ธรรมะไร้กาลเวลาทั้งทางโลกทั้งทางธรรม

ถ้าจะให้ชัดเจนยิ่งขึ้น
ก็น่าจะมีกรรมร่วมกัน
ทั้งพระมหากัสสป
ทั้งตายายและท้าวสักกะครับ

 

อย่าไป ตรึก แบบนั้น จิฮับ

ขันธ์5 เปนของกลาง

กรรม เปนของเก่า

ขันธ5 หากมัน สบช่อง
ย่อมตั้งขึ้น ตามปัจจัย

ไม่ใข่เพราะ ใคร ดองกับใคร
ใครมีสัมพันธ์ กับใคร

 

ทำไมเป็นถึงพระอินแต่รัศมีกายน้อยกว่าเทวาดาอื่น
ถึงกับปลอมตัวมาขอแสง

 

ไม่ใช่อะ พระศาสดาบอกว่า โอกาสจะจะกลับคืนมีน้อยมาก หากสัตว์ผู้หลงทุกข์เป็นสุข มองไม่เห็นอริยะสัจธรรม มันเป็นสิ่งที่สมควร เพราะ ปิตติวิสัย แปลว่าอะไรละ คำนี้คืออะไร ผมว่าลุงน่าจะอ่านดีดี ว่าผลกรรมนั้นมันคืออะไร มากกว่า ที่ผมให้ลุงอ่านนั้นหมายถึง ถ้าเราไม่ได้เป็นอย่างนั้น ย่อมตรงข้าม ไม่ได้ประกอบ ด้วยอกุศลมูล จึงเป็นเหตุให้มีให้เป็น ผมว่าลุงลองอ่านทั้งสองอัน แล้วลุงเปรียบเทียบเองดีดีว่า อันนึง พระศาสดากล่าวเพราะอะไร อีกอันนึงพระศาสดากล่าวเพราะอะไร มันจะเป็นประโยชน์กับลุงมากกว่านะ

 

คิดดูครับ
ทำไมท้าวสักกะไม่ใส่บาตร
ตั้งแต่พระพุทธเจ้า
ไปจนพระอรหันต์ทั้งหมดล่ะครับ

 

ยกพุทธวจน มาเบิ่งหน่อยดิ

ที่รวมเอา เทวดา พรหม เป็นจำพวกเดียวกัน

 

คืนนี้เหมือนค่ำคืนแห่ง วิจัยพระไตรร่วมกัน
ประเด็นทำบุญต่ออายุ กับเศษดินปลายเล็บ เหมือนหรือขัดแย้งกันยังไง 5555

 

เทวดาก็บุญหมดเป็นนะครับ
ไม่บริโภคอาหาร ก็ตายนะครับ

แต่อาหารของเทวดา ไม่เหมือนอาหารที่เป็นคำๆ ของมนุษย์
อาหารของพรหม ก้เป็นคนละอย่าง กะเทวดา

ไม่งั้นพรหม จะไม่เรียกว่า อรูป
พระไตรปิฎกก้แยกหมวดหมู่ไว้ชัดเจน
ข้อนี้ถึงว่า คุยผ่านไปลุงโจวละกัน

จะว่าไปพระอินทร์ไม่ได้มาขอแสง แต่มาทำบุญเพื่อให้ตัวเองมีรัศมี

 

ชะมะ

เพราะ ตอนที่ ท้าวสักกะบรรลุ

ตอนนั้น พระศาสดา ก้ ทรงออกจากนิโรธน

คราวนี้ สั่งให้ คนธรรพจาก ป่าหิมพานต์
มาเล่นพิณดักรอเลย

แต่ ซบท อย่าถาม เยอะจิฮับ

กรรมวิภัวงค์ จัดเปน อาจิณไตยสี่

การเอาเรื่อง กรรม มานั่งตรึกว่า
ทำไมหิวแสง ไม่หิวแสง อาจจะ
ฮานาก้าเอาได้

อ้อ กรณีแล่นไปเหนว่า มีการจัด
วางวาระกรรมแน่นวล นี่ก้ระวัง
นะฮับ

ท้าวสักกะต้องทำผิด เพื่อให้ได้
โอกาสบรรลุโสดาด้วยอาการพิสดาร
บางที มันเปนเรื่อง ธัมมุธธัจจะ

คล้าย พวกปราถนาอสีติ

แทนที่กาลครั้งโน้นจะ บรรลุธรรม
ไปเลย ดันไปเกิด ธัมมุธธัจจะ
และเวทนาบางเหล่า ขวางเอาไว้
ทำให้กลายเปน ปัจจัยปราถนา
จะบรรลุด้วยอาการพิสดาร

อะไรแบบนี้ พินาเผินๆจะโดนหลอก
ให้เข่าใจว่า

มีการจัดวางวาระแน่นวน เปน
ขนมยายขึ้นมา

อันตุราย มิจฉากระติกเรียกพี่

 

“โอหนอ ! ภายหลังแต่การตาย เพราะการทำลายแห่งกาย เราพึงเข้าถึงความเป็นสหายแห่งพราหมณ์มหาศาล ... คหบดีมหาศาล ... เทวดาเหล่าจาตุมหาราชิกา … เทวดาเหล่าดาวดึงส์ … เทวดาเหล่ายามา … เทวดาเหล่าดุสิต … เทวดาเหล่านิมมานรดี … เทวดาเหล่าปรนิมมิตวสวัตตี … เทวดาที่นับเนื่องในหมู่พรหม … เทวดาเหล่าอาภา … เทวดาเหล่าปริตตาภา … เทวดาเหล่าอัปปมาณาภา … เทวดาเหล่าอาภัสสรา … เทวดาเหล่าปริตตสุภา … เทวดาเหล่าอัปมาณสุภา … เทวดาเหล่าสุภกิณหกะ … เทวดาเหล่าเวหัปผละ … เทวดาเหล่าอวิหา … เทวดาเหล่าอตัปปา … เทวดาเหล่าสุทัสสา … เทวดาเหล่าสุทัสสี … เทวดาเหล่าอกนิฏฐะ … เทวดาผู้เข้าถึงอากาสานัญจายตนภพ … เทวดาผู้เข้าถึงวิญญาณัญจายตนภพ … เทวดาผู้เข้าถึงอากิญจัญญายตนภพ … เทวดาผู้เข้าถึงเนวสัญญานาสัญญายตนภพ … .
พราหมณ์และคหบดี ! ถ้าบุคคลผู้ประพฤติเรียบร้อย คือ ประพฤติธรรม พึงหวังว่า :-
“เราพึงทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุตติ อั

 

ก็มีที่มาเดียวกันนี่
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๓
ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค

[๑๗๑] ปัญญาในการกำหนดธรรม ๔ เป็นภูมินานัตตญาณอย่างไร
ภูมิ ๔ คือ กามาวจรภูมิ รูปาวจรภูมิ อรูปาวจรภูมิ โลกุตรภูมิ ฯ
[๑๗๒] กามาวจรภูมิเป็นไฉน ขันธ์ ธาตุ อายตนะ รูป เวทนา
สัญญา สังขาร วิญญาณ อันท่องเที่ยว คือ นับเนื่องในโอกาสนี้ ข้างล่างตลอด
ไปจนถึงอเวจีนรกเป็นที่สุด ข้างบนขึ้นไปจนถึงเทวดาชาวปรนิมมิตวสวดีเป็นที่สุด
นี้เป็นกามาวจรภูมิ ฯ
[๑๗๓] รูปาวจรภูมิเป็นไฉน ธรรม คือ จิตและเจตสิกของบุคคล
ผู้เข้าสมาบัติ ของบุคคลผู้เกิดในพรหมโลก หรือของท่านผู้มีธรรมเป็นเครื่องอยู่
เป็นสุขในปัจจุบัน อันท่องเที่ยว คือ นับเนื่องโอกาสนี้ ข้างล่างตั้งแต่พรหมโลก
ขึ้นไปจนถึงเทวดาชั้นอกนิฏฐ์ข้างบนเป็นที่สุด นี้ชื่อว่ารูปาวจรภูมิ ฯ
[๑๗๔] อรูปาวจรภูมิเป็นไฉน ธรรม คือ จิตและเจตสิกของบุคคล
ผู้เข้าสมาบัติ ของบุคคลผู้เกิดในพรหมโลก หรือของท่านผู้มีธรรมเป็นเครื่องอยู่
เป็นสุขในปัจจุบัน อันนับเนื่องในโอกาสนี้ ข้างล่างตั้งแต่เทวดาผู้เข้าถึงชั้นอากา-
*สานัญจายตนภพ ตลอดขึ้นไปจนถึงเทวดาผู้เข้าถึงชั้นเนวสัญญานาสัญญายตนภพ
ข้างบนเป็นที่สุด นี้ชื่อว่าอรูปาวจรภูมิ ฯ
[๑๗๕] โลกุตรภูมิเป็นไฉน มรรค ผล และนิพพานธาตุอันปัจจัย
ไม่ปรุงแต่ง อันเป็นโลกุตระ นี้ชื่อว่าโลกุตรภูมิ ภูมิ ๔ เหล่านี้ ฯ
[๑๗๖] ภูมิ ๔ อีกประการหนึ่ง คือ สติปัฏฐาน ๔ สัมมัปปธาน ๔
อิทธิบาท ๔ ฌาน ๔ อัปปมัญญา ๔ อรูปาวจรสมาบัติ ๔ ปฏิสัมภิทา ๔
ปฏิปทา ๔ อารมณ์ ๔ อริยวงศ์ ๔ สังคหวัตถุ ๔ จักร ๔ ธรรมบท ๔ ภูมิ ๔
เหล่านี้ชื่อว่าญาณ เพราะอรรถว่ารู้ธรรมนั้น ชื่อว่าปัญญา เพราะอรรถว่ารู้ชัด เพราะ
เหตุนั้นท่านจึงกล่าวว่า ปัญญาในการกำหนดธรรม ๔ เป็นภูมินานัตตญาณ ฯ

 

จริงๆมีเยอะกว่านี้ ในสูตรเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ แต่ขี้เกียจหาละ

จึงบอกไง ท่านกล่าวครบถ้วนสมบูรณ์ด้วยอรรถะ ในพระสูตรเศษดินปลายเล็บ

 

ลุงเอามาจากตรงไหนรึคับ

 

บอกชื่อมาก็ได้ เพราะของลุงมันฟังแล้วแปลกๆคับ

 

ทุกอย่างเกิดจากเหตุปัจจัย
ก็เป็นอันโมฆะแล้วแบบนั้นครับ

 

แทนที่จะได้ไปสวรรค์ มันอาจจะได้ไปนรกนะคับ

 

งั้นคุยผ่านไปลุงโจ ลุงโจคับ ลุงโจคับ
ผมมีเรื่องจะบอกผ่านปราบเทวาดาคับ

พรหม ไม่ได้อยู่ในกามาวจร ตั้งแต่ชั้นไหนจำไม่ได้แล้ว
แต่เทวดายังอยู่ในกามาวจรคับ

 

ท่านเสนา อำมาตเจี้ยง บัณฑิตขี้หลี มีความเห็นว่าเช่นไร

เชิญดื่มก่อน เด็กๆ ยกเหล้ามา

 

อ่านที่ก๊อปมาจากพระสูตรข้างบนจิฮับ

 

ท่านกล่าวครบ แต่เราละเข้าใจครบตรงตามท่านกล่าวไหม เพราะมโนกรรมเกิดได้ อะไรก็เกิดได้นะอน่าลืมคับลุง