ทุกสิ่งอยู่ที่จิต รู้เห็นด้วยจิต ยึดติดด้วยจิต หลุดพ้นด้วยจิต

อรหันต์ สอง แดด อย่าง โยม กระร่อน เจอ อรหันต์นิลกาล ชอบ เสพ เม ถุน เข้า ไป

ม่าย รู้ ใคร เป็น ใคร ล่ะ งาน นี้..

555555555555

 

กรณีการใช้คำสิ้นยึด หรือคำว่าปล่อยวาง
จะใช้เมื่อมีเหตุให้ต้องพิจารณา
สัจธรรมความจริงของการ
เกิดทุกขเวทนา(ในปัจจุบันขณะ)
แต่ในขณะสนทนาทุกขเวทนาไม่เกิด
ก็ไม่ใครเข้าไปยึดอะไร ฮับ

 

เกิดที่ใด ดับที่นั้น มีผัสสะเป็นเหตุและแดนเกิดเวทนา จะดับเวทนา ก็ต้องดับที่ผัสสะ(สุญญตาผัสสะ) (ตา)กระทบ(รูป) เกิด(ตาวิญญาณ) มีธรรม๓สิ่งนี้ จึงเกิดผัสสะ สุญญตา(ว่างจากตัวตน) ยังเสวยเวทนาได้อยู่ แต่ไม่มีราคะ ให้เกิดตัณหาได้อีกแล้ว

 

ผู้ที่ได้ฌาน๘ หรือได้สมาบัติ๘ ย่อมติดอยู่ในราคะแห่งฌาน(รูปราคะ อรูปราคะ) จนกว่าได้สมาบัติ๙(ดับสัญญาเวทนา) เข้าสุญญตาผัสสะ เพื่อน้อมจิตสู่วิเวก(วิราคะ).. ส่วนผู้ที่ไม่ได้ฌาน ก็ต้องละราคะเหมือนกัน ไม่อาศัยรูปนาม เป็นที่ตั้งแห่งอารมณ์ราคะ โดยการพิจารณาให้เห็นความเกิด ความดับ และทางเข้าถึงความดับ(มรรคมีองค์๘) เห็นคุณ โทษ และอุบายเป็นเครื่องออกจากคุณและโทษ(วิราคะ)

 

นี้หละความแตกต่างของสมาธิ
ที่มาจากสติปัฏฐาน 4
กับสมาธิแบบเพ่งโฟกัสจดจ่อเฉพาะที่

คนเพ่งโฟกัสจดจ่อเฉพาะที่จะรับรู้ได้ที่ละหนึ่ง
มีสมาธิอยู่ในสิ่งที่โฟกัสจดจ่อได้ทีละอัน
อาศัยการเพ่งจนมีอารมณ์อันเดียว

ส่วนสมาธิในสติปัฏฐาน 4 จะรู้พร้อมเป็นองค์รวม
การมีความรู้สึกทั่วถึง
ก็เหมือนมี ตาสติ ตาสัมปชัญญะ เป็นตัวเห็น
ไม่ได้เข้าไปทรงอะไรๆ รู้แล้ววาง รู้แล้ววาง
มีสมาธิรู้เห็นตามความเป็นจริง
มันจึงมีกระบวนการสืบต่อ เกิด ดับ เกิด ดับ
รู้เห็น ไตรลักษณ์ที่ไม่ต้องมีอารมณ์เดียว
แต่มีสมาธิ ทุกอิริยาบถ

การสนทนามันบอกอะไรๆในตัวเราเองอยู่แล้ว
ว่าเรานั้นมีสมาธิที่เป็นแบบไหน
สมาธิแบบปักหลักดูรู้เห็นทีละหนึ่ง
หรือ
สมาธิแบบเคลื่อนไหวทุกอิริยาบถ

แสงทิพย์ก็มีทั้งฌานแบบต้องท่าเดียว
นั่งหรือนอนปักหลักเพ่ง
กับฌานแบบที่ได้ขณะเดิน

 

อ่านผ่านๆในหมวดภัย เห็นอิมกุกคุยเรื่องได้สมาบัติสูงๆ
โดยส่วนตัวเชื่อว่าคนได้เกิน ฌาน 4 ต้องทำอะไรได้บ้างนี้หละ

ตอนที่ผมพิมพ์อยู๋นี้ ผมใส่เสื้อสีอะไร ?
ถามแค่นี้หละง่ายๆ

 

เอาไว้โม้เฉยๆเบื้องต่ำยันเบื้องสูงแต่โลกันยันพระนิพพาน
เบื้องขวาวงนับแต่ทั่วสากลละกายจนสุดขอบอนตจักวาลมีที่ไหนที่เราไม่เสนอหน้าไป555
ความหลอนกะหยังเป็นความหลอนละนะ

 

ถามง่ายๆ ก็ตอบง่ายๆ ใส่สี(ขาว) มีฌานก็ต้องล้างขี้เอง จะให้ผู้มีฌานไปล้างขี้ให้อีกรึ (ราคะ)ตัวเดียวยังเอาออกได้ยาก อ่านแล้วกรุณาจับใจความสำคัญ(โฟกัสเรื่องอะไร) ไม่ใช่สำคัญตน(ถือตนว่าดีกว่า เสมอกัน ด้อยกว่า) ละราคะว่ายากแล้ว ละมานะยิ่งยากยิ่ง ปล่อยให้ไหลไป...

 

มีสติรู้เห็นกายในกายแล้ว ก็ไม่เข้าไปถือเอากายอีก ที่ยังเอามารวมเพราะยังไม่รู้เห็นกายรึป่าว มีสติเห็นกายแล้วก็วางสิ รออะไร กำลังสติกระเจิงกระจายหมด แดดดีไม่ได้ส่องให้ตลอดเวลานะ ยังเปียกเหมือนเดิม งั้นเราถามง่ายๆบ้าง วิญญาณขันธ์เกิดก่อนนามรูป หรือนามรูปเกิดก่อนวิญญาณขันธ์ ไม่ต้องถามเรื่องสีเสื้อผ้า ให้เปล่าประโยชน์

 

ผมก็แค่ถามสีเสื้อเพราะเห็นพูดถึงแสงที่เห็นด้วยตาเนื้อและไม่เห็นด้วยตาเนื้อหนะนะ
มานะและราคะนั้นมีอยู่แล้วหละ เพราะไม่ใช่พระอริยะ
ฆราวาสคุยกับฆราวาส จะให้คุยกันแบบบริสุทธิ์
กิเลส ตัณหา ไม่มีมันเป็นไปไม่ได้หรอก

ปล. ผมใส่เสื้อ แดง+เทา+ครีม หนะครับ
ผมถามก็เพื่อได้รู้ว่าคนที่ผมคุยอยู่ด้วยหนะ
หากรู้เห็นที่นอกเหนือจากตาเนื้อนี้
จะอยู่ในเกณนิมิตแท้หรือแท้บ้างไม่แท้บ้างผสมๆกันหนะ

แล้วผมไปพิมพ์ท่อนไหนให้ยึดกายสิ ?

 

ตาปัญญา บอกว่าสีขาว ก็ตอบถูกแล้วนิ เชื่อตาเนื้อมากกว่ารึ ปัญญาสิ เห็นตามความเป็นจริง เพราะทุกสิ่งอาศัยกันและกัน

 

ปัญญาญา่ณแบบพระสารีบุตรอะหรอครับ
หรือตาปัญญาในแง่เห็นแบบเห็นสีดวงจิต

เคยแต่ไปประเมินจริตกับพระ
แต่ไม่เคยไปสอบถามเหมือนกันเรื่องแสงสีทางภายในนี้ อิอิ

 

ไปไกลแล้ว รุ้งกินน้ำ มีตาหามีแววไม่ 55

 

หากจะไม่ให้ไกล ไม่รู้ก็ตอบว่าไม่รู้ ก็จะเป็นตามความเป็นจริง
หากไม่รู้แล้วแสดงรู้ มันก็มา บลาๆๆ ได้นี้หละ

 

ใจกลางโลกอยู่ที่ใดหนอ 55

 

เราทั้งตอบและอธิบาย ความเพียรหามีไม่ ทุกสิ่งอาศัยกันและกัน เข้าใจไปในทิศทางไหนกัน หรือลงทะเลเหมือนเดิม

 

ระลึกรู้ = เพียร การตอบและอธิบาย
หากไม่ได้ผ่านการระลึกรู้เลยมันเป็นไปไม่ได้

 

ถามเรื่องสีเสื้อผ้าไปเพื่ออะไร ได้ประโยชน์อะไร(รู้อยู่แก่ใจ ว่ามันได้ฌานรึป่าวรึ) ตอบแล้ว และเป็นคำตอบถูกต้องที่สุดในโลกนี้แล้ว ก็ยังไม่เชื่ออยู่ดี จึงเปล่าประโยชน์ จบนะ

 

เวลาคุยกับผู้อื่นบลาๆๆ มันก็เหมือนกระจกสะท้อนแง่ต่างๆให้เรา
ถึงจะสะท้อนภาพเราให้เราเห็นเราได้ไม่เต็มที่
ก็เป็นเหมือนแง่เพิ่มเติมที่ไม่ใช่เราให้เรียนรู้ได้อยู่ดี

การที่คุยกับผู้อื่นไม่ได้เพื่อมาเพื่อเอาแต่ความคิดเห็นตัวเราเองอยู่แล้ว
หากเอาแต่ความคิดเห็นของตัวเอง นั้นคงไม่ต้องคุยกับใคร
อยู่แบบโลกส่วนตัว มุมมองตัวเองเพียวๆไปเลย

 

มาดีก็ไปดี แสงสีขาวเป็นเหตุและแดนเกิดของทุกสี หาเหตุให้พบ คือที่เกิดและดับทั้งปวง