48,000 สอนแล้วสุดท้ายให้เอาอะไรให้ได้อะไรเอ่ย

ธรรมทั้งปวงรวม 84,000 พระธรรมขันธ์เป็นการแจกแจงเรื่องโลกคือขันธ์ 5
สุดท้ายแม้แต่ความว่างเปล่าก็ยังรุงรัง
และมีค่าน้อยกว่าความสิ้นยึด มันง่ายนิดเดียว
แต่มันติด
หนึบอยู่ที่อวิชชา
จึงพากันดิ้นรน ไขว่คว้าหาทางพ้นทุกข์กันไม่จบ
ใครบ้างที่ไปหาข้างนอกใจแล้วพบ
ทางสิ้นทุกข์บ้างฮับ

 

โอ้ววว..แม่สาวน้อย......

 

แต่มันก็มีพวกที่หาภายในใจ แล้วหลงติด ยึดใจอยู่ ก็มีนะ
เพราะอวิชชา มันมีหลายรูปแบบ
ไม่รู้ความจริงของใจ ก็อวิชชา เหมียนกาาาน

 

อะไรนะ..? ดังๆหน่อยสิ..?

อ้อ ผมปรามาสอริยะ...เหรอ.? แย้งแบบมีเหตุผล อธิบายเนี่ย ปรามาสเหรอ..?

เหรอ..? แม่สาวน้อย....

 

พุทธศาสนา สอนให้ได้อะไร ให้เอาอะไร.....?
(ถามแบบคนนอกศาสนา)

ได้อะไร.?
สอนเพื่อให้ได้รู้ความจริงของสรรพสิ่ง
ได้หลุดพ้นจากวัฏสงสาร
ได้พ้นทุกข์ขณะมีชีวิตอยู่..(อันนี้ เจ๋ง)

เอาอะไร.?
เอาอวิชชาในตน ไปทิ้ง ทำลาย

 

ถ้าไม่เอาอะไร ไม่ได้อะไร.?

แล้วพระพุทธเจ้า ท่านจะเอามาสอนทำไม..?

เอ้าทุกคน..มาจากความว่างเปล่า.ก็กลับไปสู่ความว่างเปล่า..จบ(งั้นเหรอ.?)
เอ้าทุกคน..เกิดมาจากจิตจักรวาล จงกลับคืนไปสู่จิตจักรวาล..จบ(งั้นหรือ.?)
เอ้าทุกคน..มาจากความไม่มีอะไร ก็กลับไปสู่ความไม่มีอะไร..จบ (งั้นหรือ.?)

 

“ผมเชื่อพระพุทธเจ้า”

ถ้าหัวลิงลงตรงนี้
ผมแทงหมดตัว !

 

ยังงั้นแหน่ะฮับ
พูดอีกก็ถูกอีก

 

ไม่โหยหาในอดีต หรือ
ไม่กังวลในอนาคต

 

อย่าลืมนะว่า
ชีวิตของ
ทุกคนไม่ได้เริ่มนับ 1 ที่ชาติปัจจุบันนี่นาฮับ
ดังนั้น จะมานั่งนึกว่าเราจากไหน
คงไม่ใช่เริ่มไล่เอาที่ชาตินี้นาฮับ

 

แล้ว เป็นทุกข์ ในปัจจุบันมั้ย.?

 

ใครให้ไประลึกชาติ ฟะ...?

เกิดก็เกิด มาเห็นๆในชาตินี้ ...ไม่ดูชาตินี้..แล้วจะไปโหยหา..? พูดมาทำไม.?

 

ทุกข์จิ
ความเกิด เป็นเหตุหลักของความทุกขํ
ศาสนาพุทธมีเป้าหมาย ตัดตอนความเกิดฮับ

 

เราเกิดมาจากความไม่มี (ว่าง)
และกลับไปสู่ความไม่มี(ว่าง)
ถ้าตัดตอนไม่ได้(ไม่หมดกิเลส)
ก็ไปมีภพมีชาติใหม่อีก

 

ไปนอนก่อนนะ...แม่สาวน้อย

 

ก้ออย่างนี้ไง ก.ไก่ ไม่รู้
ก็ข้ามไป ง. งู เลย
นี้แหละ อวิชชา คืออันไม่รู้
อวิชาคือเครื่องไม่รู้ทางเสียงหรือป่ะ วิชาคือวิชา การเรียนก็แบบหนังกำลังภายในหนังจีนอะไรแบบนี้หรือเปล่า ต้องมีน้ำเสียงด้วย ใช่ป่ะ

 

ว่างๆ ก็เอาคำสอนโปรดคนอื่นด้วยนะ จะว่างท่าเดียว

 

อวิชชาในความหมายของธรรมะคือสิ่งที่ปิดบัง
ไม่ให้รู้ความจริงของขันธ์ 5 และขาดปัญญาที่
ปล่อยวางขันธ์ 5
จึงสิ้นทุกข์ไม่ได้ ทั้งทุกข์ชั่วคราวและทุกข์ถาวร
ฮับ

 

แค่เข้าใจว่าไม่ควรยึดในสิ่งที่เป็นสังขารเพราะมันเป็น
อนิจจังไม่เที่ยงมันเกิดๆ ดับๆ
ก็ใกล้จะเลิกยึด ใกล้จะว่างแระ

 

แต่ขั้นสุดท้ายต้องปล่อยวางผู้ที่เข้าใจด้วยนะฮับ
จึงเหลือแต่"รู้"
โดยไม่มีเรา