ลักษณะที่เกิดเวลาสวดมนต์และนั่งสมาธิ

สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ ทุกคน สวัสดีคุณสันโดษด้วยนะคะ

ดิฉันเป็นคนเดียวกับที่ PM ไปถามคุณสันโดษเรื่องน้องชายค่ะ

เมื่อก่อนเวลาสวดมนต์ก็จะสวดในใจ แล้วไม่ได้สวดบ่อยด้วยค่ะ

คืนไหนนึกอยากสวดก็จะสวด ถ้าไม่อยากสวดก็นอนซะเฉย

จนเมื่อเสียน้องชายไป ก็เริ่มมาสวดมนต์ประมาณ 3-4 วันที่ผ่านมาเห็นจะได้

สองคืนแรกสวดธรรมดาค่ะ แค่ะนะโม..แล้วก็แผ่เมตตาให้น้อง

แล้วดิฉันก็เข้าเว็บนี้เพื่อหาบทสวดมนต์อื่น ๆ ก็หามาหลายบทเหมือนกันค่ะ

คืนที่สามสวดนะโม.. อิติปิโส.. แล้วก็แผ่เมตตา ปกติเวลาสวดมนต์เมื่อก่อนนี้

ไม่เคยออกเสียงค่ะ พอเข้ามาเว็บนี้เห็นหลาย ๆ คนบอกว่า ให้ออกเสียงให้ชัดเจน

ก็เลยลองคืนที่สามนี่เอง แค่กราบพระแล้วขึ้นคำว่า นะ... หมาหน้าบ้านเห่าค่ะ

ไม่ถึงกับหอน เห่าเหมือนเจอคนรู้จัก พอดิฉันสวดต่อ ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนปรบมือ

แต่แค่เพียงครั้งเดียวนะคะ ก็คิดว่าน้องคงมาบ้าน

พอคืนที่สี่ เมื่อคืนนี้เองค่ะ ดิฉันก็สวดมนต์อีกแต่เมื่อคืนสวดหลายบทค่ะ

จำไม่ได้ว่าสวดบทไหนบ้าง ตอนแรกก่อนจะสวดง่วงนอนมาก แต่ใจอยากสวดก็เลยสวด

พอสวดไปสวดมาอยากสวดไปเรื่อย ๆ ค่ะ พอขึ้นนะโม.. วันนี้หมาไม่เห่าแล้วค่ะ

แต่ขนลุกตลอดเลย สักพักก็หาย แล้วก็ขนลุกอีกแล้ว ความรู้สึกตอนนั้นไม่หนาว ไม่ร้อนค่ะ

เพราะเปิดพัดลมไว้ แต่ขนลุกตลอดเลย รู้สึกเหงื่อไหลด้วย แต่ไม่ร้อน

แล้วก็รู้สึกว่าสวดมนต์เสียงดังฟังชัดมาก แต่สวดไปอย่างช้า ๆ ไม่ง่วงอีกแล้ว

ทีแรกคิดว่าไม่มีอะไร เพราะปกติเป็นคนที่ขนลุกบ่อย ไม่ใช่เพราะหนาว แต่มันเป็นเอง

ไม่เคยศึกษาเรื่องราวต่าง ๆ เหล่านี้ค่ะ จนได้เข้ามาเว็บนี้เมื่อ 4-5 วัน

ก็เลยมาดูเรื่องของเพื่อน ๆ ก็เลยอยากจะเรียนถามเพื่อน ๆ และคุณสันโดษค่ะ

ว่าจากที่เล่ามานั้นเป็นไปได้ไหมคะ ว่าน้องชายมาที่บ้านและมารับส่วนบุญส่วนกุศล

แต่อย่างที่ PM ไปบอกคุณสันโดษว่าทุกคนในบ้านไม่เคยฝันถึงน้องชายเลยค่ะ

รู้สึกกันว่าเขามาที่บ้าน แต่เขาไม่เข้าฝันค่ะ น้องชายเพิ่งเสียชีวิตเมื่อวันที่ 11 กันยายนค่ะ

เป็นอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์ชนกับสิบล้อ เขาเสียชีวิตคาที่ค่ะ อายุ 17 ปี

รบกวนท่านผู้รู้ชี้แนะทางสว่างให้ด้วยนะคะ ขออนุโมทนากับทุกท่านค่ะ

 

วันนี้มาเล่าต่อ เมื่อคืนสวดมนต์เป็นคืนที่ 5 ค่ะ สวดคาถาพาหุงมหากา

สวดชินบัญชร แล้วก็สวดบารมีพันชั้น (หรือขั้น) ไม่แน่ใจค่ะ ^^" จำไม่ได้

แล้วก็แผ่เมตตาให้ตนเองกับผู้อื่น ตอนสวดพาหุงมหากาขนลุกค่ะ

แต่สวดชินบัญชรไม่มีอาการขนลุกค่ะ แต่เหมือนกับคนอื่น ๆ ที่ได้อ่านมา

คือ เสียงจะใหญ่ขึ้นจนท้าย ๆ บทสวด เสียงแหบไปเลยค่ะ

ทีแรกก็นึกว่าเป็นเพราะสวดมนต์นานแล้วคอแห้ง แต่พอมาสวดบารมีพันชั้น

(สวดต่อกันกับคาถาชินบัญชรเลย) เสียงไม่ใหญ่แล้วค่ะ เสียงเหมือนเดิมเลย

พอแผ่เมตตาให้ตนเองขนลุกอีกแล้ว แต่แผ่เมตตาให้ผู้อื่นไม่ขนลุกค่ะ

 

พระคุณที่สาม<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1529518", true); </SCRIPT> ที่ไม่ฝัน เพราะน้องไปดีเเล้วนะคะ

ที่เหลือ คือ ตนเองต้องปฏิบัติ เเละ มุ่งมั่นกับสิ่งที่ตัวเองต้องครองให้ได้ คือ สติ

วิญญาณ หรือ จิต อาศัยร่างกาย ในการขับเคลื่อน

น้องชาย ไม่ได้ ตาย เพียงเเต่ ร่างกายของเขา ต้อง ปรับเปลี่ยนตามกรรม

เขาเป็นพลังงาน หรือ วิญญาณ จะเรียกว่า อะไร ก็ ได้เเล้วเเต่ มนุษย์ จะเรียก

เเต่ เขา ไม่ได้ ไปในที่ลำบาก เขาไปสบาย เเละ คุณ อาจจะได้เจอเขาอีกในอนาคต

คุณ รู้ไว้เพียงว่า น้องชาย เขา ไปสบายเเล้วจริง แต่ อย่าหาทางติดต่อกับเขาอีก

ไม่ว่า จะเป็นร่างทรง หมอดู หรือ ผู้ใด เพราะ จิตของคุณนั้นเองที่จะฟุ้งซ่าน

เเละ ไล่ตามสิ่งที่มองไม่เห็น ณ ปัจจุบัน

คุณ ต้องเป็น หลักของครอบครัว ด้วย สติ ที่ มีจิตบริบูรณ์

เเล้ว ต่อไป คุณ จะปฏิบัติได้ ดีมากยิ่งๆขึ้นไปอีก

ขอให้ คุณ จงเชื่อ ในตนเอง และความดีของน้องชายคุณ ที่เขาสร้าง

เเล้วที่สำคัญ อย่ายึดเขา ให้ เขาไปตามทางวิถีเเห่งจิต

หากคุณเเละครอบครัว ทำไม่ได้ พวกคุณนั้นเองที่จะไม่มีวันหลุดพ้น

เเละจิต ของพวกคุณ จะ วนเวียนตามหาน้องชายของคุณทุกชาติไป

เหมือน วิญญาณ ที่ตามหากันเอง

จิตเเท้จริงมาจากที่เดียวกัน เเละ ย่อมกลับไปสู่ที่เดียวกัน

หากคุณไม่เลิกวิ่งไล่จับ คุณก็จะไม่มีวันกลับมาเจอกันอีกนะคะ

 

ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านที่เข้ามาถาม ทุกๆท่านที่เข้ามาตอบ และคุณสันโดษค่ะ :O)
เป็นกระทู้ที่ดีมากจริงๆเลยค่ะ

อย่างเมื่อวาน ตอนที่นั่งสมาธิ ความรู้สึกคือจิตเริ่มดิ่ง เคลิ้มๆแต่ก็มีสตินะคะ ก็นั่งพิงพนักเก้าอี้อยู่ คราวนี้ก็มักจะรู้สึกหนักๆตรงหลังศีรษะคล้ายกับว่า เหมือนมีแรงอะไรซักอย่างดึงอยู่ (พูดแบบให้เข้าใจง่ายๆนะคะ) หนักพอสมควรเลยนะคะ จากนั่งหน้าตรงปกติ พอรู้สึกถึงแรงนี้ก็ไม่ได้ต้านอะไร หน้ามันก็เงยขึ้นเรื่อยๆจนถึงระดับนึง ณ ตอนนั้น หัวก็รู้สึกหนักตลอดค่ะ แล้วก็มีความรู้สึกหนักไปถึงแผ่นหลังด้วย คล้ายๆเราจะค่อยๆเอนตัวกดกับพนักพิงมากขึ้นๆ
(ซึ่งตัวเองก็คิดว่า ร่างกายเรามันมหัศจรรย์มาก นั่งหลังตรงมานานมันคงเริ่มหย่อน เเล้วพอเราปล่อยให้จิตว่างในระดับนึง เราก็เหมือนกับว่าได้ตัดความสามารถควบคุมร่างกายบางส่วนออกไป ประมาณนี้)

คราวนี้ก็เลยเลิกพิงพนักเก้าอี้ ขยับตัวห่างออกมาเล็กน้อย ปล่อยตัวตามธรรมชาติ แป้ปเดียวมันก็ค่อยๆหนักขึ้นๆ ดึงลงไปพิงพนักอีก สิ่งที่เเย่มากก็คือ การเป็นคนขี้สงสัยและชอบพิสูจน์(ต้องโดนว่าเเน่เลย รู้ทั้งรู้ว่าคุณสันโดษบอกว่าให้"รับรู้"อย่างเดียว อย่าสงสัย ให้อุเบกขา แต่ก็ยังสงสัย กำลังปรับปรุงนิสัยอยู่ค่ะไว้ใจได้) คราวนี้ก็หนักขึ้นไปอีก ตัดสินใจนั่งหันข้างให้พนักเลย(ที่นั่งอยู่มันเป็นโซฟาแบบยาวๆ นอนได้) เพราะ ณ ตอนนั้นคิดว่าอุปาทานเเน่ ตอนนี้คือสติไม่นิ่งอย่างเเรง เพราะกิเลส "อยากรู้" นั่งได้แป้ปนึงก็เอียงไปเรื่อยๆ เเต่ตอนนี้มีเริ่มฝืนเพราะกลัวหัวโขก แรงดึงมันก็เยอะเหมือนกันนะคะ ซักพักก็กลายเป็นนอนเลย นอนงงอยู่ซักพักก็เลยออกจากสมาธิค่ะ เพราะทำต่อไปก็ไม่ได้อะไรที่เป็นประโยชน์ที่เเท้จริง

เอามาเล่าสู่กันฟังเฉยๆค่ะเผื่อบางท่านมีอาการแบบเดียวกัน จะได้รู้ว่าเรามีเพื่อนร่วมอุดมการณ์ด้วยแฮะ จบแล้วค่ะ

ยังไงขอรบกวนฝากตัวให้คุณสันโดษเเนะนำอีกคนนะคะ ถึงตอนนี้ที่ทำอยู่ก็รู้สึกถูกจริตในระดับนึงโดยเฉพาะการสวดมนต์ แต่การนั่งสมาธิตอนนี้ก็ทดลองไปเรื่อยๆอยู่ค่ะ ไม่ทราบว่าอย่างขวัญสมาธิควรทำอย่างไรถึงจะถูกจริตและสงบได้คะ?

ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง และขอให้คุณสันโดษโชคดีมีสุขค่ะ

ขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ได้โปรดบันดาลใหกุศลบุญทั้งหลายที่ข้าพเจ้าทำมาทุกๆชาติภพและจนกว่า จะ เข้าพระนิพพาน ขอให้สำเร็จแก่กัลยาณมิตรทุกท่านในเวปพลังจิตด้วยนะคะ

 

มาเพิ่มเติมค่ะ เมื่อตะกี้ไปนั่งสมาธิมาค่ะ มาเล่าให้ฟังเพิ่มเติมว่า อาการที่บอกไว้ว่าเหมือนมีพลังอะไรมาดึงดูดที่หลังศีรษะ วันนี้ก็เป็นค่ะ ครั้งนี้ลองสังเกตอย่างมีสติ รู้แต่ไม่สงสัย จากหน้าตรงมองไปข้างหน้าธรรมดา ก็ค่อยๆคล้ายกับว่ามีเเรงดึงที่ต้านไม่ได้มาดึงทีละนิดๆ จนหน้าเงยขึ้น(ลองคิดภาพพวกคุณหนูเชิ่ดๆเดินช้อปปิ้งดูนะคะ) ด้วยความที่ถ้านั่งหน้าเงยนานๆเเล้วมันเมื่อยก็เลยคิดว่า คราวนี้จะก้มหน้าเลย ยังไงหัวก็คงจะโดนดึงขึ้นยากแน่ถ้าก้มขนาดนี้ ก็นั่งตามลมหายใจไปเรื่อยๆ พุท-โธๆ คิดว่าคงแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้สำเร็จอย่างที่หวัง แต่...คุณแรงดูดก็มีพลังเหลือเกิน หนนี้รู้ว่าสามารถจะไปถึงการหงายหน้าขึ้นเลยทีเดียว ถ้าไม่ต้านไว้เเย่เลย เมื่อยเกิน ส่วนตรงแผ่นหลังก็หนักๆเหมือนเดิมค่ะ โชคดีพิงผนังอยู่ เนื่องจากตอนที่นั่งมาได้พักนึงแล้วฝนตกหนักมากๆ เจ้าหมาที่บ้านก็เห่าเรียกจะเข้าห้อง ข่วนประตูด้วย (ก็ถือว่าเป็นการฝึกขันติบารมีอย่างดีเลยค่ะ) ก็ตัดสินใจว่าจะออกจากสมาธิดีกว่า
ก็เลยแผ่เมตตา สัพเพ สัตตา ไปจนจบ แล้วหลังจากนั้นไม่นานก็รู้สึกเสมือนว่า ผมด้านหลังศีรษะถูกยกขึ้นทีละเส้นๆ คลับคล้ายว่าเวลาขนลุกตามเเขนอะค่ะ แต่ไม่ได้มีความรู้สึกกลัวหรืออะไร แต่ก็งงๆนิดหน่อย ภาพที่เห็นในหัวตอนนั้นคือผมยกขึ้นเหมือนในดราก้อนบอลอ่ะค่ะ ความรู้สึกมันขนาดนั้นเลย พอหายงง สิ่งเเรกที่ทำคือรีบจับหลังหัวตัวเอง ปรากฏผมก็อยู่ดีมีสุขเหมือนเดิมค่ะ โล่งใจหน่อย

อ้อ ก่อนหน้าที่จะนั่งสมาธิก็ได้มีการเชิญเจ้ากรรมนายเวรมาร่วมนั่งกันด้วยค่ะ จะได้มีความสุขกันถ้วนหน้าทุกรูปทุกนาม

เรื่องราวของขวัญก็จบลงแค่นี้แหละค่ะ ขออภัยด้วยหากพูดมากเกินนะคะ ขอบพระคุณที่สละเวลามาอ่านค่ะ


ขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ได้โปรดบันดาลใหกุศลบุญทั้งหลายที่ข้าพเจ้าทำมาทุกๆชาติภพและจนกว่า จะ เข้าพระนิพพาน ขอให้สำเร็จแก่กัลยาณมิตรทุกท่านในเวปพลังจิตด้วยนะคะ

 

จะรออ่าน ต่อนะคะ คุณ ขวัญ ...เเนะนำไม่มีขอบอกว่า มาถูกทาง เเล้วคะ

ถ้า ผิดปกติ เมื่อไร จงใช้ สติคุมกายทันที นะคะ รอดู ตัวเองต่อนะคะ

จะมีอะไรสนุกเกิดขึ้นอีกเเน่นอนเเล้วอย่า หลงกับ สิ่งที่เห็นนะคะ

 

เย้ เข้ามาเช็ครอคุณสันโดษตั้งหลายครั้ง ในที่สุด! ดีใจจังเลยค่ะที่คุณสันโดษว่ามาถูกทาง ขอบพระคุณมากๆนะคะที่สละเวลามาอ่านและตอบ และเป็นกำลังใจให้ ทุกวันนี้รู้สึกชอบที่จะนั่งสมาธิมากๆิค่ะ จะฝึกฝนต่อไปเรื่อยๆเพื่อจิตที่สงบอย่างแท้จริงค่ะคุณสันโดษ
และเรื่องสนุกที่คุณสันโดษว่าไม่ว่าจะอะไรก็ตามขวัญจะใช้ "สติ" พิจารณา ควบคุมและเเค่ "รับรู้"เท่่านั้นค่ะ

ขอบคุณมากๆอีกครั้งนะคะ ขอให้คุณสันโดษเจริญทั้งทางโลกและทางธรรมนะคะ จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

ขอบคุณค่ะคุณสันโดษ สิ่งที่คุณแนะนำชี้ทางสว่างได้มากจริง ๆ ค่ะ

จะได้นำข้อความที่คุณสันโดษโพสต์ ไปบอกคุณพ่อคุณแม่อีกทีค่ะ

ท่านจะได้สบายใจ ตัวดิฉันเองก็จะได้ปฏิบัติธรรมต่อไป

ถ้ามีปัญหาอะไร จะขอเรียนถามคุณสันโดษอีกนะคะ

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ขออนุโมทนาบุญค่ะ

 

พักนี้ นั่งสมาธิ แล้วรู้สึกหายใจลำบากๆจังครับ คือ...

นั่งๆอยู่แล้ว ปกติจะมีอาการหน่วงๆที่หน้าผาก แต่มันเริ่มลงไปหน่วงที่คอ แล้วลามไปใกล้ๆหน้าอกด้วย รู้สึกว่าหายใจลำบาก อึดอัดๆ ส่วนลมหายใจที่ปลายจมูก เหมือนมีแผ่นบางๆมากั้นไว้ เวลาหายใจเข้าออก แต่ละทีเหมือนหายใจโดยเอาลูกกลมๆเล็กๆเข้าจมูก

ทำไมเป็นเช่นนั้นครับ รู้สึกเหมือนหายใจอึดอัดๆชอบกล
ขอบคุณครับ

 

ขอถามด้วยค่ะคุณสันโดษ ที่คุณบอกว่าภวังค์น่ะ คือเช้านี้เราก็นั่งสมาธิ นั่งไปก็ใจว่อกแว่กนิดหน่อย แต่ก็พยายามดึงกลับมา นั่งๆไปก็นั่งพุท - โธค่ะ ทีนี่มีช่วงนึงรู้สึกกว่าตัวเองเงียบไปหมด เหมือนอยู่ในภวังค์หรือหลับก็ไม่ทราบ นานเท่าไรก็ไม่รู้ พอจุดนึงก็จะละ พอละออกมารู้สึกว่าเหมือนตนเองเพิ่งตื่นแล้วก็อิ่ม ทั้งๆที่ก่อนาสวดมนต์และนั่งสมาธิยังหิวข้าวอยู่เลย แต่ตอนทำสมาธิไม่รู้สึกหิวค่ะ อันนี้ทำต่อไปแบบนี้จะดีมั้ยคะ เมื่อวานอ่านกระทู้คุณอยู่นี่ แตกะว่าจะอ่านกระทู้ให้จบแล้วถาม พอดีวันนี้ทำสมาธิแล้วเกิดแบบนี้ จะขอคำแนะนำหน่อยค่ะ เวลานั่งสมาธิก็กลัวนะคะ กลัวที่จะเห็น แต่ก็เตือนตัวเองเสมอค่ะว่า ไม่ต้องสนใจ ไม่รู้ ปวดขาเหรอก็คิดว่าช่างมัน ร่างกายไม่ใช่ของเรา จะพยายามใช้จิตดูจิต แต่ทำไม่เป็นค่ะ ก็ทำไปเท่าที่ทำได้ ขอบคุณค่ะ

 

จิต มีชีวิตเป็นอิสระของเขาเอง ในรูปแบบพลังงาน

การที่ จิต หิว หรือ เจ็บปวดทรมาน เพราะไม่มีความสมบูรณ์ภายใน

แต่ เมื่อไรที่เรา ดูจิต และนั่งสมาธิ โดยไม่มีความคิดใด

ก็ เหมือนกับ การ ชาร์ตเเบตโทรศัพท์มือถือ

ดังนั้นร่างกาย จึงไม่หิว และอยู่ได้เป็น เดือนๆ อย่างที่ ผู้ถือศีลอด นั้นทำได้

ลองสังเกตุเวลาคนปฏิบัติธรรม งดข้าวเย็นได้ เพราะ จิตได้ถูกเติมเต็ม

ส่วนอาการที่ปวดหัว ปวดตัว ปวดใจ ขอให้ดูต่อ เพราะความสงสัย มันก็ไม่ใช่วิสัยของ จิตผู้รู้

จิตผู้รู้ ไม่เคยสนใจ ไม่สงสัย และไม่ได้อยากรู้อยากเห็น ของเทพที่มา

จิตผู้รู้ ไม่เคยกลัว อาการผิดปกติของเสียงที่เกิดขึ้น

จิตผู้รู้ คือ อุเบกขา เเละ ความว่าง ในการวางเฉยต่อศรัทธา

จิตผู้รู้ คือ เเก้วกัลยา อยู่ในตัว

สงสัย คือ จิต กลัว คือ จิต อยากรู้ คือ จิต อยากถาม คือ จิต

เมื่อใด ที่นั่งสมาธิ เเล้ว เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร เมื่อนั้น ท่านจะเห็น จิตผู้รู้ในตนเอง

แล้วเมื่อท่านรู้อะไร ต่อให้มัน วิจิตรพิศดารแค่ไหน ก็ เเค่ รู้ ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่า รู้ตนเอง ณ ปัจจุบัน

แต่ถ้าหลงไปกับสิ่งที่จิต หลอกล่อ เมื่อนั้น ท่านจะเเพ้ ใจตัวเอง

 

ด้วยความเคารพอย่างสูง
ขอบพระคุณค่ะ คุณสันโดษเป็็นคุณครูที่เยี่ยมที่สุดเลยค่ะ

 

วันนี้ขอมาเเบ่งปันประสบการณ์จากการสวดมนต์บ้างค่ะ

ทุกวันนี้จะสวดมนต์ตอนเวลา 20.30น. ที่มาก็จากกระทู้นี้ค่ะ ขอเชิญชวนสวดมนต์พร้อมกันทั่วประเทศเวลา 20.30 น. ด้วยบทสวดมนต์พระมหาจักรพรรดิ ก่อนหน้านี้คือจะสวดก่อนนอนค่ะ แล้วแต่เวลานอนเลย ส่วนใหญ่ก็เที่ยงคืน สวดช่วงนั้นก็ไม่มีไรมากขนลุกซาบซ่านซะส่วนใหญ่ค่ะ เป็นระยะๆ บางวันก็เเทบไม่มี

ส่วนเมื่อ 2 วันก่อน ได้ไปเจอกระทู้นึงมาที่เค้าบอกว่าจะเชิญเจ้ากรรมนายเวรมาร่วมสวด + นั่งสมาธิด้วย ก็เลยคิดว่าอยากให้เราและเค้ามาร่วมทำกุศลบุญกันดีกว่า เพราะใครทำใครก็ได้ค่ะ เราต้องการให้เค้ามีความสุข ก็เลยเชิญเจ้ากรรมนายเวรทุกชาติทุกภพมาร่วมสวดด้วยเป็นครั้งเเรกตั้งเเต่ปฏิบัติมา

พอเริ่มสวดไปก็มีขนลุกโดยเฉพาะที่ขา เหมือนเเนวรู้สึกซาบซ่านขนลุกแต่พอมองไปขนมันก็ไม่ได้ลุกจริงน่ะค่ะ ก็คิดว่า ดีจัง เค้าคงมาร่วมสวดร่วมรับรู้ ดีใจที่เค้ามา (จากการที่ได้อ่านสิ่งดีๆหลายอย่างในเวปนี้ ทำให้ขวัญทราบว่า พอถึงระยะนึงที่จิตเราละเอียดขึ้น เราก็จะสามารถรับรู้ถึงจิตที่ละเอียดรอบๆตัวได้ เพราะทุกสิ่งในโลกนี้มี"ธาตุรู้") การสวดมนต์สำหรับขวัญ ก็ถือว่าเป็นการทำสมาธิเช่นกันค่ะ

มาตอนสนุกกันเลยดีกว่าค่ะ สวดได้พักนึงขวัญก็เริ่มปวดเเขนทั้ง 2 ข้าง อารมณ์เหมือนก่อนหน้านี้ไปวิดพื้นมา 1000 ทียังไงยังงั้น รู้ว่ามันป้วดปวด แต่ขวัญก็สวดต่อไป จิตตั้งมั่นที่บทสวด

ตอนนั้นก็เริ่มๆมีอาการคล้ายว่า"รู้สึกแย่" ค่ะ คล้ายกับเมารถน่ะค่ะ บอกไม่ถูก รู้เเต่ว่ามัน "แย่" เริ่มปวดหลังด้วย รู้สึกหนักๆ หนักท่อนบนของร่างกาย ทั้งๆที่ผ่านมากี่ทีๆก็ไม่เคยเป็นเลย จะว่ากินไรผิดสำแดงไปก็ไม่ใช่ เพราะก่อนหน้านี้สบายดีทุกอย่าง ตรงข้อเท้าข้างขวาที่เคยหัก(4เดือนผ่านมาเเล้วค่ะ) ก็รู้ว่าปวดค่ะ ปกติที่ผ่านมานั่งพับเพียบสวดใช่มั้ยคะ มันก็ไม่เคยปวดเช่นนี้เลย เหมือนเเนวเรียกร้องความสนใจ แต่สติขวัญก็ยังตั้งมั่นที่จะสวดต่อไปค่ะ อาการทั้งหลายก็เกิดๆดับๆอยู่เรื่อยๆระหว่างที่สวดค่ะ

ก่อนหน้านี้แม่้ขวัญเคยไปพาไปหาหมอดูท่านนึง เค้าก็บอกให้ขวัญสวดบทพาหุงมหากา 30 จบใน 1 วันให้ได้ เค้าก็บอกว่า ถ้าระหว่างสวดเกิดอาการแปลกๆเช่น ปวดตรงไหนเป็นพิเศษ หรืออาจจะรู้สึกหนักไหล่ เพราะเจ้ากรรมมาขัดขวางไม่ให้เราตั่งมั่นปฏิบัติให้สำเร็จ ประมาณนั้น (ขวัญก็ลองกลับมาสวดดู ตั้ง 2 ครั้ง ทุกครั้งก็ไม่เห็นมีอาการไรเลยก็คิดว่า 1. เราโชคดีจัง 2. เราคงสัมผัสไม่ได้แหงๆ)

ขวัญก็เลยนึกไปถึงเรื่องนี้และก็คิดว่า ทุกอย่างก็คงเป็นบททดสอบจิตเราทั้งนั้น ตั้งสติให้มั่้นอย่างเดียว จดจ่อกับสิ่งที่ควรจดจ่อ ประมาณ 1 ชม.ก็สวดเสร็จค่ะ

เดี๋ยวนี้ทุกๆวันพอสวดเสร็จก็จะไปนวดหลังนวดเอวให้เเม่ ดูทีวีไปด้วย ตามประสาแม่ลูกจู๋จี๋กัน(ฮา) นวดๆให้แม่ไปซักพัก รู้ตัวอีกทีแขนก็ไม่ปวดอีกเเล้ว เหมือนไม่เคยมีอาการปวดมาก่อนเลยด้วย ยังไงยังงั้น ก็แปลกดีค่ะ

เมื่อคืนก็สวดเเล้วก็เชิญเจ้ากรรมมาร่วมสวดอีกเช่นกัน ก็รู้สึกแย่มากๆอยากจะหยุดสวด แต่ก็สวดจนจบ แต่ก็น้อยกว่าปกติเพราะมันเเย่มากจริงๆ แต่ก็คิดว่าเพราะเมื่อวานทั้งวันได้ไปล้างห้องน้ำวัดมา 3 วัดเลยเหนื่อยรึปล่าว ก้มๆเงยๆ ก่อนหน้านี้ทั้งคืนก็นอนไม่หลับ ข้าวก็ทานไปมื้อเดียว พอกลับถึงบ้านบ่าย 4 ก็สลบค่ะ เลยของีบหน่อยละกัน ตั้งปลุกไว้เพื่อตื่นขึ้นมาเตรียมตัวสวดมนต์ตอน 20.20น. ตื่นขึ้นมาก็รู้สึกดีนะคะ ง่วงๆงงๆเล็กน้อยแต่ก็ล้างหน้าเพื่อกระตุ้น นอกจากนั้นก็สบายดีค่ะ ตั้งจิตมั่นพร้อมสวด เรื่องที่เกิดหลังจากนั้นก็ตามที่ท่านได้อ่านมาเลยค่ะ

วันนี้ ขอจบเพียงเท่านี้ ต้องขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาอ่านด้วย และขอโทษที่เขียนมากเกินไปค่ะ

โชคดีมีสุขกันทุกท่าน และร่วมอนุโมทนาบุญจากการที่ขวัญได้ไปล้างห้องน้ำวัด 3 วัดเมื่อวานด้วยนะคะ
ขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ได้โปรดบันดาลใหกุศลบุญทั้งหลายที่ข้าพเจ้าทำมาทุกๆชาติภพและจนกว่า จะ เข้าพระนิพพาน ขอให้สำเร็จแก่เทวดาทั้งหลายที่รักษาตัวของกัลยาณมิตรทุกท่านในเวปพลังจิตด้วยนะคะ

 

คุณสันโดษพอจะแนะนำได้ไหมคะ ว่าที่ปฏิบัติอยู่ิดีหรือไม่อย่างไร มีอะไรที่ต้องแก้ไขบ้าง อยากก้าวหน้ากว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ ขอคุณสันโดษช่วยแนะนำดิฉันด้วยนะคะขอขอบพระคุณมากคะ

 

ไม่ถาม สันโดษเเล้วนะ อาจารย์ที่แท้จริง มีในตัวคุณทุกคน

เมื่อ คุณศรัทธาในครูบาอาจารย์เมื่อนั้น จิตผู้รู้ จะไม่มีวันออกมาเพราะ จิตของคุณ มีคิดควบคุม

นั้น คือ เหตุผลที่คนปฏิบัติไม่ถึง จิตพุทธะในตัว

พระพุทธองค์สอนเเล้ว ก็จง เรียนรู้ตนเองด้วย อาจารย์ในกายตนเอง

 

ไม่ยักรู้ว่ามีกระทู้ดี ดี อยู่ที่นี่ เรามัวไปหลงที่ไหนมาหนอ กว่าจะอ่านจบก็หลายชั่วโมง มาถึงหน้าสุดท้าย สันโดษ ก็หนีไปอีกแล้ว กลับมาแนะนำเราบ้างดิ อยากได้คำแนะนำจริงๆนะ เพิ่งนั่งจริงจังเพราะมีคนมาถามหลายคนว่าทำไมไม่นั่งสมาธิ (ปกติยืนทำสมาธิกับชี่กง+จับลมหายใจเข้าออกทั้งวัน)

 

สวัสดีค่ะคุณ Inner Smile คิดว่าสิ่งที่คุณสันโดษพูดทิ้งไว้เป็นคำเเนะนำที่ดีที่สุดเลยค่ะ ยังไงขอให้คุณได้พบกับการปฏิบัติที่ถูกจริตคุณที่สุดในเ็ร็วคืนนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้โชคดีมีสุขนะคะ

 

สวัสดีค่ะพี่สันโดษ เมื่อคืนได้คุยกับพี่ แล้วก็เล่าเรื่องให้คุณแม่ฟังค่ะ

ท่านบอกว่า ท่านเชื่อ แต่ท่านขอเวลานิดนึงในการทำใจ แต่ท่านจะพยายามค่ะ

อยากคุยกับพี่สันโดษอีกค่ะ จะเป็นทางไหนก็ได้

แต่ว่าหลังจากวันนี้จะเป็นช่วงที่โรงเรียนจัดค่ายจริยธรรมให้กับนักเรียนค่ะ

อาจจะไม่ค่อยได้มีเวลาคุยกับพี่สันโดษ แต่เมื่อภารกิจเสร็จสิ้นจะรีบมาทันทีค่ะ

รบกวนพี่สันโดษด้วยนะคะ อนุโมทนาบุญค่ะ

 

ขอบคุณครับ

 

ดีใจคะที่คุณสันโดษได้ออกมาให้คำแนะนำอีกเพราะเคยติดต่อกับคุณสันโดษทางโทรศัพท์ครั้งหนึ่งเป็นเพราะภาระที่มากมายทำให้ไม่ค่อยได้มีสมาธิฟังทางโทรศัพท์ ต้องขอรบกวนคุณสันโดษช่วยแนะนำผ่านทางด้านนี้ด้วยนะคะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาดิฉันก็ได้ปรับปรุงการไหว้พระสวดมนต์มาตามที่ได้รับความรู้ในทางอินเตอร์เน็ตก็รู้สึกว่าดีขึ้นแต่เวลาทำสมาธิทีไรความรู้สึกโล่งโปร่งสบายไม่เคยเกิดขึ้นสักทีจะมีก็แต่ความรู้สึกที่เหมือนกับจิตจะนิ่งแต่มีอะไรมากดทับที่กลางหน้าอกทำให้อึดอัดบางครั้งความรู้สึกนี้หายไปก็จะมีอาการเหมือนกับว่าสมองมันถูกสะกดอยู่กับที่ทำให้เกิดอาการมึน อาการนี้เกิดขึ้นเพราะอะไรคะหรือว่าเจ้ากรรมนายเวรเขาจะไม่ยอมยกโทษให้ ดิฉันมีเจ้ากรรมนายเวรอะไรอีกไหมคะ ที่ต้องถามเช่นนี้เพราะเห็นคนอื่นเขานั่งสมาธิเขาจะต้องอาการต่างๆเกิดขึ้นและทำสมาธิได้ง่าย แต่ตัวดิฉันเองสนใจในเรื่องนี้มาตั้งแต่เกือบ20ปีแล้วยังทำสมาธิไม่ได้ขอแค่เพียงอยากให้โล่งโปร่งสบายเท่านั้นเอง ไม่เคยนึกอยากเห็นจากเจออะไรที่เขาเห็นเขาเจอกัน คุณสันโดษช่วยดูให้ดิฉันด้วยนะคะว่าถ้าดิฉันทำสมาธิต่อไปนั้นดิฉันจะเข้าไปถึงจุดที่โล่งโปร่งสบายหรือเปล่าคะ ถ้ามีโอกาสต่อให้นานแค่ไหนดิฉันก็จะทำคะ ถ้าไม่มีโอกาสดิฉันก็จะใช้วิธีสวดมนต์ไหว้พระอย่างเดียวแต่ความโล่งโปร่งสบายไม่มีทำให้มีสมาธิจิตจดอยู่กับบทสวดมนต์ได้ ทุกวันนี้ก็เลยคิดว่าตัวเราคงไม่มีบุญพอที่จะไปถึงจุดนั้น บางครั้งเลยทำให้ท้อ แต่ด้วยความที่ชอบทางด้านนี้ ก็เลยต้องพยายามต่อไป ขอรบกวนคุณสันโดษช่วยแนะนำด้วยนะคะ ขอขอบคุณมากค่ะ