอื่นที่ไม่เห็นด้วยกับคุณว่า

 

คุณเกสท์ คุณพูดผิดพูดใหม่ได้ครับ ผมอภัยให้ได้
เพราะคุณมีอคิตในการพูดคุยจึงมีความคิดว่า
การตอบโต้ชี้แจงให้กระจ่างเมื่อโดนพาดพิงกล่าวร้ายเป็นการชวนทะเลาะ

คุณเองถึงได้มีอาการขอโทษขอโพยเมื่อเกิดความรู้สึกที่ไม่ดีเกิดขึ้น
เพราะอคติที่เกิดขึ้นที่จิตเป็นตัวนำ ไม่ใช่เพื่อหาสัจจธรรม
ถ้าเพื่อสัจจธรรมแล้วจิตไม่ตกครับ...

ผมตอบของผมดีๆไม่ได้บังคับให้ใครเชื่อหรือไม่เชื่อและคุยถามคนอื่นอยู่
ก็โดนพาดพิงกล่าวร้าย จะให้ผมกล่าวขอบคุณเค้าโดยไม่ต้องชี้แจงเลยใช่มั้ยครับ???

ผมชี้แจงอะไรผมมีพุทธพจน์รองรับที่มาที่ไปโดยไม่กล่าวลอยๆ
โดยหารูปประโยคไม่ได้ครับ

ที่คุณยกมานั้นหนะ มันคนละเรื่องครับ ในบทคุณยกมานี้
จะกุศลธรรม อกุศลธรรม หรือ อัพยากตธรรม เป็นสิ่งที่(ธรรม)อยู่ในโลก
ล้วน

 

อัตตาไม่ได้สุญญตา

 

กาย ตาย
จิต นิพพาน
ว่าง ว่าง

 

เห็นด้วยครับ กับ คคห.นี้ครับ
เรื่องนิมิตนั้น โดยมากครูบาอาจารย์แต่เก่าก่อนแต่ละท่าน
ล้วนมีอุบายแตกต่างกันออกไป ในการนำจิตให้มาใฝ่ในทางกุศล
รู้จักใช้อุบายเพื่อผูกจิตให้ติดในกุศล
เมื่อฝึกฝนจิตจนมีกำลังมากขึ้นๆ
ท่านก็จะแนะอุบายเพื่อนำจิตให้ไปในภูมิธรรมที่สูงขึ้นครับ

แต่ปัจจุบันได้เปลี่ยนไปมากแล้วครับ
ใช้วิธีการโจมตีกันโดยแอบอิงแอบอ้างจากครูบาอาจารย์แต่เก่าก่อนที่มีคนยกย่อง
หรือพระไตรปิฎกในส่วนที่มีการเพิ่มเติมเสริมแต่งในภายหลัง มาโจมตีกัน

ซึ่งโดยความเป็นจริงแล้ว ครูบาอาจารย์แต่เก่าก่อนทั้งหลาย
ท่านเหล่านั้นไม่เคยสั่งสอนหรืออบรมให้ลูกศิษย์ลูกหา
ไปมองหาสิ่งภายนอกเลย เพื่อไม่ให้จิตเกิดอกุศลธรรม
หรือเอาเวลาไปดูคนอื่นวิพากษ์วิจารณ์ครูบาอาจารย์ของใครต่อใคร
ว่าสั่งสอนผิดจากที่ตนเองเชื่อและศรัทธา
โดยไม่รู้จักเอาเวลามาพิจารณาอบรมฝึกฝนสั่งสอนจิตตนเองให้อยู่ในร่องในรอย

แต่ครูบาอาจารย์รุ่นใหม่กลับสั่งสอนลูกศิษย์ลูกหาว่า
อย่าไปควบคุมบังคับบัญชาจิตเลยเพราะเป็นสิ่งที่ควบคุมบังคับบัญชาไม่ได้
จิตมันจะเกิดอะไรปล่อยให้มันเกิดอย่าไปควบคุม บังคับบัญชาหรือแทรกแซงมัน
ปล่อยมันให้รู้ก็พอ เดี๋ยวมันดับเอง

ผมถึงไม่แปลกใจว่าทำไม ทำไม ทำไมและก็ทำไม????
เยาวชนคนรุ่นใหม่ที่มาเรียนรู้พุทธศาสนานั้นถึงได้มีจิตใจที่ตกต่ำได้ขนาดนี้
ชอบเที่ยวดูถูกเหยียบย่ำครูบาอาจารย์ของสำนักต่างๆว่า มิจฉาทิฐิบ้างหละ
ไม่เป็นธรรมบ้างหละ สอนเรื่อยเปื่อยบ้างหละ
สอนชั้นต่ำเพียงสมถะยานิกบ้างหละฯลฯและอีกมากมาย
โดยที่ไม่เคยมีพุทธพจน์มารองรับ
เอาเพียงปิฎกที่ถูกเพิ่มเติมเสริมแต่งในภายหลังมาใช้เท่านั้น
พร้อมกับพยายามยกย่องอรรถกถาจารย์เหล่านั้นให้สูงส่งกว่าพระบรมครูเสียอีก
(พวกศิษย์คิดล้างครู)
โดยไม่ยอมรับรู้พุทธพจน์ที่มีคนนำมาเทียบเคียงเพื่อให้เห็นถึงความขัดแย้งกัน

ในฐานะพุทธบุตรที่ดีเราความจะน้อมนำด้วยเหตุและผล
ถ้ามีเหตุผล ดี มีประโยชน์ผู้รู้ไม่ติเตียนควรเชื่อ(กาลามสูตร)
แต่กลับดันทุรังบอกว่าอย่าพิจารณาพระสูตรและตำรา
โอ้ว!!! นี่แหล่ะเยาวชนคนพุทธศาสนารุ่นใหม่

;aa24

 

ธรรมทั้งหลายล้วนเกิดแต่เหตุ(จิตส่งออก)
ย่อมดับเพราะสิ้นเหตุ(จิตอยู่ที่ฐานที่ตั้งสติ)แห่งธรรมนั้น

เมื่อราคะ โทสะ โมหะเกิดขึ้นที่จิตก็รู้ชัด เมื่อดับไปจากจิตก็รู้ชัด(ในมหาสติปัฏฐานสูตร)

;aa24

 

วิมุตติ จิตหลุดพ้นจากอุปกิเลสเครื่องเศร้าหมองทั้งหลาย(อนัตตลักขณสูตร)<O</O
ไม่มีเกิด ไม่มีดับ ไม่ได้อยู่ในวัฏฏะ หาอะไรเปรียบไม่ได้(จิตบริสุทธิ์หลุดพ้น)

;aa24

 

สูญญตวิหาร ว่างจากตน ของตน

;aa24<O</O

 

ปราชญ์นิรนาม

นิพพานนั้น ไม่ใช่จิต
แต่ก็ไม่ใช่อื่น ไปจากจิต

ถ้านิพพานเป็นจิตแล้ว
ทำไมจึงต้องเจริญอริยมรรค-อริยผล

ถ้านิพพานเป็นอื่นไปจากจิตแล้ว
อริยมรรค-อริยผลจะทำอะไรได้ ในการชำระจิต
;aa24

 

คุณจินคุณนี่เป็นคนแบบไหนกันแน่ คุณกล่าวหาว่าร้ายคนอื่นจนเป็นธรรมประจำใจ
ใครที่มีธรรมภาคปฏิบัติที่แตกต่างจากไปความเชื่อความศรัทธาของตัวคุณแล้ว
คุณว่าผิดเสมอๆ

โดยที่ไม่เคยตอบคำถามที่คนอื่นเค้าถามไปบ้างเลย
มีแต่คำว่า

 

ก็มันไม่ถูกนี่ครับ เพราะคุณตั้งเป้าหมายผิด มันไม่ได้เป็นสติฐานเลย ที่คุณทำมันเป็นวิหารธรรม แบบหินทับหญ้า

ถามตัวเองให้ดี ที่ทำน่ะได้อะไร แล้วมันใช่สุขที่ทำให้เพียงพอไหม มันถึงสุขที่ทำให้ชาติภพดับไหม



อย่าหลอกตัวเอง บอกได้แค่นี้ ไปล่ะ ^-^

 

คุณจิน คุณนี่เป็นนักดูจิตประเภทที่ขาดเหตุผลเอามากๆ
ติดแต่ความคิดของตนเองเป็นที่ตั้ง เป็นสรณะ

ที่ผมพูดไม่ใช่สติปัฏฐานได้ยังไง???
ในเมื่อที่ผมสมาทานน้อมนำมาปฏิบัติตามนั้น
มีพุทธพจน์ในมหาสติปัฏฐานสูตรกล่าวไว้ว่า

พิจารณากายในกายเป็นไฉน? คุณไปเปิดอ่านดูเสียบ้าง
ไม่ใช่เชื่อแบบตามๆกันมา โดยไม่เคยน้อมนำมาสมาทานดูเลย
เชื่อโดยขาดเหตุผล เอาความเชื่อ ความศรัทธาตนเองเป็นที่ตั้งเท่านั้น

วิหารธรรมแบบหินทับหญ้า เป็นสมาธินอกพุทธศาสดา
ไม่ใช่สัมมาสมาธิในอริยมรรคมีองค์๘ อย่ามั่วครับ
เป็นการกล่าวร้ายลบหลู่พุทธพจน์ครับ คุณลบหลู่เป็นประจำอยู่แล้ว
โดยไม่เกรงกลัวต่อบาป ปิดหนทางตนเองสู่อริยมรรค

คุณอย่าหลอกตัวเองอยู่ต่อไปอีกเลย
ดูจิตโดยไม่เคยสามารถแยกจิตออกจากกาย มันก็ติดความคิดอยู่ร่ำไป
ต่อเมื่อฝึกฝนอบรมสัมมาสมาธิตามพระองค์ จนกระทั่งดูจิตแยกออกจากกายได้
เกิดความสงบและความสงสัยใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ก็หมดไป


;aa24