ลักษณะที่เกิดเวลาสวดมนต์และนั่งสมาธิ

ไม่ต้อง วิตกมาก ที่คิดเรียกว่า จิตฟุ้ง ย่อมไม่เกิด เป็น สมาธิ

ยิ่งเราคิดมาเท่าไร คิดออกนอกตัวเรา เมื่อไร เมื่อนั้น เรายิ่ง เสีย พลังในตัว

เรื่องของคนอื่น สิ่งอื่น หรือ จิตวิญญาณอื่น ล้วน เป็น เรื่อง จริง

เเต่ เป็น สิ่งที่เรา ไม่ควรนำมา นั่งคิด เพราะ ยิ่งคิด ยิ่งมากเรื่อง

ยิ่งคิด ยิ่งทำให้ เรา กลับไป จุดเริ่มต้น ยิ่งคิด เรา ยิ่ง เสีย ในสิ่งเราควรจะมี

อย่า คิดมาก จิต จะฟุ้ง โดยเฉพาะเรื่อง คนอื่น ตัดให้ ได้

ไม่ใช่ เรื่องของเรา เเม้ เรื่องของเรา ก็ ไม่ใช่ สิ่งที่ต้องคิด เเต่ ควร ที่จะ นำมาเรียนรู้

การปรับปรุง ตัว คือ คิดให้ น้อย เเละ จดจ่อ กับ สิ่ง ที่อยู่ตรงหน้าให้ มากขึ้นเเล้วจะดี

เพราะ จิต คุณ ไม่มี พลังเลยคะ

 

ความศรัทธา ของคุณ เป็น สิ่งที่ดี เพราะ ทำให้ จิตของคุณ มี ครูบาอาจารย์นะคะ

ไม่ต้อง กังวลไป เพราะ พลังในตัวของคุณมีมากเพียงพอ

ยึดถือได้ เมื่อเราไม่เเข็งเเรง เเต่ เมื่อเรา ไม่มีความสงสัย

เเละ มั่นใจ ว่า สิ่งที่เรา ทำ คือ เพื่อ หลุดพ้น เมื่อนั้น ก็ ขอให้ คุณ ตัดสินใจให้ดี

เพราะ ตัวคุณ ศึกษา เเละมีปัญญา และ ที่สำคัญ จิตใจของคุณ บริสุทธิ์

เป็นคนดีนะคะ ไม่เห็น สิ่งที่ไม่ดี เกี่ยวกับตัวคุณเลยนะคะ

สันโดษ ไม่กล้า สอน คนที่มีศรัทธาเเรง กล้า ต่อ องค์ พระตถาคต

เเต่ เมื่อใดที่คุณ ต้องการ การ ตัดสินใจ มาถามนะคะ สันโดษ จะช่วยเเนะเเนว

เเต่ สุดท้าย การตัดสินใจ ก็ ต้องลงเอยที่ตัวคุณ

ขอให้ คุณ เจริญในธรรม เเละ ปฏิบัติไปถึงที่คุณ ปราถนาเร็ววันนะคะ

 

การปฏิบัติของคุณ อย่า หาอาจารย์ มากนะคะ

เอาที่ตนเองสนใจ เป็น ช่วงๆนะคะ

คุณ เป็น คนสนใจ อะไรได้ไม่นาน นิสัยเหมือนสันโดษ

ขอให้ คุณ เปลี่ยนเเปลงการ ทำสมาธิให้ บ่อยๆ เพราะคุณ เป็นคนเปลี่ยนอะไรเร็ว

เบื่อง่าย เเละ ทำอะไร เร็วมากด้วย

ทางที่ดี คุณ หา กิจกรรมทางโลกที่ไม่เกี่ยวกับใคร ปฏิบัติสมาธิดีกว่านะคะ

เช่น เล่นเกมส์ (ที่ไม่รุนเเรงนะคะ) อ่านหนังสือ หรือ ทำอะไรก็ ได้ ที่ คุณ อยู่คนเดียวได้ เเล้ว สงบที่สุด

ไม่ต้องคิดมากเรื่องการปฏิบัติ ที่เเท้จริง คือ การที่ทำให้ เรา อยู่นิ่งๆได้ นานๆนะคะ

คุณ ชอบอะไร เเสดงว่า ถูกจริต สันโดษ คงไม่เเนะอะไรมาก

เพราะ ถ้าคุณ ต้องการปฏิบัติ ใจคุณ ต้องเปิดที่จะเรียนรู้

เเละ ขยันให้ มากกว่านี้ อย่าให้ คนอื่น มาเตือนคุณไม่ว่าเรื่องงาน หรือ การปฏบัติธรรมนะคะ

เพราะว่า คุณ เป็น คนที่ ต้องมีเพื่อน จึงทำให้ เป็นปัญหามากสำหรับคุณ

อยู่คนเดียวบ้างนะคะ ที่ทุรนทุรายตอนนี้ จะได้ เย็นลงคะ

 

สงสัยอีกแล้วค่ะคุณสันโดษในขณะดิฉันสวดมนต์และพระคาถาต่างๆจิตของดิฉันจะจดจ่ออยู่กับบทสวดดิฉันใช้เวลาประมาณ45นาที แต่เมื่อดิฉันสวดมนต์ภาวนาพระคาถาต่างๆจบแล้วดิฉันก็พยายามนั่งสมาธิจิตของดิฉันก็นิ่งนะคะแต่ไม่ได้ไปไหนเลยคะจะทรงตัวอยู่แบบนั้นแม้กระทั่งลมหายใจก็ไม่ได้นึกถึงหรือเป็นเพราะว่าดิฉันกังวลเพราะทุกวันนี้ดิฉันมีเวลาตอนเช้าประมาณ1ชั่วโมงทำให้จิตกังวลหรือเปล่า คณสันโดษช่วยแนะนำด้วยนะคะเพราะมีครั้งหนึ่งดิฉันเคยนั่งสมาธิแล้วเกิดอาการอิ่มอกอิ่มใจเป็นที่สุดบอกไม่ถูกมันมีความสุขมากแต่การสวดมนต์ทุกวันนี้ดิฉันก็มีความสุขแต่มันไม่เหมือนสุขที่เคยได้รับเป็นความอิ่มที่สุดบรรยายแต่เดี๋ยวนี้ดิฉันพยายามอยากให้ถึงจุดนั้นแต่มันไม่เป็นไปตามที่ตั้งใจขอให้คุณสันโดษช่วยแนะแนวทางด้วยนะคะ

 

จำได้ไหมคะ ว่า เราคุยกันเเล้วนะคะ ว่า ให้ "รับรู้"

อย่าเร่ง จิต ตัวเองนะคะ เเล้ววันนึง คุณ จะรู้ ว่า จุดที่คุณ เป็น เรียกว่า อะไร

สันโดษ ดีใจด้วยนะคะ ขอให้ ความสุขในหัวใจของคุณ

ช่วย ให้ คำตอบกับตัวคุณเองนะคะ เเล้วมาเล่าให้ พวกเราฟังเพิ่มนะคะ

อย่าเร่ง อย่าบังคับ ไป เรื่อยๆ ปฏิบัติ ผ่อนคลาย เเล้ว จิต จะ ช่วยสอน คุณเองนะคะ

จำเอาไว้นะคะ จิตเขาเบื่อ เขา เหนื่อยก็ ให้ จิตเขา พัก นะคะ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ ^-^

 

ตอนนี้เวลานั่งสมาธิใช้วิธีดูท้องพอง-ท้องยุบ ไม่ทราบว่ามาถูกทางหรือไม่ครับ

 

นิสัยของคุณ เป็น คนที่ อยู่นิ่งๆ ไม่เป็น อย่าดู ท้องเลยคะ

สันโดษ ให้ น้องนีล เดินจงกรม ดีกว่า จะถูกจริต มากกว่า

ชอบเดินใช่ ไหม? ให้ เวลา เราเดิน ให้ ดู ซ้ายขวาเวลาเดิน

จะถูกจริตนะคะ ลองดูนะคะ เอาเเค่ ตอน เช้า ระหว่างเดินทางนะคะ

เเล้ว เรามาคุย กันใหม่นะคะ

 

ขอขอบคุณคุณสันโดษมากๆเลยค่ะที่มาช่วยตอบปัญหาให้ทุกคน

ดิฉันเคยนั่งสมาธิมาบ้างในวัยเด็กแต่ว่าก็ได้ทิ้งร้างไปนาน จนมาตอนนี้ตั้งใจไว้ว่าจะสวดมนต์นั่งสมาธิทุกวันแล้วค่ะ อยากจะขอคำแนะนำจากคุณสันโดษเรื่องการปฏิบัติและเรื่องที่มีคนทักมาค่ะ

ขอบคุณคุณสันโดษมากค่ะ

 

ผมเริ่มนั่งสมาธิ+รักษาศีล5+ให้ทาน ได้ไม่นานอ่ะครับประมาณ2เดือน+ นั่งสมาธิวันละ10-15นาทีเอง แล้วแต่วันบางวันก้อเป็นชั่วโมง จะภาวนา พุท-โธ ดูลมหายใจเข้า-หายใจออก แต่ จิตมันฟุ้งซ่าน เลยดูตามลมหายใจ เคยลองจับ3จุด คือปลายจมูก อก ท้อง แต่ไม่ไหวครับเหนื่อยเกินไป มักจะจับตรงอกไม่ได้ ไม่ทราบว่าผม
ทำถูกวิธีหรือไม่ครับ รบกวนช่วยตอบด้วยแล้วกันครับ ขอบคุณครับ

 

ได้ขนาดนี้ก็น่านับถือแล้วค่ะ กว่าแต่ละท่านจะมาถึงจุดที่คิดจะปฏิบัติกันได้ ก็ย่อมผ่านการทำบารมีด้านทานกันมาแล้วอย่างล้นเหลือ หลวงพ่อเคยกล่าวไว้ว่า ถ้าทานยังไม่เต็มก็ยากที่จะคิดปฏิบัติ ที่คุณWeerachai เริ่มปฏิบัติดีมากแล้วค่ะ โดยเฉพาะความคิดที่จะรักษาศีล 5 นี่ขอบอกว่าเยี่ยมไปเลย

เรื่องการจับลมตามจุดเคยทำอยู่เหมือนกัน แล้วก็ได้เจอคำว่าผิดเป็นครู เลยขอแนะนำนิดหนึ่งนะจ๊ะ

ลมหายใจ 3 ฐานนั้น คือ จมูก หน้าอก และท้อง จะไปบังคับจิตให้จับ 3 ฐานทันทีในนาทีแรกนั้นไม่ได้ ไม่ถูกต้อง กลายเป็นการบังคับลม หาใช่การตามรู้ ดูเส้นทางของลมหายใจไม่ ข้อห้ามสำคัญของผู้เจริญอานาปานุสติ คือ การจับลมหายใจเข้าออก คือ "ห้ามบังคับลม ให้ตามดูรู้ลักษณะลมเท่านั้น" มิฉะนั้น จะเครียดเกินไป อึดอัด หายใจไม่ออก และเป็นโรคประสาทได้ เหมือนที่เคยเห็นๆกันว่า ทำสมาธิจนเป็นบ้านั่นแหละจ๊ะ

เมื่อแรกปฏิบัติ การที่จะบังคับตัวเอง ให้นั่งนิ่งๆ ไม่ให้คิดอะไร โอ๊ย! คุณกิ๊กเกือบบ้าตาย มันเครียด มันเหนื่อยไม่ไหวหล่ะ เลยบวกกับความขี้เกียจ นอนสมาธิซะงั้น จนมาเจอคำสอนหลวงพ่อ "เก็บเล็กเก็บน้อยซิลูก ถ้ามันนั่งไม่ไหวก็ไม่ต้องนั่ง" มาเริ่มด้วย มหาสติปฏฐาน อย่างง่ายๆ เช่น การเดินจงกลม การเริ่มจะปฏิบัตินั้น นักปฏิบัติที่ดีเค้าไม่ตั้งท่ามากนัก อิริยาบถ 4 น่ะ ทำเข้าไปเถอะ เราทำเรารู้เอง ใครจะมารู้กับเรา เวลาเดินเข้าบ้าน เดินไปเดินมา รู้ว่าก้าวขาซ้าย-ขวา ซัก 10 ก้าวก็เจ๋งแล้ว ถ้าได้แล้วก็ดูลมหายใจไปด้วยกันซักวันละ 10 คู่ รู้แค่ปลายจมูกน่ะ เอา 1 ฐานให้ตั้งมั่นซะก่อน เวลาทำงานปกติ ใช้ชีวิตประจำวัน ก็พยายามรู้ว่า "เออ! ลมมันเข้า หรือลมมันออก" การสะสมกำลังง่ายๆ อย่างนี้ จะส่งผลเป็นฐานกำลังสำรอง เวลาทำสมาธิจิตจะสงบนิ่งได้เป็นชั่วโมง เคยเก็บแต้มจนนั่งได้ 3 ชม. มาแล้ว;4 จิตสงบดิ่งสุขเกษมอย่างหาที่สุดมิได้ เข้าณาน 4 ดิ่งในเวลาไม่เกิน 10 นาที กำลังสติสัมปชัญญะดี กำหนดได้ดังใจนึกเลยจ๊ะ

การเริ่มปฏิบัติ ต้องเริ่มที่ความรู้สึกสบายๆ วางอารมณ์เหมือนเรากำลังนั่งเล่นนอนเล่นเอกเขนกอยู่ชานบ้าน มีทุ่งนาเขียวชะอุ่มเป็นฉากสายลมเบาสบาย ไม่มีภาระกิจอะไรต้องทำอีก คือ วางภาระทั้งหมด ใจจะเบาๆ สบายๆ ตรงนั้นเป็นช่วงที่จะทำสมาธิได้ดีมากๆเลยค่ะ ก็เริ่มเดินเล่นคือ เดินจงกลมเล่นๆ อย่าเครียดกันมัน ดูซ้าย-ดูขวา ปฏิบัติลมฐานเดียว คือ ฝึก รู้เข้า-รู้ออก เพียงสัมผัสที่ปลายจมูก ทรงอารมณ์ได้ไม่ฟุ้งซ่าน เอาแบบสบายๆ ไม่ต้องหลับตา พอจิตมันเต็มที่ของมันแล้ว มันจะอยากนั่งสมาธิเอง ก็ค่อยไปนั่งสมาธิ ได้กี่นาทีก็ช่าง เอาแค่ชั่วว่า 10 คู่ลมหายใจแรก เราจะไม่ฟุ้งเพ้อเจ้อไปที่อื่น(smile) หลุดก็หลุด เริ่มใหม่ ถ้าไม่ไหว ก็พัก ดูหนัง ฟังเพลง แด๊นซ์กระจาย นอนพัก แล้วค่อยมาว่ากันใหม่ สะสมแต้มไปเรื่อยๆ เน้นที่ทำแล้วสบายใจ และให้มีความสุขในการปฏิบัติ จนกว่าจิตจะเข้าสู่กระแสแห่งธารเกษมอันแท้จริง

อารมณ์สบายชายทุ่ง จะเป็นฐานกำลังในการเจริญอานาปานุสติ เมื่อลมละเอียดอ่อนกำลังสมาธิเริ่มมากขึ้น จิตจะละเอียดว่องไว จนรู้ลม 2 ฐาน คือ จมูก อก และต่อยอดไปจน รู้ลม 3 ฐาน คือ จมูก อก ท้อง จนละเอียดที่สุด คือ รู้ลมตลอดสายก่อนเข้า เข้า และรู้จนจบกระบวนการ ซึ่งจะเป็นไปตามระดับความละเอียดของจิต และความสบายของอารมณ์ ไปบังคับไม่ได้

วันนี้ถ้าหาเวลาได้ ก็ลองไปเดินเล่นสบายๆ ซัก 20-30 นาที ให้รู้ว่าขาซ้ายหรือขวากำลังก้าว ให้รู้ว่ากำลังหายใจเข้า หรือออก หาอารมณ์ชายทุ่งของคุณให้เจอ แล้วนั่งสมาธิซัก 5 นาทีก็พอค่ะ ส่วนเวลาระหว่างวัน อาบน้ำ กินข้าว อ่านหนังสือพิมพ์ ก่อนนอน ตื่นนอน ก็ให้รู้ลักษณะลมว่าเข้า หรือออกอยู่ก็พอค่ะ ลองทำดูซัก 7 วัน กำลังสมาธิ และความละเอียดของจิตจะเพิ่มขึ้นเองแบบง่ายๆค่ะ คุณกิ๊กเองก็ชอบอะไรแบบง่ายๆเร็วๆ เลยหาง่ายๆเสมอค่ะ หลังจากนั้นก็ PM ถามกันได้ค่ะ จะได้เป็นเพื่อนปฏิบัติกันไป สนุกดีกว่าทำคนเดียวค่ะ

 

ได้คำตอบให้กับตัวเองมากมายเลยค่ะจากกระทู้นี้
แต่ถ้าจะทำได้ดีคงต้องใช้เวลา
ตอนนี้เริ่มจาก ทำให้ตัวเองนิ่งก่อน
เปลี่ยนจากสวดมนต์ มาเป็นฟังเพลงบรรเลง อย่างที่คุณสันโดษ กล่าวไว้
ดีขึ้นค่ะ เมื่อก่อนตอนสวดมนต์ จิตใจไม่นิ่งเลย ชอบคิดเรื่องโน้น เรื่องนี้ ตลอด

 

ได้ความรู้จากการกระทู้นี้มาก เลยนะครับ ส่วนตัวผมเอง ก็เพิ่งเริ่มหัดนั่งสมาธิ หลังจากการสวดมนต์ แต่รู้สึกว่า จิตฟุ้งซ่านจริงๆ หาความสงบไม่ค่อยได้ แต่ก็จะค่อยๆพยามยามทำใจให้สงบน่ะคับ
แต่มีข้ออย่างนึงที่อยากจะถามหน่อยนะคับ คือ เวลาผมนั่งหลับตาทำสมาธิ ผมจะรู้สึกปวดหน่วงๆ บริเวณ ระหว่างคิ้ว เรือยไปถึงกลางหน้าผาก นะคับ ทำไห้ผมหลับตาทำสมาธิไม่ค่อยได้ แต่พอลืมตาก็จะหาย ผมควรจะปฏิบัติ หรือ ทำสมาธิแบบไหนดีคัรบ

 

เคยลองยังค่ะ ลองขึ้นจนให้มันระเบิดไปเลย แต่คุณกิ๊กเจอว่า พอลูกโป่งมันพองเต็มที่มันก็ตึงๆๆๆๆ เหมือนจะระเบิดตรงหว่างคิ้วหน้าผาก สุดท้ายมันก็ฟีบแฟ่บลงมาเหมือนใครเอาเข็มมาเจาะ หมดกัน T0T

ปรากฎว่า ครูบาอาจารย์บอกว่า หยาบไป มันถึงไปไม่ถึง ใช้พื้นฐานอารมณ์หยาบ ลมก็หยาบ จิตก็หยาบ เลยผ่านไม่ได้ กำลังไม่พอ อาวุธไม่ดี แถมไม่มีความแหลมคม ก็เป็นอย่างนั้นแหละลองมาแล้วติดอยู่พักใหญ่ไปไหนไม่ได้ ถึงหว่างคิ้วแล้วร่วง อยู่หลายปีเลย

ตอนหลังก็เลยปรับใหม่เมื่ออารมณ์สบาย เกิดลมชายทุ่งพร้อมจะทำสมาธิ แบบนั่งสมาธิ ลองเริ่มต้นด้วยการล้างลมหยาบซัก 4-5 ครั้ง และพิจารณาร่างกาย ซึ่งขณะทำจะต้องมีการรู้ลมเข้า-ออก ควบไปด้วย แรกๆอาจจะยาก พิจารณาได้ไม่เท่าไหร่ สติก็ลืมลมหายใจ ก็ต้องค่อยๆทำควบคู่กันไป จะเอาให้ดีในครั้งแรกมันก็ต้องเป็นผู้มีบารมีมหาศาลมาเกิดหล่ะน่ะ ปุถุชนธรรมดาก็ค่อยๆทำกันไป เริ่มด้วยวิปัสนาญาณ จนจิตสะอาดละเอียดปราศจากกิเลสแค่ชั่วขณะทำสมาธิ แล้วจับลมหายใจขึ้นไป เมื่อรู้สึกเต็มที่ก็เอากำลังสมาธิที่สูง พิจารณาธรรมข้อเดิม แต่ให้ละเอียดลึกซึ้งขึ้นไปอีก คราวนี้ทั้งกำลัง อาวุธ และปัญญาก็จะพร้อม จะค่อยๆเดินขึ้นณานแบบละเอียดมากขึ้น ไม่เครียดอย่างที่เป็นแต่เดิม อาการตึงๆที่ร่างกายก็จะมีสติระลึกรู้ว่าเป็นปิติทั้ง 5 ของอารมณ์ปฐมณาน

 

ขอบคุณคุณสันโดษมากนะคะ ที่ช่วยแนะนำให้ เป็นกำลังใจได้ดีที่เดียว ขอบคุณคะ พุทธัง ธัมมัง สังฆัง

 

เราจะเจริญสมาธิด้วยวิธีใดจะดีที่สุดคะ

 

ขอบคุณ คุณกิ๊กและคุณสันโดษ มากๆครับ ที่ช่วยแนะนำ
วิธีการปฏิบัติอย่างง่ายๆ ให้ครับ

 

ขอคำแนะนำ คุณสันโดษ

ก่อนหน้านี้ผมก็ทำสมาธิตลอดก็ถือว่าพอใช้ได้ครับ
แต่ช่วงหลังนี้เหมือนดูว่าจะไม่ไปไหนเลยครับ รบกวนแนะนำด้วยครับ
ก่อนน่าเคยได้อารมณ์แบบกายหนักคำภาวนาหายลมหายใจหายไปเลยครับ
หูไม่ได้ยินครับนิ่งดีมากเหมือนเราดำน้ำเลยครับ ไม่รู้เป็นไงครับ

 

ผมมาสายพระโพธิสัตว์กวนอิม คิดอยากจะช่วยคนด้วยการสร้างพระแจก
แต่แล้ว ได้อาศัยบารมีของหลวงปู่ทวด พระโพธิสัตว์กวนอิม พระศรีอริยเมตตรัย
สร้างพระไว้แจก 3 จว.ชายแดนใต้ และมอบให้กับวัดวาอารามต่าง ๆ ได้สำเร็จ
โดยหวังตั้งใจให้ทาน ถือศีล 5 ก่อน เพื่อสร้างฐานบุญให้เข็มแข็ง แล้วเมื่อถึงเวลา
จะตั้งใจภาวนาอย่างจริงจัง ขอสายตรงไม่แวะชม แวะรู้อะไรทั้งสิ้น
คิดอย่างนี้ถูกหรือเปล่า ช่วยแนะนำด้วยครับ คุณสันโดษ ขอบคุณครับ

 

สันโดษขอโทษทุกคนด้วยนะคะ ที่สันโดษ จะไม่ตอบกระทู้นี้ เเล้วนะคะ

สันโดษ ตอบคำถาม ครอบคลุมหมดเเล้ว เเละ ให้ เเนวทางหลายๆวิธี

ให้ เพื่อนรู้ว่า การ ปฏิบัติสมาธิ คือ การทำให้ จิต สงบเพียงเท่านั้น

สิ่งใดที่ดี เพื่อนๆ รู้นะคะว่า ดี สิ่งใดไม่ดี ก็ รู้นะคะว่าไม่ดี

เรื่อง การนั่งสมาธิ ล้วนเป็นเรื่อง ของตนเอง และ ความหมั่นเพียรในการปฏิบัติ

ส่วนเรื่องอื่น ก็ เป็นเรื่องทางโลกที่เราต้องเผชิญเเละ เรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน

ทางแก้ ไม่มีนอกจาก การสำนึกผิดเเห่งเหตุที่เกิดทุกข์

ไม่ใช่ ทำยังไง ถึงจะหนีทุกข์ สันโดษ ไม่ได้ มาตอบเพื่อให้ เพื่อนหายทุกข์

เเต่มาเเนะเเนวทางให้ ปฏิบัติ อะไรที่เหมาะกับตัวก็นำมาใช้

อะไรที่ไม่ใช่ ก็ หาในสิ่งที่ตนเอง สนใจ มาปฏิบัติ ไม่ว่าจะเป็น การทำงาน การเล่น

หรือ การพักผ่อน นั้นคือ การ ปฏิบัติ เพื่อให้ จิตเราจดจ่อ ณ ปัจจุบัน

จงหาตัวเองให้เจอ เเละ ศึกษาต่อไป สันโดษ ไม่ได้ ทิ้ง เเต่ สันโดษ ขอหยุด

เพื่อที่จะให้ เพื่อนๆ ค้นหาคำตอบด้วยตนเอง

เกิดมาอายุเท่านี้ รู้จักตัวเองนะคะ เเละ คนรอบข้างก็ไม่ต้องคาดหวังว่าเขาจะดีกับเรา

เพราะเราไม่ได้เกิดมา เพื่อใครแต่ เกิดมาเพื่อค้นพบตัวเอง

ไม่มีคำเฉลยที่ไหน นอกจาก ตัวเอง เเละ ความดีก็ สร้างด้วยตัวเอง

อย่าท้อ อย่าเหนื่อย อย่าล้า กับการสร้างความดี กับ การทำให้ ตัวเราสงบ

สันโดษ ฝากเอาไว้เท่านี้ นะคะ เเล้ว ขอให้ ค้นหาตัวเองให้เจอ ว่าคุณ เป็นใคร

คนอื่น ไม่สำคัญ อดีต และ อนาคตไม่มีจริง ชีวิตของคุณ ตอนนี้ มีเเค่ ปัจจุบัน

หากคุณทำปัจจุบันดี อนาคตย่อมไปสู่ที่สว่าง อย่าหลงทาง เพียงเพราะสะดุดเล็กๆน้อยๆ

เเละขอให้คุณ ศรัทธาตัวเอง เมื่อใดที่คุณศรัทธาตนเอง ผู้อื่นจะเคารพคุณ

ขอฝากเอาไว้เท่านี้ นะคะ เพื่อนๆ ทุกคน เจริญในธรรมคะ