จิตหลอกลวง

ไม่มีเรา ไม่มีเขา
ก็ไม่ต้องใช้คำว่า เรา เขา เธอ ฉัน คุณ
กู มึง เอ็ง ข้า หรือคำที่ใช้เรียกแทนตัวเอง
เรียกแทนคนอื่น เหมือนเดินไปแล้วโดนถีบ
พอลุกขึ้นได้ก็บอกว่า ไม่มีตัวตนบุคคลเราเขา
ก็งงคับในเมื่อไม่มีตัวตนบุคคลเราเขา
มันจะมีการล้มเกิดขึ้นได้ยังไงคับ
สิ้นยึดตัวตน แล้วบอกตัวตนไม่มี
เหมือนเจอทางตันคับ

 

ลุงแมวหมายถึงฝึกรู้ไปเรื่อยๆ จนถึงสิ้นยึดรึป่าวคะ คือปัญญาญานทำงาน

 

ถ้าหาผู้รู้เจอก็น่าจะได้คำตอบคำคับ

 

ศีลออโต้สติมี ศีลมี สมาธิมี ปัญญามี
ศีลขาด สติขาด สมาธิขาด ปัญญาขาด
คับ

 

เหมือนว่าลุงแมวฝึกสมถะมาก่อนรึป่าวไม่แน่ใจ(เห็นลุงเขียนมีความรุ้ด้านสมถะอยุ่).. แต่คิดว่าได้ผุ้รุ้มาแล้ว ถึงมาอยุ่กับสักแต่รุ้ได้

 

ได้ผู้รู้มาแล้วเห็นได้คนเดียวใช่ไหมคับ
ผู้รู้นี่ของใครของคนนั้นใช่ไหมคับ
ได้ผู้รู้มาแล้วพาคนอื่นไปดูผู้รู้ไม่ได้
ผมคิดว่าไปได้คนเดียวแต่ไม่สามารถบอกทางคนอื่นไม่ได้คับ

 

ตัวตนไม่มีอยู่จริง แต่หลงว่ามี
คืออวิชชามัน
บังความจริงไว้
เราจึงยึดมั่นว่าตัวตนนี้คือ เรา
ร่างกายแขนขา หูตา มือเท้านี้เป็ของเรา
จริงๆ ไม่ใข่ของคนอื่น

 

ตัวตนไม่มีอยู่จริง
แล้วเจ็บจริงตายจริงแก่จริงคืออะไรคับ

 

ขันธ์ คับ ขันธ์

 

ผู้รุ้ของใครของมัน
แต่บอกทางนี่ เอาเป็นแลกเปลี่ยน คห.ดีกว่ากะฆราวาส ..ยังไงฟังคำพระที่เรานับถือเป็นหลัก/ประกอบ ดีกว่าค่ะ ปลอดภัยกว่า

 

แล้วขันธ์มีเหตุปัจจัยไหมคับ
หรือเกิดโดยไม่มีเหตุปัจจัยคับ

 

ก็สนทนาไปตามเหตุตามผลคับ
ไม่ได้คิดว่าใครถูกใครผิดคับ

 

มันจะ วนอยู่ใน อ่าง อะจิฮับ หาก
ไปเข้าใจว่า การมี "สิกขา" หรือ "ผู้รู้"
คือการ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน

ผู้งอ ต้องตั้งจิตให้ดีๆ ต้อง ทำกำลังใจว่า
เอ้า เราจะขับรถ ให้เป็น

การที่ ผู้งอ ท้ายที่สุด สามารถ ขับรถได้จริงๆ
อันนี้แหละ เขาเรียกว่า "ได้จิต" หรือ "รู้ถึงฐานจิต"
หรือ ได้ใจ หรือ ได้ผู้รู้

ซึ่ง มันจะไม่ใชเรื่อง สดับวิธีการขับ เพื่อ
แลกเปลี่ยน

มันจะเป็นอะไรที่ ผู้งอ สดับแล้ว ต้องกระทำ
ไว้ในใจให้แยบคาย แล้ว ไปลงมือขับด้วยตัวเอง

ตอนขับได้ขึ้นมา จะรู้ชัดว่า ไม่ใช่ การฟังตามๆกัน
ไป ไม่ใช่สะกดจิต และ ไม่ใช่ จิตวิทยาหมู่
หรือ เรื่องเฮฮาภาษาธรรมของคน

พอได้ จิต หรือ ได้ใจ หรือ เห็นจิต หรือ ดูจิตเป็น
สามารถ รู้ถึง ฐานจิต ได้เนืองๆ

ต่อไปหน้าที่คือ เห็นว่า ผู้รู้ไม่เที่ยง

วันนึงขับทางนี้ วันนี้ขับทางนั้น วันนั้นๆ
ขับแล้วตายคาสะพาน เลี้ยวผิด เข้าเลนผิด
เจอซิว ฯลฯ

แล้วก็เอา ประสบการณ์นั้น มาวิจัยว่า
ท้ายสุดนี่ ขับเป็นหรือยัง รับคนอื่นไป
ด้วยได้ไหม หรือว่า จะสอนเขาให้ขับ
ได้เอง

นะ

ถ้าไม่เคารพตัวเอง เห็นธรรมะเป็นเพียง
การแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ไม่ใช่ ผลสุด
ท้ายคือ สามารถขับรถได้

ไม่ใช่คุ้นเคยเฉพาะ รถของตน

แต่ถ้ามีเหตุ ก็สามารถขับรถคนอื่นได้
เหมือนขับรถตน ก็จะรู้ชัดว่า กิจที่ควร
เรียน นั้นได้เรียนแล้ว กิจที่จำเป็นใน
การขับรถเป็นไม่มีอย่างอื่นอีก (พอเพียง
เท่านี้ ขึ้นกับ แต่ละคน )

นะ ถ้า เสวนาธรรม แล้วไม่ได้อะไรไป
ฝึกหัดใจ

ได้แต่ สนุกจัง พวกนี้มันพูดอะไรเหมือน
คนปัญญาอ่อน

ผู้งอ ก็ ลองทบทวนดูว่า มันมีเท่านี้จริงๆหรือ

 

เหมือน พระสารีบุตร ไปเจอ พระอัสสชิ

ก็ถามว่า ธรรมะคืออะไร

พระอัสชิ ก็เตือน ว่า ยากหน่อยนะ เราเอง
ก็เรียนมาแค่ วันเดียว พระศาสดาก็ให้แยก
ทางกันสอนแล้ว

พระสารีบุตร หรือ ผู้งอ ก็ องอาจ อาจหาญเลย

"ท่านพุดมาเถอะ ว่า พระศาสดาสอนอะไร "

หน้าที่เอาไป สมาทาน จนขับเป็น เรารู้ว่า
มันเป็น กิจ ของเรา ที่จะต้อง วิจัย สัมผัส
ถูกต้อง(can i touch this !) <-----

 

ใจก็เหมือนกับรถ ขับรถเป็นแล้ว
ไม่ยอมออกจากรถก็ตายคารถกันพอดีคับ

 

ธรรม รู้ได้จาก คำพูด

ผู้งอ พูดแบบนี้ คนเขารู้เลยว่า ผู้งอ ไม่เคยขับรถ

ถ้าเคยขับรถ การขึ้น การลง มันเป็นเรื่องปรกติ

ไม่ เสร่อ เอามาเป็น ประเด็นขำ ตื้นๆ

 

รีบค้น หรือไม่ก็รีบฟังเลย
ฟังให้เข้าใจให้ตกผลึกกันไป
เลยคับ
เพราะหากชาวพุทธไม่แจ้ง
เรื่องขันธ์ มันก็ไม่ใช่จะ
งมงายเฉพาะ
เรื่องขันธ์(ธาตุที่ก่อตัวเป็นรูป)นี้นะเอ้อ..... มันงมงายลาม
ไปทุกเรื่อง หลงทุกเรื่อง ยึดทุกเรื่อง
เข้าใจผิดทุกเรื่องเพราะติดกระดุมเม็ด
แรกผิด เม็ดที่เหลือก็ย่อมติดผิดผิดด้วย
ฮับ

 

รถก็เหมือนใจอยู่ในรถก็คืออยู่ในใจ
ออกจากรถผมหมายถึง
รถเป็นธาตุอยู่บนโลก
โลกก็อยู่ในจักรวาล ออกจากรถคือ
ออกจากโลกธาตุและจักรวาลคับ

 

ธรรม ดูได้จาก คำพูด

ธรรม ไม่ใช่เรื่อง การตีความ คาดหมาย

แต่เป็นเรื่อง "วิธีการ"

วิธีการนั้น ก็ไม่ใช่ว่า เจอใครก็ สะกิดบอก

แต่จะ มีค่าก็ต่อเมื่อ มีคนต้องการวิธีการ
แล้ว เขาถาม

การจะมาพูดๆ กับคนนั้น คนนี้ ว่า ฉันรู้
ความหมาย ฉันรู้ตรงนั้น ฉันทราบตรงนี้
โดยพูดไปแล้ว ไม่มีประโยชน์ต่อผู้ฟัง
จะสมาทานไป ขับรถ

อันนี้ เราก็จะทราบทันทีว่า ขับรถไม่เป็น

การเสวนาธรรม จึงต้องมี กาละ เทศะ

ถ้าไม่มีเหตุให้แสดง เขาก็เงียบกัน

นะ

ผู้งอ รู้ธรรมจริง หรือ ไม่จริง

หาก ผู้งอ ทราบชัด ก็ไม่จำเป็นต้อง
เอามาแสดงให้ใครต่อใครทราบ

หากทำแบบนั้น นักปฏิบัติ จะรู้ทันทีว่า

ผู้งอ ไม่เคยสัมผัส ธรรมปฏิบัติ มาเลย

 

ลองดู ฮับ

หนทางนี้ เป็น หนทางของ ผู้องอาจ เดินลำพัง

หากยังต้อง อาศัยคนนั้น คนนี้ มารับฟัง

ร้อยละร้อย ............ ............. [ 10 คะแนน ]