เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

นั่นสิครับคุณเซลล์ ถ้าเรามองผ่านข้อมูลหลายชั้นเข้าจะเกิดความวิตก-วิจารณ์เพิ่มขึ้น ความรู้สึกประทับใจดอกไม้ครั้งแรกจะหายไปแล้ว..ถ้าจะรู้สึกได้แบบนั้นได้อีกครั้ง ต้องกลับไปค้นหาและรู้สึกสัมผัสความประทับใจนั้น กลับมาสู่ปัจจุบันเมื่อเราตระหนักได้ถึงธรรมชาติของจิตนะครับ
ถ้าหากเราเข้าถึงเวลาแท้จริงของจิตวิญญาณได้ ความสามารถพิเศษและความรู้คงจะปรากฎอยู่พร้อมๆกันหมดเลยทีเดียวนะครับ จะไปค้นหาข้อมูลใดๆในกาลเวลาของเครื่องพรางและนอกเครื่องพรางได้แทบจะทุกเรื่อง แถมไม่จดจ่อกับเวลาบนโลกนี้แบบหลวงปู่บางท่าน ก็จะอายุยืนยาวเกิน 100 ปีได้อีก เคยเห็นหลวงปู่ละมัยท่านดูยิ้มแย้มสดใสมากแม้จะอายุถึง 143 ปีแล้วถ้าจำไม่ผิด เราแก้ไข software ได้แน่นอนครับ

 

ขนาดคนเขียนเองยังงง คุณเซลล์ก็ยังเข้าใจได้อีกนะครับ หุหุ

ที่งงเพราะตอนที่คิดไว้มันเหมือนว่าจะสื่อสิ่งที่คิดออกมาได้ พอเขียนแล้วมาอ่านอีกทีมันเหมือนว่ามันสื่อออกมาไม่ตรงเท่าไหร่

จิตวิญญาณที่บอกว่าไม่มีที่นั่น ที่นี่ ก็เพราะว่าอยู่ทั้งที่นั่นและที่นี่ เหมือนเรานั่งบนเก้าอี้มือวางอยู่บนโต๊ะ เวลาเราบอกใครก็บอกว่าเรานั่งอยู่ที่โต๊ะ แต่คนฟังก็รู้ว่าเรานั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยแม้ว่าจะไม่บอก

(เรื่องเปรียบเทียบอีกแระ)

แผนผังของคุณ Mead ดูไปก็คล้ายๆ ว่าตอนที่เรียนจิตวิทยาเบื้องต้น อ.ก็มีเขียนรูปเกี่ยวกับการตีความของจิต มันก็คล้ายๆ กันนะ แต่จะใช้ศัพท์คนละแบบ แต่ก็ไม่ได้ลึกซึ้งเท่านี้ ไม่รู้ว่ายังเรียนไม่ลึกหรือว่าทางจิตวิทยา เค้าจบที่การรับรู้ของจิตก็ไม่รู้ ถ้าเทียบแล้วก็จบที่เวทนา ไม่ได้ไปลงต่อที่วิญญาณ

เพราะเรื่องการรับรู้ของขันธ์นี่แหล่ะ จึงเคยไปจ้องแมลงสาปแมลงที่เกลียดอยู่พักนึง แล้วก็มานั่งไล่ตามความรับรู้ของขันธ์ว่า ทำไมเราจึงไม่ชอบ ในชั่วขณะนึง ก็ลองตัดที่สัญญาซะ ให้รับรู้ว่ามองแมลงสาปอยู่ แต่ไม่ใส่เวทนาลง ก็มองได้เรื่อยๆ แต่ถ้ามีเวทนาลงมาผสมเมื่อไหร่ก็เริ่มรู้สึกขยะแขยงขึ้นมาล่ะ แต่หลังจากลองทำดูก็รู้สึกดีขึ้นนะ ถึงแม้จะตัดความรู้สึกขยะแขยงออกไม่หมด ก็ยังไม่ถึงขั้นว่าจะไปจับมันได้หรือจะให้มันมาไต่ตัวเล่นได้

 

พอพูดเรื่องร่างกายเนื้อหนัง มนุษย์เรายึดมั่นการรับรู้ทางกาลเวลาว่า เวลาเดินทางจากอดีต ไปสู่อนาคต ร่างกายต้องมีการเสื่อมสภาพลงเรื่อยๆ และจบสิ้นลงไปในที่สุด พร้อมกับความเสื่อมทางด้านความจำ และการรับรู้ที่ด้อยประสิทธิภาพลงเรื่อยๆ

น่าคิดว่า สัตว์ที่อายุยืนยาวนั้น เคยคิดไม๊ว่า ตนเองมีอายุตามกาลเวลาโลกเท่าไหร่กันแน่ ;aa44

ในช่วงที่เปลี่ยนการจดจ่อนั้น ที่ตระหนักถึงชุดข้อมูลความเชื่อที่มีต่อแมลงสาป และวางมันลงไป ในชั่วขณะนั้น คุณ zip มีอารมณ์ ความรู้สึกเป็นอย่างไรครับ ;aa44

 

ช่วงนั้นรู้สึกเฉยๆ เหมือนมองภาพภาพหนึ่ง แล้วเราก็ไม่ได้ใส่ความคิดให้กับภาพนั้น
สักแต่เห็น แล้วก็ไม่ได้ปรุงต่อ

นิ่งๆ เหมือนคนไม่มีความคิด 5555

ถ้าเราดับสัญญาได้ โดยไม่ได้ใช้วิธีดับเวทนา มันก็ได้ผลเหมือนกันนะ คือสักแต่ว่ามองแต่ไม่ต้องคิดต่อว่าสิ่งที่เรามองคืออะไร มันก็จะเฉยๆ ได้เหมือนกัน

แต่ไม่รู้ว่าอย่างไหนจะยากง่ายกว่ากัน

แต่เทคนิคส่วนตัวเวลาจะดับเวทนา เมื่อเวลารับรู้ว่าเห็นแมลงสาปก็จะถามตัวเองต่อว่า "แล้วทำไม?" แล้วก็นิ่งเงียบกับคำถามนั้น ก็จะดับได้

แต่ถ้าจะดับสัญญาก็ต้องระวังความคิดตัวเองไม่ให้ไปคิดต่อว่ามันคือแมลงสาป

 

​

พูดถึงแมลงสาบของคุณซิปฯนี่ ผมจ้องได้แต่จะกลัวตอนเค้าบินสะเปสะปะเข้ามาเกาะครับ..หลบไม่ถูกเลย..แต่ที่ทำใจไม่ได้เลยนี่ "ตุ๊กแก" ครับ ตอนเด็กๆเคยเข้าห้องน้ำไปเจออยู่หลังประตู พอปิดประตูไปแล้วก็ไม่กล้าไปเปิดครับ หลังๆมานี่ดีขึ้นเยอะเริ่มสบตากันได้นาน อิอิ ใช้วิธีมองเค้าแบบศิลปินมองครับ คือมองทะลุเข้าไปจนเห็นลายเส้น..แล้วก็เชื่อว่าเค้าก็คือลายเส้น-รูปทรง-สีสันของธรรมชาตินี่ล่ะครับ..ความกลัวแบบแหยงๆเลยหายไปจนเกือบหมด..รู้สึกว่าชีวิตที่เคลื่อนไหวนี่ก็มีความมหัศจรรย์ แทนที่เราจะไปกลัวครับ

อ้อ..แต่ก็ไม่ถึงขนาดว่าจะต้องไปจับตัวเค้ามาหยอกเล่นหรอกครับ..สงสัยจะเป็นความเชื่อที่ผู้ใหญ่บอกกันมาว่าเค้ากัดแล้วไม่ปล่อยก็เป็นได้.. (หรือว่าคุณเซลล์กล้าจับ อิอิ)


;2

 

ที่คุณ Mead ทำคงเป็นวิธีการเปลี่ยนความเชื่อใหม่ครับ จากความเชื่อที่ว่ามันน่าขยะแขยงกลายเป็นศิลปะแทน

ตัวเป็นๆ ผมก็ไม่เคยเจอ เคยเห็นแต่ในรูป แต่ตัวในรูปก็มองได้นะ

ว่าแต่คุณ mead เอารูปมาประกอบอย่างนี้ไม่กลัวคนอื่นช็อคหรือครับ อิอิ

แต่ว่าพอมองเห็นรูปแล้วก็ยังมีความรู้สึกไม่อยากมอง+ตื่นตกใจเล็กๆ โผล่มาเหมือนกันนะ แต่ก็พอมองได้หน่ะ แง่มๆ สงสัยลองของ

 

ถ้าจะพูดเรื่องตุ๊กแก ก็คงยาวเลยครับคุณ mead แต่ก่อนเนี่ยเห็นสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย ต้องถอยออกมาตั้งหลักเลยครับ ;2

ตอนนี้ดีขึ้น เมื่อมุมมองเปลี่ยน ทุกอย่างก็เปลี่ยน อย่างที่คุณ zip ว่าไว้หละครับ

ถ้าจะให้ไปจับหละก็ ผมว่าเราสบตากันเฉยๆ น่าจะดีกว่านะครับ 55 ;aa44(sing)

 

555 ลองของดู เอิ๊กๆ
อาจเป็นได้ว่ามีคุณซิปฯมีระบบเครื่อข่าย-เพื่อนร่วมวัตถุประสงค์ที่กลัวแมลงสาบทำร้ายอ่ะนะ อิอิ

>>>>>>>>>> ;k01

 

เห็นรูปนี้แล้วนึกถึงหัวหน้าห้องเลยเอามาฝากครับ อิอิ



ไปหามาเจอจาก http://bodinmon.exteen.com/20070221/haruhi

 

;2

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ zipper
เห็นรูปนี้แล้วนึกถึงหัวหน้าห้องเลยเอามาฝากครับ อิอิ



ไปหามาเจอจาก http://bodinmon.exteen.com/20070221/haruhi
</TD></TR></TBODY></TABLE>
สงสัยเหมือนกันว่าใครแถวนี้เป็นเอเลี่ยน อิอิ

SOS SOS....Help ME+ (คุณซิปฯถูกจับ อิอิ)

 

ไม่รู้ว่ามีใครเคยฝึกดู"แสงออร่า"ด้วยตาเปล่ากันบ้างรึเปล่า?
เค้ามีวิธีดูนะครับ โดยให้จ้องที่กลางหน้าผากสัก 60 วินาที
โดยให้เค้ายืนอยู่บนฉากหลังที่มีสีขาวๆ จากนั้นใช้หางตามองครับ
จะมองเห็นสีต่างๆ ตามคลื่นความถี่ของแสงเรื่องขึ้นมารอบๆ
หรือถ้าจะมองออร่าของตัวเอง ก็ใช้การมองผ่านกระจกเงาได้ครับ แต่สำคัญคือฉากหลังต้องสีขาวๆ

เทคนิคนี้มารู้ทีหลัง เขื่อว่าเราทุกคนก็มองเห็นแสงที่ว่านี้ได้ครับ จะมีแสงเรืองๆขึ้นมารอบตัวคนที่เรามองด้วยเทคนิคนี้ แรกก็สงสัยอยู่ว่าเป็นเพราะสายตาเราเกิดการ Contrast กับผนังสีขาวรึเปล่า เคยสังเกตว่า เวลาอยู่ใต้ผ้าสแลนสีเขียวๆ เวลามองออกไปข้างนอกจะเห็นท้องฟ้าเป็นสีอมม่วง พอเดินออกไปมองก็จะเป็นสีฟ้าปกติเหมือนเดิม..เป็นไปได้ว่าสมองประมวลผลตามที่สายตาเห็นจริงๆหรือเกิดจากภาพลวงตากันแน่ เพื่อนๆลองมาทดสอบกันดูเผื่อจะหายสงสัยครับ

 

Reading Aura
​

มาฝึกมองออร่ากัน !!! ​

(เรียบเรียงจาก http://thiaoouba.com) ​

ปัญหาอยู่ที่ตา หรือว่าอยู่ลึกกว่านั้น?​

ตาของมนุษย์รับรู้แสงได้ในช่วงความยาวคลื่นที่จำกัดมาก คือ 0.3 ไมโครเมตร (สีม่วง) ถึง 0.7 ไมโครเมตร (สีแดง) แสงออร่านอกจากจะอยู่นอกเหนือช่วงความยาวคลื่นดังกล่าวแล้ว ยังต้องอาศัยความสามารถในการตีความของสมองอีกด้วย ดังนั้น ถ้าต้องการจะฝึกสังเกตออร่า เราต้องฝึกทักษะดังต่อไปนี้

• ความไวแสงของตา
• ขยายช่วงความยาวคลื่นที่ตาสามารถรับรู้ได้

ทักษะทั้งสองอย่างนี้ สามารถฝึกฝนได้โดยวิธีการดังนี้

• ฝึกฝนการมองโดยใช้หางตา
• ฝึกเพ่งวัตถุ
• พัฒนาทักษะการมองเห็นในระดับสมอง โดยเน้นการทำงานที่สัมพันธ์กันของสมองทั้งสองซีก

มาฝึกสังเกตออร่ากัน

Step 1: ฝึกมองด้วยหางตา
ที่ต้องฝึกมองด้วยหางตา ก็เพราะว่าจุดรับภาพในจอประสาทตาของเรามักถูกทำลายเนื่องจากถูกใช้งานบ่อยกว่าส่วนอื่นๆ จุดรับภาพมักถูกทำลายโดยแสงประดิษฐ์ที่เกิดจากคอมพิวเตอร์ ทีวี ฯลฯ นี่เองจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เด็กเล็กๆ สามารถมองเห็นออร่าได้ดีกว่าผู้ใหญ่

Step 2: ฝึกเพ่งวัตถุ
ที่ต้องฝึกเพ่งวัตถุ ก็เพราะว่าโดยปกติแล้ว ตาของเราจะรับภาพโดยการเฉลี่ยเฟรมที่มองเห็น ปกติแล้วตาจะรับภาพได้นาทีละ 25 ภาพแล้วจึงนำมาเฉลี่ยกันในสมอง การเพ่งวัตถุจะทำให้ตาของเราสามารถรับแสงออร่าได้ดีขึ้นนั่นเอง ขอให้ท่านผู้อ่านลองฝึกจ้องวัตถุประมาณ 30 ถึง 60 วินาทีเพื่อเพิ่มความสามารถในการเพ่งดูนะครับ
ในเว็บไซต์ที่ผมอ่านมานี้ (http://thiaoouba.com) เค้ามีแบบฝึกหัดให้พวกเราได้ลองฝึกดูด้วย ผมว่าแบบฝึกหัดของเค้าก็เข้าทีดีเหมือนกัน เลยนำมาฝากท่านผู้อ่านครับ

แบบฝึกหัด 1. ฝึกเพ่งและมองด้วยหางตา
ลองนำภาพข้างล่างนี้ไปตั้งไว้ห่างจากท่านผู้อ่านสัก 1.5 เมตร จ้องจุดสีดำในภาพเอาไว้ 30 วินาทีหรือมากกว่านั้น แล้วเริ่มพยายามใช้หางตาสังเกตสีของวงกลมที่ด้านข้างนะครับ พยายามอย่ามองวงกลมที่ด้านข้างนะครับ จ้องจุดสีดำเอาไว้ครับ

​

ท่านผู้อ่านจะสังเกตได้ว่า วงกลมทั้งสองนั้นล้อมรอบไปด้วยแสงออร่าที่มีตรงข้ามกัน การฝึกแบบนี้จะช่วยกระตุ้นให้จอประสาทตาสามารถทำงานได้มากกว่าเพียงที่จุดรับภาพเท่านั้น ถ้าคุณยังมองไม่เห็นแสงออร่า ขอให้คุณพยายามเพ่งจุดสีดำให้นานขึ้น แล้วจึงค่อยเริ่มฝึกต่อไปนะครับ
แบบฝึกหัดนี้มีจุดประสงค์เพื่อให้ท่านผู้อ่านรู้เทคนิคการมองออร่าของคน ท่านสามารถใช้เทคนิคนี้มาสังเกตแสงออร่าของผู้อื่นได้


แบบฝึกหัด 2. ฝึกทักษะการตีความภาพของสมองทั้งสองซีก
นำภาพข้างล่างนี้ไปตั้งไว้ห่างจากท่านผู้อ่านประมาณ 1 เมตร ยืดแขนของท่านออกไปให้สุด โดยให้นิ้วมือนิ้วหนึ่งอยู่กลางวงกลมทั้งสอง โดยให้นิ้วมืออยู่ด้านใต้วงกลมทั้งสองนั้น ปรับโฟกัสของตาให้มาอยู๋ที่นิ้วดังกล่าวโดยมองข้ามวงกลมไปนะครับ

​

ถึงตอนนี้ท่านผู้อ่านจะเห็นวงกลม 4 วง คราวนี้พยายามนำวงกลมนั้นมาให้อยู่ตรงกลางที่นิ้วนั้นชี้อยู่ให้ได้ ถ้าท่านสามารถเห็นเครื่องหมายบวกได้ แสดงว่าสมองซีกซ้ายและซีกขวาของท่านกำลังทำงานประสานกันแล้ว
ตอนแรกๆ เครื่องหมายบวกอาจจะลอยไปลอยมาและหลุดง่าย ขอให้ท่านลองปรับระยะห่างระหว่างตัวท่านกับภาพดูจนกระทั่งท่านได้เครื่องหมายบวกที่อยู่ตัวดี เมื่อได้อย่างนั้นแล้ว ขอให้รักษาเครื่องหมายบวกนั้นไว้ประมาณ 3 ถึง 5 นาที โดยไม่ควรกระพริบตาในระหว่างการเพ่ง เมื่อเชี่ยวชาญดีแล้ว จึงค่อยๆ เพิ่มระยะเวลาเพ่งให้มากขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อท่านผู้อ่านเชี่ยวชาญมากแล้ว ท่านจะสามารถมองเครื่องหมายบวกได้โดยไม่ต้องใช้นิ้วมือช่วยเลยด้วยซ้ำ ในระหว่างที่รักษาเครื่องหมายบวกเอาไว้ ขอให้ท่านผู้อ่านสังเกตที่วงกลมอีก 2 อันที่อยู่รอบเครื่องหมายบวกให้ดี สังเกตสีออร่าที่ล้อมรอบเอาไว้โดยใช้เพียงหางตาเท่านั้น

แบบฝึกหัด 3. การฝึกขั้นเทพ
ถ้าท่านสังเกตให้ดี ตอนที่ท่านฝึกแบบฝึกหัด 2 นั้น เครื่องหมายบวกมักจะไม่ค่อยคงที่สักเท่าไหร่ วงกลมอันนึงมักจะพยายามมาทับอีกอันนึงเสมอ นี่เป็นเพราะสมองซีกหนึ่งพยายามจะเอาชนะสมองอีกซีกอยู่นั่นเอง ผู้ชายมักจะเห็นวงกลมทางซ้าย (เพราะผู้ชายถนัดใช้สมองซีกซ้าย) ผู้หญิงมักจะเห็นวงกลมทางขวา (เพราะผู้หญิงถนัดใช้สมองซีกขวา) ขอให้ท่านผู้อ่านลองพยายามดึงเอาวงกลมอีกอันที่ถูกบังอยู่ออกมาข้างหน้าให้ได้ตามต้องการ ผู้ที่ฝึกจนชำนาญแล้วจะสามารถสร้างเครื่องหมายบวกได้โดยเป็นสีขาวอย่างสมบูรณ์ ซึ่งนั่นแปลว่าสมองทั้งสองซีกของท่านทำงานสัมพันธ์กันเป็นอย่างดีแล้ว ในบางครั้งเมื่อผู้ชำนาญเพ่งไปนานประมาณ 2 ถึง 3 นาที สีพื้นหลังของภาพอาจจะเปลี่ยนเป็นสีดำ สีม่วงเข้ม หรือสีชมพู เมื่อถึงขั้นนี้แสดงว่าท่านพร้อมที่จะสังเกตแสงออร่าแล้วครับ

http://kaamanita.spaces.live.com/blog/cns!DF4EDBB76720F761!688.entry​

​

 

Notice: Although the shape of the "Aura Glasses" is quite similar to "3D-glasses",
the filters used in the Aura Glasses are completely different!

ไปเจอเค้าทำเป็นแว่นตามองแสงออร่าด้วย คล้ายๆแว่นตา 3 มิติ..แต่ไม่ใช่

 

ลองทำแล้วค่ะ
เป็นเครื่องหมายบวก จริงๆ แต่ของเดรด วงกลมสีน้ำเงิน มาคอยจะมาทับสีแดง แต่ยังไม่นิ่งเท่าไหร่ค่ะ หนีไปหนีมา...สนุกดีค่ะ เหมือนฝึกสมาธิเลย

ขอบคุณหัวหน้ามากเลย...หาของเล่นมาให้พวกเราตลอด
สมกับเป็นผู้นำจริงๆ...;aa40

 

คุณเดรดไวจริงๆ ผมต้องเพ่งอยู่พักนึงเลย
มองด้วยสองตาครับถ้าเห็นเป็นสองนิ้วยังใช้ไม่ได้ พยายามให้ตำแหน่งนิ้วอยู่ใต้วงกลมลงมาหน่อย Focus เพ่งไปที่ปลายนิ้วให้เห็นเป็นนิ้วเดียวให้ได้ (ตาคงจะเหล่ อิอิ) วงกลมที่เห็นด้วยหางตาจะมารวมกันตรงกลางมองเห็นเป็นกากะบาดครับ แต่จะอยู่ได้ไม่นานเท่าไหร่คงต้องฝึกเหมือนการดูจิต+สมาธิอย่างที่คุณเดรดบอกไว้เลยครับ มันจะเคลื่อนไปมา รู้สึกว่าจะเห็นขอบวงกลมเรืองแสงออกมาด้วยนะ

 

พอมัน รวมตัวกัน เดรดเอานิ้วออก เพ่งที่วงกลม กากะบาดอย่างเดียว ตอนนี้สีมันผสมเป็นสีม่วงแร้ววว...ม่ายหวายค่ะ แสบตามากเลย ทำๆหยุดๆ อยู่เนี่ย ว่าเมื่อไหร่มันจะขาว

 

ต้องเสียน้ำตากันน่าดูนะครับหัวหน้า mead อิอิ
จ้องไปจ้องมาน้ำตาเริ่มไหล
แสงจากวงกลมน้ำเงินเป็นสีส้มแดง แสงจากวงกลมสีแดงเป็นสีฟ้า
แล้วแสงที่อยู่รอบๆวงกลมทั้งสอง ก็ค่อยๆรวมตัวกันเป็นสีต่างๆ
โอ๊ย ปวดตา อิอิ
เมื่อไหร่จะเป็นสีขาวน๊อ ;aa44

 

ใช่ครับเห็นสีเหมือนคุณเซลล์เลย งานนี้คงตาเหล่กันเป็นแถว 555....

 

ช่วยด้วยหัวหน้า mead ตาเหล่ไปแว๊วว..555