รอดตายเพราะ...พุทโธ พุทโธ...

​

ผู้มีตนฝึกดีแล้วย่อมได้ที่พึ่ง ซึ่งได้ยาก


นี้เป็นพระพุทธภาษิต พระพุทโธเป็นหนึ่งในที่พึ่งที่ได้ยาก สำหรับผู้ฝึกตนให้ดี ด้วยวิธีง่ายๆ ก็คือฝึกตน ให้คิดดีพูดดีทำดี ให้เป็นคุณลักษณะของตน ที่สูงที่สะอาดควรแก่การจะอัญเชิญพระพุทโธเป็นที่พึ่ง ที่หาได้ยาก

เรื่องอานุภาพใหญ่ยิ่งจริงแท้ของพระพุทโธนี้เคยนำลงใน “แสงส่องใจ” นานมาแล้วครั้งหนึ่ง จะขอนำมาเล่าอีกสักครั้ง

คือเมื่อเป็นสิบยี่สิบปีมาแล้ว ญาติโยมผู้หนึ่งเล่าให้ได้ยินได้ฟังกันหลายคนว่า เธอมีบุญมากที่มีพระพุทโธเป็นที่พึ่งที่แท้จริงตลอดมา ตั้งแต่ยังเป็นเด็กเลยที่เดียว คือวันหนึ่งลงว่ายน้ำในคลองใหญ่ ซึ่งสมัยก่อนคลองมีในบ้านเมืองไทยเรามาก

เธอเล่าว่าขณะที่กำลังสนุกสนานกับการเล่นน้ำกัน ก็รู้สึกว่ามีมือจับขาเธอดึงจนจมลงใต้น้ำ อย่างที่ไม่มีทางดิ้นรนให้พ้นมือร้ายนั้นได้ เธอรู้สึกในขณะนั้นว่า กำลังจะจมน้ำตายโดยที่ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครมาช่วยได้แน่

แล้วความมีบุญที่คุ้นเคยกับความเป็นเด็กอยู่ในแวดวงของผู้นับถือพระพุทธศาสนา ก็ทำให้เธอนึกขึ้นได้ว่า เมื่อมีผู้ใกล้จะสิ้นใจตาย จะมีการบอกทางแก่ผู้นั้นว่า ให้ท่องพระพุทโธไว้ และบางคนก็ได้รับการบอกทางว่าพระพุทโธ พระพุทโธ จนสิ้นใจ

ความคิดนี้เกิดขึ้นในใจเธอในขณะที่รู้สึกว่ากำลังต้องตายแน่แล้ว เด็กหญิงผู้นั้นก็ได้พึ่งพระพุทโธเต็มที่ เรียกว่าพระพุทโธช่วยเธอทั้งชีวิตก็ไม่ผิด เพราะเธอรอดชีวิตด้วยนึกถึงคำสอนที่เคยได้ยินคำบอกเล่าดังกล่าว คือท่องพระพุทโธเมื่อชีวิตใกล้แตกดับ

เธอแน่ใจแล้วว่า ชีวิตกำลังออกจากร่าง เธอกำลังจะจมน้ำตาย ความมีบุญยิ่งใหญ่แน่นอนที่ทำให้เธอท่องพระพุทโธทันที แม้จะไม่เป็นเสียงดังออกมา เพราะกำลังจมดิ่งลงในน้ำด้วยแรงฉุดของมือที่เด็กหญิงไม่รู้ว่าเป็นมือใครและมาแต่ไหน ปุบปับก็มาจับขาเธอดึงดิ่งลงใต้น้ำ อย่างไม่เวทนาปราณีแม้สักน้อย

เธอเล่าอย่างปิติโสมนัสอย่างยิ่ง ว่าพอพระพุทโธกึกก้องขึ้นในใจเธอเท่านั้น มือพิฆาตก็ปล่อยเธอให้เป็นอิสระทันที ได้โผล่ขึ้นพ้นน้ำ รอดตายยิ่งกว่าปาฏิหาริย์ ชีวิตของญาติโยมผู้นั้นจึงมีพระพุทโธเป็นที่พึ่งที่ระลึกตลอดมา

ด้วยใจที่ผูกพันมั่นคงในสมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า พระผู้ทรงเป็นสมเด็จพระบรมครูทั้งของเทพและมนุษย์ ทรงเป็นที่พึ่งที่แท้จริงของสัตว์โลกทั้งปวง ที่มีบุญมีใจเทิดทูนมั่นคงในพระองค์ท่าน เช่นญาติโยมผู้นั้น

ที่กล่าว่าตั้งแต่ได้พบพระพุทธปฏิหาริย์ ได้รอดพ้นจากความตายในวันนั้นแล้ว ไม่เคยมีใจพ้นจากพระพุทโธเลย


: แสงส่องใจ ๒๕๔๙
: สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก





http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=8299

 

พุทโธ พุทโธ พุทธานุสติ สาธุ สาธุ อนุโมทนามิ

 

​

​

อนุโมทนาครับ......
​

 

สาธุๆ

"พุทโธ" นี้เป็นพระกรรมฐานองค์ใหญ่ที่สุด ใน 40 กอง ได้พุทโธแล้ว อะไรก็ไม่ยาก

ขออนุโมทนาครับ

 

สาธุ สาธุ สาธุ พระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งแก่สรรพสัตว์ทั้งพรหมโลก เทวโลก มนุษยโลก นรกโลก และทั่วทุกอบายภูมิ ให้พ้นจากความทุกข์ นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต
อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ อนุโมทนาครับ สาธุ

 

แล้วความมีบุญที่คุ้นเคยกับความเป็นเด็กอยู่ในแวดวงของผู้นับถือพระพุทธศาสนา ก็ทำให้เธอนึกขึ้นได้ว่า เมื่อมีผู้ใกล้จะสิ้นใจตาย จะมีการบอกทางแก่ผู้นั้นว่า ให้ท่องพระพุทโธไว้ และบางคนก็ได้รับการบอกทางว่าพระพุทโธ พระพุทโธ จนสิ้นใจ

ความคิดนี้เกิดขึ้นในใจเธอในขณะที่รู้สึกว่ากำลังต้องตายแน่แล้ว เด็กหญิงผู้นั้นก็ได้พึ่งพระพุทโธเต็มที่ เรียกว่าพระพุทโธช่วยเธอทั้งชีวิตก็ไม่ผิด เพราะเธอรอดชีวิตด้วยนึกถึงคำสอนที่เคยได้ยินคำบอกเล่าดังกล่าว คือท่องพระพุทโธเมื่อชีวิตใกล้แตกดับ

เธอแน่ใจแล้วว่า ชีวิตกำลังออกจากร่าง เธอกำลังจะจมน้ำตาย ความมีบุญยิ่งใหญ่แน่นอนที่ทำให้เธอท่องพระพุทโธทันที แม้จะไม่เป็นเสียงดังออกมา เพราะกำลังจมดิ่งลงในน้ำด้วยแรงฉุดของมือที่เด็กหญิงไม่รู้ว่าเป็นมือใครและมาแต่ไหน ปุบปับก็มาจับขาเธอดึงดิ่งลงใต้น้ำ อย่างไม่เวทนาปราณีแม้สักน้อย

...............................................................................................

หากได้รับการแนะนำ และฝึก ให้เป็นปกติ..

ให้ทรงอารมณ์ และคำนึงถึง (อนุสสติ) ในมรณานุสสติกรรมฐาน..
ชีวิต เป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีเกิดแล้ว ก็ต้องแก่ เจ็ย และตาย..
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา..

เมื่อเกิดมา ก็ต้องเผชิญทุกข์กาย ทุกข์ใจ
ร่างกาย เป็นรังแห่งโรค มีแต่เสื่อม..
ไม่มีทรงตัว..
สุดท้ายก็วิบัติ สลายไป..

ตายลงไป ตัวเราจริง ๆ คือ จิต (อทิสมานกาย) ก็เป็นไปตามกรรม
คิดเลว กล่าวาจาชั่วร้าย ปฏิบัติตนทราม อย่างนี้ ก็ต้องไป.. นรก
ต้องผ่านนรกขุมใหญ่ ขุมบริวาร
กว่าจะชดใช้กรรมได้หมดสิ้น ก็นานแสนนาน หลายปี หลายกัป

ต้องมาเป็นเปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน ตามกรรมที่สร้างไว้
กว่าจะชดใช้กรรมได้หมดสิ้น ก็นานแสนนาน หลายหมื่น หลายแสน ภพชาติ

จึงจะสามารถมารับผลกรรมดีที่สร้างไว้ ณ สุขคติ มีสวรรค์ พรหม เป็นต้น

หมดบุญบารมี.. สามารถมาเกิดเป็น คน ได้อีก

เมื่อเป็น คน แล้ว.. คิดชั่ว กล่าววาจาเลว ปฏิบัติทราม อีก.. ก็ลงนรกอีก
วนอยู่ใน วัฏฏะสงสาร อย่างนี้ ไม่มีสิ้นสุด

แล้วอย่างนี้ เรายังจะ คิดอยากเกิด กันอีกหรือ
ยังอยากรวย อยากโลภ ชอบโกรธ อยู่อีกหรือ

อย่ากระนั้นเลย หากเราตายชาตินี้
ก็ไม่ขอเกิดอีกแล้ว.. เพราะว่า เกิดอีก ก็ทุกข์กายทุกข์ใจอีก
เมื่อยังทรงขันธ์ มีร่างกาย ยังไม่ตายสลายไป ก็ทำความดี ทำหน้าที่ ให้ดีที่สุด

แต่เมื่อจะตาย
แม้แต่ ร่างกายของเรา เรายังห้ามไม่ให้เสื่อม ไม่ให้สลาย ไม่ให้ตาย ไปได้เลย

แล้วทุกสิ่ง ทุกอย่าง ทุกผู้คน ทุกทรัพย์สิน นานา ในโลกนี้ ย่อมไม่ใช่ของเราเลย
เราไม่มีสิทธิ์ยึดถือ และนำติดตาจิตของเรา (อทิสมานกาย) ไปได้เลย แม้แต้นิดเดียว

หลังการตายไปแล้ว ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ก็ขอให้สิ้นสุดกันเสียที
ไม่มีสิ่งใด ที่จะยึด จะถือ ว่าเป็นของเราได้เลย ในทุกประการ

เราไม่ยึด ไม่ถือ ไม่มีมานะทิษฐิ ใด ๆ อีกแล้ว

สถานที่ใดที่ว่าสวย ว่างาม..
ไม่ว่าจะเป็นปราสาท ราชวัง ในโลกมนุษย์
วิมานทองคำ วิมานแก้ว นานาประการ ในสวรรค์ พรหม.. เราไม่ต้องการ..
ทุกสิ่ง ทุกอย่าง เราไม่ต้องการ

ตั้งความปรารถนา เป็นหนึ่ง เป็นสิ่งเดียว เท่านั้น คือ.. พระนิพพาน

หากจะตาย มีสติมั่น (ฝึกดี ย่อมทรงสติได้)
ก็ขอยอมตาย ถือว่าเป็นกรรมที่ผ่านมา..
ขอยอมรับ ชดใช้ให้ หมดหนี้กันเสียที....

เมื่อตายแล้ว ก็ไม่ขอเกิด อีกแล้ว
องค์สมเด็จพระประทีปแก้ว สัมมาสัมพุทธองค์ องค์หลวงพ่อฯ อยู่ที่ไหน
ลูกขอน้อมจิต ตามติด ไปขออยู่ ณ สถานแห่งนั้น

ด้วยเทอญ.

................................................................................................

หากตายแล้ว ทรงอารมณ์อย่างนี้ได้....
ก็จักเป็นประโยชน์ใหญ่ยิ่ง....

ทั้งนี้.. ก็เป็นไปตาม กรรม บุญ บารมี ต้น กลาง(อุปปะ) และปรมัตถ์
แห่งใคร แห่งมัน เถิด.

...............................................................................................

 

อ นุ โ ม ท น า ส า ธุ

...ถ้าเธอคนนั้น ถึงที่ ถึงเวลา ต้องไปจากร่าง...ที่ไปของเธอมิใช้นรกภูมิแน่นอน

 

ขอโมทนาสาธุด้วยคนค่ะ พุธโทเป็นทื่พึ่ง ทึ่ระลึก สา.....ธุ สา..... ธุ สา.....ธุ ท่องไว้ทุกขณะจิต

 

อานุภาพของพุทโธ -ประสบการณ์ตรง

ขออนุโมทนาบุญกับท่านเจ้าของกระทู้ ท่านผู้อ่านและท่านผู้โมทนาบุญทุกท่านนะคะ

เคยมีประสบการณ์แปลกจากการภาวนาพุท-โธก่อนนอน ทุก ๆ คืน ดิฉันได้เคยไปฝึกมโนมยิทธิที่บ้านสายลม ซ.พหลโยธิน 8 ได้ฝึกมโน ฯ แต่เวลาก่อนนอน ดิฉันมักจะภาวนาพุท-โธก่อนนอน ตามที่หลวงพ่อพระราชพรหมยาน( หลวงพ่อฤษีลิงดำ) วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี ท่านสอนไว้ ก่อนนอนนึกว่า เรานอนบนพระนิพพาน จะเห็นหรือไม่เห็นให้ตั้งใจแบบนั้น ดิฉันได้ทำตามและรู้สึกว่า ภาวนาได้ไม่นานก็หลับสนิท จึงทำเป็นปกติ

อยู่มาคืนนึง ดิฉันได้ตกใจตื่น ประมาณ 6 ทุ่มกว่า ๆ คำภาวนาได้เปลี่ยนไปจากพุท-โธ กลายเป็น สัมปัจจิต-ฉามิ ๆๆๆๆ ดิฉันก็งง ๆ เพราะไม่ได้ภาวนาบทนี้เลย เคยได้ยินแต่ไม่ได้นึกถึง

ต่อมาดิฉันได้ไปเรียนถามครูฝึกที่บ้านสายลม ท่านตั้งจิตแป๊ปนึง แล้วกล่าวว่า

"ตั้งจิต ไปกราบสมเด็จองค์ปัจจุบันนะลูก ท่านสงเคราะห์ มีคนทำคุณไสย ท่านมากันให้ ให้เราเปลี่ยนคำภาวนาโดยอัตโนมัติ เพื่อกันคุณไสย"

แล้วครูฝึกถามว่า ภาวนาอะไรก่อนนอน ให้ภาวนาอย่างนั้นต่อไปนะลูก พระท่านคุ้มครอง ทำให้ดิฉันปลาบปลื้มใจเป็นอย่างมาก จากประสบการณ์ การภาวนาพุท-โธ นั้น ช่วยดับความฟ้งซ่านของใจได้ด้วยค่ะ ภาวนาควบคู่กับการยืน เดิน นั่ง นอน ให้เป็นปกติ จิตก็จะยึดอยู่ในพุทธานุสติตลอดเวลาค่ะ

ขออนุโมทนาบุญค่ะ

น้ำใส

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ.....รอดมาด้วย พุทโธ.....สิ่งที่ได้มาคือสติค่ะ....จะรอดก็รอดเพราะสติ จะตายก็ตายด้วยสติค่ะ....

 

ในขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค ท่านกล่าวอธิบายคำว่า "พุทโธ"
ไว้อย่างมากมายทีเดียว และในตอนท้ายท่านกล่าวสรุปไว้ว่า

ก็แลผู้เจริญพุทธานุสสติจะมีใจรักใคร่ในสมเด็จพระสรรเพ็ชญ์พุทธองค์ จะไพบูลย์ไปด้วยคุณธรรมคือ ศรัทธา สติ ปัญญา และบุญสันดานนั้นจะมากไปด้วยปรีดาปราโมทย์ อาจอดกลั้นได้ซึ่งทุกข์และภัยอันมาถึงจิตนั้น
จักสำคัญว่า ได้อยู่ร่วมกับสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า
และร่างกายแห่งบุคคลผู้มีพุทธานุสสติกรรมฐานซึมซาบอยู่นั้น สมควรจะเป็นที่สักการะบูชาแห่งหมู่เทพยดาและมนุษย์ ประดุจเรือนพระเจดีย์
น้ำจิตแห่งบุคคลนั้นจะกอปรด้วย หิริ และ โอตตัปปะ มิได้ประพฤติล่วงข้อที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติห้าม จะมีความกลัวแก่บาป ละอายแก่บาป ดุจดังว่าเห็นพระพุทธองค์อยู่เฉพาะหน้าของตน
แม้ว่าวาสนายังอ่อน มิอาจสำเร็จฌานสมาบัติ มรรค และ ผล ก็จะมีสุคติภพเป็นเบื้องหน้า
เหตุดังนั้น นักปราชญ์ผู้มีปัญญา อย่าพึงประมาทในพุทธานุสสติกรรมฐาน อันมีคุณานิสงส์เป็นอันมาก แล ฯ

 

เคยแพ้พิษแมลงถึงขั้นหายใจไม่มีลมแล้ว พอตั้งสติได้ เราก็คิดถึงลูก ไม่ห่วง สามี ไม่ห่วง
เราก็ พุทโธ ยังไม่มีลม เราพร้อมจะไป พุทโธ ก็ยังไม่มีลม เห็นแต่แสงเป็นลำสีทองระยิบ
เราก็พุทโธอีกที คิดว่าจะไปตามแสงสีทองนี้ เสียงหมอก็ดังอยู่ข้างหูว่า อย่าตกใจ เดี๋ยวก็
หายใจได้แล้ว หมอฉีดยาขยายหลอดลมให้ แล้วก็มีลมเข้าปอดเล็กๆ เราก็พุทโธจนลม
หายใจกลับมาเป็นปรกติ
ยามที่เกิดอะไรขึ้น สำคัญต้องสติ และยึดพระพุทธเอาไว้ตลอด

 

ผู้ถาม : เมื่อทำบุญแล้ว ถ้าจะอุทิศส่วนกุศลภายหลังจะได้ไหมคะ...........?
หลวงพ่อ : การทำบุญไปแล้วครั้งหนึ่งสักกี่ปี ๆ บุญก็ยังมีอยู่ถ้าทำไปแล้วสัก ๓๐ ปี ก็ยังอุทิศส่วนกุศลได้ บุญมันไม่หาย ไม่ใช่เราทำบุญแล้ว เดี๋ยวเดียวมันหายไปไม่ใช่อย่างนั้นนะ
ผู้ถาม :แล้วถ้าเผื่อทำบุญแล้ว ไม่ได้อุทิศส่วนกุศลจะได้บุญเต็มที่ไหมคะ...?
หลวงพ่อ : ก็ได้เต็มที่อยู่แล้ว เราเป็นผู้ได้สมบูรณ์แบบ แต่อยู่ที่ว่าเราจะให้เขาหรือไม่ให้ การอุทิศส่วนกุศล นี่นะ ถ้าเราไม่ให้ เราก็กินคนเดียวใช่ไหม..... ทีนี้ถ้าเราให้เขาของเราก็ไม่หมดอีก ส่วนที่เราให้ไปไม่ได้ยุบไปจากของเดิม อย่างเรื่องของ พระอนุรุทธ สมัยที่ท่านเกิดเป็นคนเกี่ยวหญ้าช้างของมหาเศรษฐี เวลาที่ท่านทำบุญแล้ว เจ้านายขอแบ่งบุญ ท่านก็สงสัยว่าการแบ่งบุญน่ะจะแบ่งได้ไหม จึงไปถามพระปัจเจกพุทธเจ้า ที่ท่านรับบาตรนะ ท่านก็เปรียบเทียบให้ฟังว่า

"สมมุติว่าโยมมีคบ แล้วก็มีไฟด้วย คนอื่นเขามีแต่คบ ไม่มีไฟ ทุกคนต้องการแสงสว่าง ก็มาขอต่อไฟที่คบของโยมแล้วคบทุกคนสว่างไสวหมด อยากทราบว่าไฟของคุณโยมจะยุบไปไหม....?
ท่านอนุรุทธก็บอกว่า ไม่ยุบ
แล้วท่านก็บอกว่า "การอุทิศส่วนกุศลก็เหมือนกัน ให้เขา เขาโมทนา แต่บุญของเราเต็ม 100 เปอร์เซ็นต์"​

ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านครับ

ธรรมใดที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงพบแล้ว ขอธรรมนั้น จงสำเร็จแก่ท่านทั้งหลายโดยเร็วด้วยเถิด สาธุ สาธุ สาธุ
อิทัง ปุญญะผะลัง ผลบุญใด ที่ข้าพเจ้า ได้บำเพ็ญแล้ว ตั้งแต่ต้นชาติ จนถึงปัจจุบันชาติ ข้าพเจ้าขออุทิศส่วนกุศลนี้ ให้แก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย ที่เคยล่วงเกินมาแล้ว แต่ชาติก่อนก็ดี ชาตินี้ก็ดี ขอเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย จงโมทนา ส่วนกุศลนี้ ขอจงอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้า ตั้งแต่บัดนี้ ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน และขออุทิศส่วนกุศลนี้ ให้แก่เทพเจ้าทั้งหลาย ที่ปกปักรักษาข้าพเจ้า และเทพเจ้าทั้งหลาย ทั่วสากลพิภพ และพระยายมราช ขอเทพเจ้าทั้งหลาย และพระยายมราช จงโมทนาส่วนกุศลนี้ ขอจงเป็นสักขีพยาน ในการบำเพ็ญกุศล ของข้าพเจ้าในครั้งนี้ด้วยเถิด และขออุทิศส่วนกุศลนี้ ให้แก่ท่านทั้งหลาย ที่ล่วงลับไปแล้ว ที่เสวยความสุขอยู่ก็ดี เสวยความทุกข์อยู่ก็ดี เป็นญาติก็ดี มิใช่ญาติก็ดี ขอท่านทั้งหลาย จงโมทนาส่วนกุศลนี้ พึงได้รับประโยชน์ ความสุข เช่นเดียวกับข้าพเจ้า จะพึงได้รับ ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้เถิด หากท่านทั้งหลายยังไม่มีโอกาสได้อนุโมทนาเพียงใด ขอเทพเจ้าทั้งหลายและพระยายมราชจงเป็นสักขีพยานให้แก่ข้าพเจ้าด้วย เจอเธอเมื่อใด ขอให้เธอได้อนุโมทนาส่วนกุศลนี้ด้วยเถิด ผลบุญใด ที่ข้าพเจ้า ได้บำเพ็ญแล้ว ตั้งแต่ต้นชาติ จนถึงปัจจุบันชาตินี้ ขอผลบุญนี้ จงเป็นปัจจัย ให้ข้าพเจ้า ได้เข้าถึง ซึ่งพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้ด้วยเถิด หากแม้นยังไม่ถึงพระนิพพานเพียงใด ขอคำว่าไม่รู้ ไม่มี ในสิ่งที่ดี จงอย่าได้บังเกิดแก่ข้าพเจ้าเลย ขอผลบุญทั้งหลาย ที่ข้าพเจ้า ได้กระทำแล้ว ตั้งแต่ต้นชาติ จนถึงปัจจุบันชาติ จงบังเกิดผล ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้เถิด
​

 

สาธุ ขอรับ

 

อนุโมทนาด้วยคนครับ.

ลืมสิ่งใดลืมได้ แต่อย่าลืมพุทโธ ทุกลมหายใจเข้าออก.. จงมีสติรักษาพุทโธไว้ จนกว่าชีวิตนี้จะทำลายตัวเอง.

สาธุ....

 

ขออนุโมทนาบุญกับท่าน จขกท. และทุกท่านที่ร่วมสนทนาธรรมครับ

 

พุทโธ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน

 

ผมได้ตั้งกระทู้ไว้เรื่อง คาถาสนองกลับผู้กระทำไสยศาสตร์ ("สัมปจิตฉามิ" อ่านว่า สัม - ปะ - จิต - ฉา - มิ )
http://palungjit.org/showthread.php?t=145713

มีผู้เล่าถึงประสบการณ์ภาวนา "พุทโธ"

พอกระทู้นี้คุณน้ำใส เล่าถึงประสบการณ์ภาวนา "สัมปจิตฉามิ" พอดีเลย


อนุโมทนาทุกท่านครับ

 

อะนุโมทนาสาธุบุญ



ละความชั่วด้วยศีล ทำความดีด้วยทาน จิตเบิกบานด้วยภาวนา