ธรรมไหน? ทำให้เนิ่นช้า

ยิ้มตามปกติกะยิ้มกำหนดยอมใจต่างกันเนาะ

 

ก็เปนมนุษย์เรื่องก็แยะแบบนี้แหละ ก็คงทำได้แค่นี้ คนเราความสามารถและภาระมีไม่เท่ากันอยู่แล้ว ตรงไปตรงมาดีกว่า
น่าเห็นใจเณรเหมือนกันโดนว่าซะแลสลดเลยนะ ทำผิดก็ยอมรับผิดนะ คงมีคนเข้าใจแหละ ยังไงก็ เป็นคนธรรมดาคนนึง
ก็คงทำได้เท่านี้แหละ น่า เห็นใจอยู่นะ

 

ฟุ้ง จน ของ ขึ้น..

 

ไปนอนดู อากาศธาตุ ฟุ้ง ฟิ้ง ดีกั่ว..

 

วันนี้วันพระ ขึ้น15ค่ำ เดือน7..

ตักบาตร ทำบุญ กันนะ..

พุทธบริษัท ทั้งหลาย..

 

กฎของธรรมชาติ คือกฎของศาสนาพุทธ
และกฎทั้งทั้ง 2 ไม่สามารถเปลี่ยนแปลง
ด้วยกฎใดๆ
ที่คนไปรับเอามาจากผี

 

วันนี้วันพระ...

“ปล่อยวาง”..

เลยนะ..

 

พอตามอ่านมากๆก็คงเริ่มออกอาการเละ ตามไม่ทันล่ะสินะ..

กำหนดรู้ที่ใจตนโน่น ไม่ใช่มากำหนดรู้ภายนอก..

สิ่งภายนอกทำให้ใจหวั่นไหว จนเผลอเข้าไปยึดมาเป็นตน เผลอเข้าไปยึดธัมมารมณ์..

ทุกข์เปล่าๆ..

เคยได้ยินป่าว "จิตที่ส่งออกนอกเป็นสมุทัย"

 

อันนี้เชื่อเณรเลยโดนประจำแต่ไม่เคยจำ55

 

เมื่อกำหนดรู้ที่ใจไม่ขาดสาย ก็เป็นอันว่า "ละสมุทัย.."

 

ขอตามหาหัวใจแปบค่อยรู้ใจได้มัยเณร

 

ของง่ายๆ กลับทำให้มันยาก..

ของที่ตั้งเด่นอยู่ตรงหน้า กลับหากันไม่เจอ..

"ปลายจมูก" แค่นี้เอง..

 

สไตร์เณรจากหัวใจย้ายมาปลายจะมูกอีกละ

 

จะตามหาทำไมให้มันยาก อยู่เฉยๆ "ใจ" ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า..

ที่ตามหานั้นน่ะมันเป็นสังขาร(จิตสังขาร)

ตามหาสังขาร ตามยังไงก็ไม่เจอ ตามยังไงก็ได้แต่ อนัตตา ตะครุบเงาเปล่าๆ..

สังขารทั้งหลาย เกิดขึ้น แปรปรวน แล้วดับไป สังขารใหม่เกิดขึ้นมาอีก ไม่รู้จบ..

 

ถ้าเห็นใจจนสุดทาง ก็สุดทางที่ปลายจมูก..

สังขารทั้งหลายมีลมหายใจเป็นประธาน..

 

เรืองกรรมกะพิศารดีเนาะเณรเรียนเท้ารัยกะไม่รู้จัก

 

"ลมหายใจ" นั้นแหละ อวิชชา ตัวพ่อ..

 

กรรมและผลของกรรมเป็นของลึกลับ พิศดาร..

ผู้รู้ทั้งหลายท่านจึงสอนว่า "อย่าประมาท"

 

กรรมนึกว่ากายกะใจ