การเจริญสติให้ได้ตลอดเวลาคือ

บุญบารมีเต็มแล้ว ผู้ใดก็ต้านทานเราไม่ได้

"สัจจะธรรมิกราช"

 

ผู้ใดรักในสิ่งที่เกลียดได้ ผู้นั้นคือยอดคน(มนุษย์แท้)

"สัจจะธรรมิกราช"

 

จังหวะแรกที่เข้าไประลึกรู้โกรธ...
อันนั้นใช่ครับ
...แต่เมื่อโกรธยังไม่ดับ...
จังหวะที่...2....3....4...........10
คุณแนน....
....เข้าไปดูอะไรครับ?

จิตเห็น...1ขณะ...
นั่นคือการเห็นความเปลี่ยนแปลงของจิตแล้ว
เห็นเกิดดับ....เห็นอนิจจังแล้ว

มรรคแปดว่าไง....ให้ทิ้งอกุศลนั้นเลย

แต่จังหวะต่อๆมา คุณแนนไม่ทิ้ง
กลับเข้าไปรู้ต่อ....
วิญญาน...หรือผู้รู้....
.....ตั้งอาศัยในอารมณ์"ทันที"

ตั้งด้วยอะไร?
ตั้งด้วยความเพลิน....
....ความพอใจ...ความอยาก
ที่คุณมองไม่ออก...
จิตผูกติดอารมณ์เรียบร้อย

ทำไมบอกว่ามันพอใจ...
...มันอยากดูต่อ
....เพราะถ้าไม่อยากดู...มันทิ้งไปแล้ว
แบบไม่ใยดี

คุณแนนสังเกตุเองได้เลย
จังหวะแรกที่สติระลึกได้....
จิตจะตั้งมั่นขึ้น1ขณะ
นั่นคือถูก
....แต่
พอจังหวะต่อไป2,3,4
จิตจะเริ่ม...เป๋เเล้ว...
...เพราะตัณหาอุปทานในรู้มันเกิด
เอาไหนมาตั้งมั่น

เมื่อโกรธหมดเหตุ..แล้วดับไป
.....คุณแนนก็หลงเหม่อ...หลงปรุงแต่ง
...พอมีอารมณ์จิตเกิดขึ้นจากการปรุงแต่งนั้น
ก็เข้าไปดู...เข้าไปรู้อีก
แบบนี้ใช่ไหมมรรคที่คุณเดิน

ผมคงไม่ต้องบอกแล้วมั้ง....
...ทางที่ถูกเป็นยังไงครับ...

เวลาเดินมรรคถูก...ไม่ใครไปพะวง
แถมถ้าทำถูก.....โล่งเลย
....ทิ้งอารมณ์ไม่หยุด....

.....ดูให้ดีครับคุณแนน
....กำลังทิ้ง....
หรือกำลังเข้าไปดู...
กำลังเข้าไปวิจัยในนามธรรม

ส่วนผู้รู้หรือวิญญาน
ถ้าทำถูก.....ทิ้งอารมณ์ตลอด
...ด้วยวิหารธรรม
อารมณ์มี...โยนทิ้ง....
อารมณ์มี....โยนทิ้ง
....เมื่อทิ้งอยู่แบบนี้
ความเพลิน...ความพอใจ...ความอยาก
ในการดูอารณ์จะมีที่ไหน
วิญญานหรือผู้รู้....ก็ตั้งไม่ได้
เพราะอาหารของวิญญานโดนตัดทิ้ง

ถ้าทำถูก....ใครจะไปกลัว....
ผู้รู้เกิดอุปาทาน
...ผู้รู้มีแต่เสียทรง....
จะตั้งขึ้นๆ...โดนเท
จะตั้งขึ้นๆ...โดนเท
ไม่ก่อขึ้นมาตั้งแต่แรกที่เริ่มเดิน

แต่คุณแนนน่ะ...ต้องกลัว....
แต่ที่ไม่กลัว...
เพราะยังควานหาผู้รู้ไม่เจอ...
เลยคิดว่า...
มีไปเถอะอุปทานในรู้...
เดี๋ยวไปทิ้งเอาทีหลัง
บอกเลย....ไม่ใช่ง่ายที่จะดับวิญญาน

แถมคุณแนนยังคิดแผลงๆ
จับผู้รู้หรือวิญญาน..เอามาวิจัยอีก

....หารู้ไม่ว่า
วิญญานนี่แหละ....ที่สุดของอุปทาน
วิญญานตั้งอยู่ที่ใด....
....ก่อตัวตนในสิ่งนั้นทั้งสิ้น
.....ดับวิญญานนั่นล่ะ...คือนิพพาน

พระพุทธเจ้าให้ตัดอาหารของวิญญาน
เพื่อให้อ่อนกำลัง....
แล้วจึงเห็น....
วิญญาน...ก็เกิดดับเหมือนกัน
ไม่ต่างจาก..อีกทั้ง4ขันธ์ที่เหลือ

....แต่
คุณแนนกับแทงสวน...
....ให้ปล่อยเลย
แถมยิ่งเข้าไปดูเข้าไปรู้อีก
เสริมอัตตาในรู้...ในวิญญานอีก
อุปทานในวิญญานยิ่งแข็ง
มันเห็น....4ขันธ์อื่นดับได้....
.....แต่ตัววิญญานเอง
....ที่คุณเสริมให้มันแข็งไปอีก
มันไม่มีทางจะเห็นตัวมันเอง...
....เป็นของเกิดดับได้เลย.....
แล้วจะหลุดพ้นยังไงล่ะทีนี้

ถ้าทำแบบนั้
แม้แต่ความจริงในชั้นแรก
โสดาบัน
ยังไม่เห็นเลยด้วยซ้ำ

ถ้าอ่านแล้ว...ไม่เชื่อผม
...ก็หาครูบาอาจารย์ซักคนนึง
เอาแบบอย่างในการปฎิบัติ
จะพาไปทางที่ถูก....
ไม่ใช่ฟังวิธีการ...
...มาแค่วรรคนึง ตอนนึง คลิปนึง
ตีความเอง....แล้วมาปฎิบัติ
หรือที่สุด....
กลับไปดูที่พระพุทธเจ้าตรัส
....แกนหลักคืออะไร
จะนำทางคุณไปได้....แบบไม่ต้องถามใครอีก

#คุณแนนจะต่ออีก ep. กับผมจริงหรือครับ
ลองกลับไปทบทวนดูก่อนอีกที...ดีกว่าไหม

 

สิ่งที่คุณแนนทำ....
กับบอสใหญ่อย่างวิญญาน

มือนึงฟาด....
มือนึงป้อนอาหาร....

กลับไปดูที่พระพุทธเจ้าให้ทำ
....หยุดป้อนอาหารให้บอสใหญ่
ตัดกำลังของวิญญาน...

....ทางที่จะเห็นว่าตัวมันเอง...
ก็ของเกิดดับครับ

 

มีสารพัดให้ดูเลยค่ะ
ระหว่างโกรธ เห็นโกรธ แต่ระหว่างนั้น
เห็นโกดไม่ดับ มันมีความคิดแทรกปั๊บทันที
ความคิดที่มันต่อเนื่องเป็นสาย
เหมือนไม่มีอะไรนี่แหล่ะมีตลอดไม่ว่างเว้น
คิดอยากจะดี
คิดที่อยากให้โกดดับ
คิดอยากภาวนาดูลม
คิดบรรยายอาการโกดตัวเอง
บ่นงึมงัมในใจสารพัด
โอ้ยยุบยั๊บ ยิ่งคนคิดเล็กคิดน้อยเนี่ย เพียบ
นั่นล่ะ่ดูตรงนั้น เก็ทมั้ย?

รู้ในสิ่งที่ขณะนั้นรู้ หากเห็นอยากดูลม ก็ให้เห็นความอยากดูลม แล้วปล่อย
หากยังเห็นโกด ก็เห็นแล้วปล่อย เห็นคิดปล่อย แนนบอกตรงไหนว่ากระโดดไปดู

คุณไม่เข้าใจว่านั่งดูอยู่ริมทาง เห็นอะไรผ่านหน้าก้อแค่เห็น ไม่ต้องวิ่งตามไปดูไปส่อง….แม้เกิดความคิดตั้งใจดูตั้งใจส่องขึ้นมา ก็กำหนดรู้ไอ้เจตนาตัวนั้นด้วย…ไอ้ตัวนั้นล่ะ ที่มันตลบหลังเราหัวทิ่มอีกที เพียรรู้ทุกความคิดทุกเจตนาที่เกิด

เพราะทุกเจตนาสร้างกรรมหมด

เหมอก็ให้รู้ว่าเหมอ หลงให้รู้ว่าหลง
คู่ปรับของหลงและเหม่อ คือความรู้สึกตัว ความมีสติ
เมื่อสติทำงานบ่อยๆ เหม่อหลง นั้นจะสั้นลง
ด้วยความเคยชินของสติที่จดจำสภาวะได้เอง

คุณหมูไม่เหลืออาการหลง อาการเหม่อแล้วหรอคะ

ใครวิจัยคะ แนนไม่ได้สนใจในตัวผู้รู้ด้วยซ้ำ มันจะเกิดก็เกิด
เท่าที่อ่านมา มีแต่คุณนะคะ ที่กังวลและสนใจแต่ผู้รู้
ผู้รู้มันมีอยู่แล้ว จะหลอกตัวเองทำไมว่าไม่มี
แค่ยอมรับความจริงว่ามีมัน มันเป็นเช่นนั้นตามธรรมชาติ

100 รอบพันรอบ ก็ว่าแต่คนอื่นเข้าไปดูไปรู้เหมือนที่ตัวเองฝึก
คือ งง จะบังคับให้คนอื่นเป็นอย่างใจตัวเองคิดให้ได้งั้นรึ

เหมือนเด็กอ่ะคุณ

แนน พบแล้วคุยแล้ว ปฏิบัติตามท่านแล้ว
และแนนปรึกษาพระอาจารย์ ทั้ง 2 ท่านแล้วค่ะ
ขอบคุณที่แนะนำ

งง
ทบทวนอะไรอ่ะ

ถ้ากังวลที่จะคุย ก็ไม่คุยค่ะ
ให้สิทธินั้น

 

ดีแล้วแฟนต้า

เลิกคุยได้ก้ดีแล้ว กี่ครั้งกี่ครั้งกี่โพส ก็วนแบบเดิม

ยกพระไตรมาก้แล้ว
คำครูที่เป็นสัมมาทิฐิก็แล้ว

ยกมาแม้ครั้งที่1
แม้ครั้งที่2
แม้ครั้งที่3

ก็น่าจะเพียงพอแล้วล่ะ

 

นั่นสิคะ
พาลูกเรียนออนไลน์ต่อดีกว่า

 

ประเทศไทยใช้ระบอบทุนเสรีนิยม
ซึ่งเป็นระบอบที่แข่งขัน
มุ่งหาส่วนต่างเป็นกำไรอย่าง
ถูกกฎหมาย
ไม่มีขีดจำกัด โดยไม่คิดด้านคุณธรรมจริยธรรมและสิ่งแวดล้อม
โดยเข้าใจว่าระบบเศรษฐกิจประเภทนี้จะสร้างความเจริญและความมั่น
คงให้แก่แก่ประชาชนและประเทศชาติ
สุดท้าย
นอกไม่เกิดความสามัคคีแล้วยัง
เป็นการสร้าง
ความแตกแยกแบ่งฝ่ายแบ่งพวก
ทำลายฝ่ายตรงข้ามที่ได้เปรียบเพื่อแย่งชิงความได้เปรียบ
นี่เป็นการอยากยิ่ง
ต่อการ นำพากลับคืนสู่ความสามัคคีสมานฉันท์
ยิ่งใช้อำนาจมากยิ่งร้าวฉานจน
อำนาจไร้ความหมายและจราจล
ฮับ

 

การฝึกจิต มีอยู่หลายวิธี ด้วยกัน แต่วิธีที่เห็นว่ามีประโยชน์และเหมาะสมที่สุด ใช้ได้กับบุคคลทั่วไป วิธีนั้นเรียกว่า "อานาปานสติภาวนา" คือ มีสติจับอยู่ที่ลมหายใจเข้าและลมหายใจออก ที่สำนักนี้ให้กำหนดลมที่ปลายจมูก โดยภาวนาว่าพุทโธ ในเวลาเดิน จงกรม และนั่งสมาธิก็ภาวนาบทนี้ จะใช้บทอื่น หรือจะกำหนดเพียงการเข้าออกของลมก็ได้ แล้วแต่สะดวก ข้อสำคัญอยู่ที่ว่า พยายามกำหนดลมเข้าออกให้ทันเท่านั้น

การเจริญภาวนาบทนี้ จะต้องทำติดต่อกันไปเรื่อยๆ จึงจะได้ผลไม่ใช่ว่าทำครั้งหนึ่งแล้วหยุดไปตั้งอาทิตย์ สองอาทิตย์ หรือตั้งเดือนจึงทำอีก อย่างนี้ไม่ได้ผล พระพุทธองค์ตรัสสอนว่า ภาวิตา พหุลีกตา อบรมกระทำให้มาก คือทำบ่อยๆติดต่อกันไป โดยการฝึกจิตใหม่ๆ เพื่อให้ได้ผล ควรเลือกหาที่สงบไม่มีคนพลุกพล่าน เช่น ในสวนหลังบ้าน หรือต้นไม้ที่มีร่มเงาๆแต่ถ้าเป็นนักบวชควรแสวงหาเรือนว่าง (กระท่อม) โคนไม้, ป่า, ป่าช้า, ถ้ำ, ตามภูเขา เป็นที่บำเพ็ญเหมาะที่สุดเราจะ

อยู่ที่ใดก็ตาม ใช้สติกำหนดลมหายใจอย่างเดียว แม้จิตใจจะคิดไปเรื่องอื่นก็พยายามดึงกลับมา ทิ้งเรื่องอื่นๆทั้งหมด โดยไม่พยายามคิดถึงมัน รู้ให้ทันกับความคิดนั้นๆ เมื่อทำเข้าบ่อยๆ จิตจะสงบลงเรื่อยๆ

เมื่อจิตสงบตั้งมั่นแล้ว ถอยจิตนั้นมาพิจารณาร่างกาย ร่างกายคือ ขันธ์ ๕ ได้แก่ รูป เวทนาสัญญา สังขาร วิญญาณ ให้เห็นเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ หาตัวตนไม่ได้ มีแต่ธรรมชาติ ไหลไปตามเหตุ ตามปัจจัยเท่านั้น สิ่งทั้งปวงตกอยู่ในลักษณะที่เป็น อนิจจัง ทุกขังอนัตตา ทั้งนั้น ความยึดมั่นต่างๆจะน้อยลงๆ เพราะเรารู้เท่าทันมัน เรียกว่าเกิดปัญญาขึ้น

หลวงปู่ชา สุภัทโท

ที่มา http://xn--m3ciu2am4ccl.blogspot.com/2019/01/blog-post_74.html?m=1

 

.

ถามจริงๆ ทั้งลุงแมวกะหมูไหม้ ตอนนี้รับรู้ทางอายตนะกันอยู่มะ หรือเปลี่ยนความเทพไปรับรู้ที่ลมกันหมดแล้ว ดูแล้วยังไม่น่าจะเทพขนาดนั้น

เวลาเขากำหนดรู้เฉยๆ เขากำหนดรักษาตัวจิตไว้ให้บริสุทธิ์ ไม่ใช่ไปกำหนดรักษาเจตสิกหรือเลี้ยงโลภ โกรธ หลงไว้ บอกแล้วเวลาเขียนอย่ามโนเยอะ เก่งกว่าพระนิพพานอีกอ่ะ ทั้งที่ตัวที่พาไปเห็น เป็นแค่สภาวะเกิดดับตัวนึงของชั้นโสดาเท่านั้นเอง

อ้อ แล้วเขียนว่ารักษาจิต อย่าละเมอไปว่ารักษาอุปทานในผู้รู้อีกหล่ะ ไม่มีผู้รู้ก็ประเภทเดียว อรหันต์ อันนี้เขาฝึกปฎิวัติเงียบผู้รู้กัน ฝึกเพื่อจะหาผู้รู้ให้เจอ

ว่าคนอื่นสร้างอุปทานในผู้รู้... แล้วตัวที่มันคอยดูคอยรู้ลม ใครเป็นคนดู ไม่ใช่ผู้รู้งั้นดิ

เด่วถ้าพัฒนาไปขั้น2 ได้ ตามมรรคอานาปานสติเพียวๆ ที่10ปีไม่เคยพัฒนาอะไรขึ้นไปได้เลย ค่อยมาโม้ว์ใหม่นะ ขอตัวผลงานปัจจุบัน อะไรใหม่ ๆ ...รวมทั้งลุงแมวด้วย

 

จิตกับเจตสิก เกิดขึ้นเป็นขณะ และดับเป็นขณะ ไม่มีตัวไหนค้างเติ่ง ถ้าไม่รู้สันตติ ไปรู้ความไวของเจตสิกกับจิตจริงๆ แทบไม่ได้เลย

รู้เฉยๆ จะรู้กี่ขณะก้อได้ จิตมันตั้งและละในตัวเองเป็นขณะ ขณะ ละแล้วมันหายกันไปหมด แล้วจิตขึ้นมารับอารมณ์ตัวใหม่ วนเวียนแบบนี้ตลอดเวลา แม้ความโกรธที่ไล่ละดับความพีคขึ้นเรื่อยๆ ก็วิถีจิตคนละขณะทั้งนั้น

ฝึกอานาปานสติ พอจะรู้มั้ย ว่าลมหายใจเข้ากับออกอารมณ์จิตอันเดียวกันมั้ย หรือไม่เคยรู้เรื่อง

 

ชาย หญิงเเลสัตว์โลกอื่นๆทั้งหลาย
เกิดมาร่วมทุกข์ด้วยกัน
ไม่มีการแบ่งเพศผิวพรรณ ต้องกอดคอ
กันว่ายน้ำข้ามทะเลทุกข์ไปด้วยกัน
จึงจะถูกต้อง ที่เนินช้าเพราะมี
วิบากเนื่อง
กันมาจำต้องชดใช้กันไปอย่างไม่ย่อท้อ
จนกว่าจะหักลบกลบหนี้
จึงสิ้นเวรต่อกัน
ไม่ถุกหยอฮับ

 

ดีรัก ชั่วชัง เกลียดทุกข์ รักสุข
เป็นธรรมดาของ
ผู้ยึดอัตตาตัวตน จึงไหลไปตามเจตสิก
(คือเวทนา สัญญา สังขาร)
จึงหลงรักหลงเกลียด ที่เป็นอาการ
เกิดดับ ตามเหตุปัจจัยของจิต
คับ

 

เอาให้ดีดีดิ้ลุงแมว ยังไม่เน่าใช่ไหม ไม่เน่าก็ไม่เน่า เจตสิก คืออะไร เอาให้ดีดี เบญจขันธ์ ก็เบญจขันธ์ มันคนละส่วนอย่าเอามาขยี้รวมกัน เจตสิก เป็นส่วนนามละเอียด ที่เกิดขึ้นเพราะขันธ์ทั้งหลายโดย เอาง่ายๆ สิ่งอื่นนอกเหนือจากขันธ์และเกิดเพราะขันธ์ ล้วนเป็นเจตสิก ไม่ใช่ เจตสิกเป็นขันธ์ หรือขันธ์เป็นเจตสิก อย่ามั่ว เดี้ยวก้อเน่าก่อนบรรลุ

 

มรรคที่ครูบาอาจารย์ทั้งหลายปฎิบัติ
....ก็แบบนี้ทั้งนั้น
ไปดูที่...คุณจอนนี่เดฟ ...
เอาธรรมของหลวงพ่อชามาให้อ่าน

ท่านเหล่านั้น
ต้องอาศัยสิ่งใดสิ่งหนึ่ง...
เป็นวิหารธรรมให้จิตเกาะ
ทั้งหลวงพ่อชา....
หลวงตามหาบัว...
....หรือครูบาอาจารย์ทั้งหลาย

ไม่เห็นอะไรจริงๆหรือครับ?

.................

คุณแนนไม่เห็นจริงๆหรือ....
ที่ผมอธิบายมรรคของพระพุทธเจ้าอยู่

พอมันไม่เหมือนกับความคิดคุณ
คุณเลยเข้ามาแย้ง

พอคุณแย้งมา....
ผมก็ตอบกลับ.....พร้อมแทงกลับไปด้วย
ว่าคุณนั่นล่ะผิดพลาดตรงไหน

พอผมจี้ไปที่ใจ...
...เอาความจริงของมรรค
ตีแสกตรงไป....ที่การภาวนาของคุณ
จะมาร้องแร่แห่กระเชิง...ไม่ได้
.....ทำยังกับผมไปรังแกพวกคุณ
ตั้งสติให้ดี....
คุณเป็นคนแหย่เท้ากันมาเอง
....ทั้งนั้น

และไม่ได้ห้ามมาแย้งผม
เพราะเมื่อผมตอบกลับ....
ชี้ไปสิ่งผิดพลาดของคุณ...
....คุณต้องรับให้ได้

หลังผมไม่ได้พิงแค่....พระศาสดา
...แต่ยังพิงอยู่กับครูบาอาจารย์ทั้งหลายอีก
...จึงต้องให้คุณแนน...
ไปพิจารณาหาความจริงเอาเองแล้ว
ตัวอย่างมากมาย...
ของพระอริยะทั้งหลาย
....พวกท่านเหล่านั้น...อาศัยอุบาย...
....อาศัยวิหารธรรม....
เพื่อให้ทะเลในใจ....คลื่นลมมันสงบ
แล้วเห็นความจริงนั้น
ทั้งที่ลพ...ลต....ลป...ทั้งหลาย
ท่าน...เป็นพระสงฆ์....
...มีที่อยู่สัปปายะ....ผัสสะก็ไม่เร่าร้อน....
...เหมือนฆราวาส
ท่านยังต้องอาศัยวิหารธรรม
....ตอนไปดูนามธรรมเลย

คุณเป็นใครหรอครับ....
คิดว่าเป็นคนมีปัญญา....หรือไง
จะกระโดด...เข้าไปดูนามธรรมเลย

 

สั้นๆ
แนนยอมรับเส้นทาง
และเคารพทุกเส้นทางที่ครูบาอาจารย์แนะนำ
และน้อมเอามาปฏิบัติทั้งนั้น
ไม่ว่าดูลม ดูพุง กายเคลื่อน จิตไหว

ไม่เคยแย้งว่าไม่ดี

แต่มีบางคนที่ไม่เคยยอมรับเส้นทางผู้อื่น

 

ซึ่งดูนามธรรมน่ะไม่ยาก
เด็กเล่นเกมส์ก็ดูได้....ฝึกสติได้

ถ้าใจมันขึ้นลงไปด้วยกิเลส
แล้วเจริญมรรคองค์เดียว...
...เข้าไปดูเข้าไปรู้...
...พระศาสดา...จะบัญญัติธรรมอื่นทำไม
มรรคแปด...คงไม่ตรัส
คงตรัส....แค่สติ....ไปแล้ว
.....แต่นี่ไม่ใช่


เมื่อไหร่ตีความมรรคผิด
มันจะกระโดดเข้าไปดูเข้าไปรู้....

นามธรรม....คุณก็รู้แล้วไม่ใช่หรือ
ว่ามันหลวงหลอก....

พระศาสดา...จึงให้ทิ้ง...3ขันธ์นั้นก่อน
เกาะกับรูปไว้ก่อน

อย่างที่คุณทำ..
กระโดดลงทะเลอารมณ์..ทะเลนามธรรม
นามธรรมมันลากไป...ยังไม่รู้ตัว
ฉันรู้นั้น....ฉันเห็นนี่....
....สำคัญกับการรู้นั้นนี่
ฉันรู้ยุบยิบไปหมด....

....รู้.....ไปทำไมหรอ....
เห็นสาระของมรรคหรือยัง
...คุณแนนรู้ไหม....
รู้นามธรรมไปเพื่ออะไร
....ยิ่งคุณพูดมาว่า
เห็นยุบยั๊บ...แบบนั้น
...ยิ่งแสดงให้เห็นอุปทานในรู้

ธรรมนี้เพื่อวิจัย....ให้ลึก...หรือเปล่า
ธรรมนี้เพื่อสะสม...หรือเปล่า
หรือจริงๆ
ธรรมนี้เป็นไปเพื่อ...การสละออก

นี่ต้องกราบจริงๆไหม....
ไปดูพระพุทธองค์ซักหน่อยเถอะครับ
...ขอเถอะ
ดูสิ่งที่พระพุทธองค์ตรัส....
ธรรมโน้มไปทางไหน....

วางเรื่องที่คุยกับผมไปก่อน...
...และไม่ต้องพากันคิด...
ว่าผมเอาพระศาสดามาบังหน้า

เพราะประโยชน์ถ้ามันเกิด...
...มันเกิดกับคุณเองทั้งนั้น

วันนี้คุณแนนยังเข้าใจไม่ได้
กลับไปศึกษา...และพิจารณา...ลงมือทำ
วันนึงจะเข้าใจสิ่งที่ผมพูดครับ

 

ถ้าจะบอกว่า ทำไมถึงบอกว่ามั่ว เพราะว่า ลุงแมวไตร่ตรองดีดีนะว่าเจตสิกคืออะไร แล้ว สัญญาเจตสิก เวทนาเจตสิก และสังขารเจตสิก มีไหม ในสามสิ่งนี้สิ่งนึงที่โป๊ะว่าลุงมั่วอีกแล้ว และยกเจตสิกมาไม่เข้ากับบริบท เป็นธรรมที่ไม่ตรงธรรม ถ้าไม่ศึกษาด้วยการฟัง อ่าน ท่อง ก็ปฏิบัติให้ถึงไปเลย เพราะผลคือ รู้ได้เหมือนกันว่าอะไรผิดอะไรถูก แล้วเวลาพูดจะไม่มีจ้อโต้แย้ง ที่แย้งเพราะไม่ปฏิบัติและฝันเอาว่าปฏิบัติ อ่าน ฟัง ก็ไม่ทำ น้ำล้นแก้วเพราะตัวเองทำตัวเป็นแก้วใบเล็ก รู้เหรอว่า ใบไม้ใบเดียวที่อยู่ในมือพระศาสดา มันเล็หรือใหญ่แค่ไหน อย่าประมาท ในธรรม

 

คุณแนนไม่เห็นหรือครับ

ครูบาอาจารย์ทั้งหลายต่างกันแค่
...บางท่านใช้ลมหายใจบ้าง
...บางท่านใช้การเคลื่อนไหวกายบ้าง
...บางท่านใช้คำบริกรรมบ้าง
เพื่อเป็นวิหารธรรม

ท่านเหล่านั้นต่างกันที่อุบาย....
อุบายให้จิตสงบระงับ

แต่ท่านเหล่านั้นล้วนมีวิหารธรรมทั้งสิ้น
ไม่ใช่....การกระโดดเข้าไปรู้นามธรรมเลย

....เห็นความต่าง...ความเหมือนไหมครับ
แต่คุณแนนคือต่าง....
มรรคต่างออกไป....
ไม่มีวิหารธรรม...ให้จิตเกาะ

มองออกหรือยังครับ?

ไม่ใช่ผมไม่ยอมรับ....
แต่ผมชี้ให้ว่าผิดเลย....
....ถ้าปฎิบัติแบบนี้....ไม่มีวิหารธรรม

 

555 ฉันอยู่ในทะเลอารมณ์แต่ไม่รู้ตัว คิดว่าอยู่บนเรือเตรียมพุ่งหลาว555 ฉันอยู่บนเรือ แต่เรือมาจากไหน เมื่อความจริงฉันไม่มีเรือ และเรือไม่มี ในทะเลอารมณ์ ของคนทุกๆคน555 เหมือนเพลง แต่เพลงอะไรหว่า 555