โชคเหนือเมฆ-กำไลเหนือดวง- มูลนิธิเทียนฟ้า 2497 - วัตถุมงคล หลวงปู่พิศดู-ครูบากฤษดา

สมทบทุนร่วมบุญห้องน้ำโรงครัว วัดเทพธารทองครับ โมทนาบุญกับทุกๆท่านด้วยครับ

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

ev241635998th ปทุมธานี

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

วัตถุปริศนา..
ลูกศิษย์ที่ดูแลอุปัฏฐากหลวงปู่พิศดูตั้งแต่สมัยที่ท่านยังอยู่กุฏิหลังเก่า เคยเล่าให้ฟังว่า ปกติองค์หลวงปู่ท่านจะจำวัด และเจริญภาวนาในกลดของท่านที่แขวนอยู่บนกุฏิ ซึ่งกลดของท่านนั้นจะไม่ค่อยมีใครกล้าไปยุ่งหรือแม้แต่เดินเข้าไปใกล้ เพราะท่านสั่งไว้ว่าเป็นเขตหวงห้าม หากใครฝ่าฝืนและหากท่านเห็นก็จะถูกดุ ซึ่งก็ทำให้ลูกศิษย์ต่างแปลกใจทั้งๆที่บริเวณนั้นก็ไม่ได้มีของมีค่าอะไรวางอยู่เลย จะมีแต่เพียงเตียงขาต่ำๆ และกลดเก่าๆหลังหนึ่งแขวนอยู่ และมีของใช้จำเป็นบางอย่างวางอยู่เท่านั้น แต่ก็อาจมีในบางโอกาสเวลาที่องค์หลวงปู่ท่านออกไปพักจำวัดบริเวณเปลนอนของท่านเพื่อผ่อนคลายอิริยาบทบริเวณหน้าพระประธาน ลูกศิษย์บางคนก็หวังดีแถมใจกล้าแอบเข้าไปทำความสะอาดกลดของท่านกันอยู่บ้าง แต่ก็มักแปลกใจว่า ทำไมในกลดของท่านมักมีเม็ดกรวดทรายเล็กๆ บางเม็ดมีสีสรรต่างๆสวยงามคล้ายพลอย ตกอยู่ในกรดและรอบกลด บางครั้งใช้ผ้ากวาดรวมกันได้มากเป็นหอบๆเลยก็มี ทั้งๆที่องค์หลวงปู่ท่านก็แทบไม่เคยลงที่พื้นดินเลย แล้วกรวดทรายที่ว่านี้มาจากไหน..?
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กุฏิขององค์ท่านก็จะมีลูกศิษย์มาคอยทำความสะอาดเก็บกวาดกันอยู่แทบทุกวัน ก็ไม่น่าจะมีเม็ดทรายมากมายขนาดนี้เข้าไปอยู่ในกลดได้ ผ้าเช็ดเท้าของท่านก็จะมีไว้ประจำตรงหน้าทางเข้ากลดแต่ตรงผ้าเช็ดเท้ากลับไม่ปรากฏว่ามีเม็ดกรวดเม็ดทรายอยู่
บางคนที่ไม่รู้ก็มักจะกวาดเอาไปไว้โคนต้นไม้บ้าง หรือขอเอาไปเก็บไว้บูชาบ้าง ถือว่าเป็นทรายเสกไปนั่น ซึ่งพอองค์หลวงปู่ท่านทราบว่ามีผู้แอบไปทำความสะอาดในกลดหรือเขตหวงห้าม ท่านก็มักจะดุลูกศิษย์ที่ซนแอบไปเก็บกวาดมุ้งกลดของท่านหาว่า ขัดคำสั่ง หรือไม่ก็ว่า ไม่รู้จักของดี...

ภายหลังท่านจึงบอกว่า ทรายที่ว่านั้นก็คือพระธาตุ ที่เสด็จมาเองในช่วงที่ท่านเข้าสมาธิ หรือสวดมนต์ จนลูกศิษย์ถึงกับบางอ้อกัน และละอายในความไม่รู้ของตน แต่หลวงปู่ก็มิได้ถือโทษใดๆ.. ซึ่งตามปกติ เมื่อมีพระธาตุเสด็จมาจำนวนมากขึ้น ท่านก็จะเก็บรวมกันไว้ในกระปุกหรือผอบใบใหญ่ บางครั้งก็แบ่งให้ลูกศิษย์นำไปบูชา ต่อมาท่านได้รวบรวมพระธาตุทั้งหมดนั้นขึ้นไปบรรจุเอาไว้บนยอดพระเจดีย์เรียบร้อยแล้ว..

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

การปลุกเสกวัตถุมงคลของหลวงปู่
อาจมีหลายคนอยากทราบว่าเวลาที่หลวงปู่พิศดูปลุกเสกวัตถุมงคลนั้น ท่านทำอย่างไร และแต่ละครั้งใช้เวลาเสกนานเท่าใด..?
ตรงนี้ต้องขอบอกกันก่อนว่า หลวงปู่ท่านเป็นพระที่สำเร็จธรรมชั้นสูงแล้ว แถมท่านยังเป็นพระที่ทรงอภิญญาสูงมาก บางครั้งจึงเป็นเรื่องยากที่เราจะไปเข้าใจถึงความเป็นทิพย์ของท่านโดยละเอียด

หลวงปู่พิศดูท่านเป็นพระที่มีเมตตาจิตสูง ถึงแม้ท่านจะไม่ได้ยึดติดในวัตถุใดๆ แต่ท่านก็ไม่ได้ปฏิเสธในเรื่องการเสกของ ท่านถือว่าเป็นของดีของมงคล เป็นสัญลักษณ์ทางพระศาสนาให้คนมีที่ยึดเหนี่ยวเป็นที่พึ่งทั้งทางกายและทางใจ

จากประสบการณ์ที่ผมเคยอยู่กับท่านมา เคยเห็นเวลาท่านเสกของหลายครั้ง ท่านแทบไม่เคยใช้สายสิญจน์เหมือนกับที่อื่นๆ หลวงปู่ท่านมีแนวทางเฉพาะองค์ของท่าน คือท่านใช้จิตเป็นสำคัญ ของที่ท่านสร้าง หรือที่มีคนเอามาขอเมตตาให้ท่านเสกให้ ท่านก็จะสั่งให้วางไว้ตรงไหนก็ได้ในห้องท่าน หรือบางทีก็สั่งให้วางข้างนอกห้องก็มี เนื่องจากห้องของท่านมีพื้นที่คับแคบ
วิธีการปลุกเสกวัตถุมงคลของท่านก็ไม่ได้แน่นอนเสมอไป เช่น..
บางครั้งก็จะเห็นท่านสวดมนต์อยู่นานสองนาน บางครั้งก็สวดบทสั้นๆ บางครั้งเพียงแค่ท่านใช้มือแตะให้เป็นพิธี แล้วบอก " เอ้าเสกให้แล้ว "
บางครั้งก็เห็นท่านก็ใช้นิ้ววาดเป็นอักขระยันต์บนอากาศ(ชักยันต์)แบบตั้งใจ แล้วเป่าไล่ไปตามอากาศนั้นๆครอบของทั้งหมด
บางครั้งท่านแค่รับ พอสัมผัสผ่านมือท่านเท่านั้นก็ส่งคืนเลยก็มี
บางทีก็เห็นท่านใช้สายตาเพ่งมองแล้วเป่าพ้วงเดียว ไม่ได้ว่าคาถาใดๆเลย
บางครั้งเคยเห็นคนที่เอาพระมาขอให้ท่านเสก ท่านก็ให้วางไว้ใกล้ๆท่าน ก็เห็นท่านนั่งคุยกับญาติโยมเฉยๆ ไม่ได้สวดมนต์ ไม่มีทำอาการว่าจะเสกใดๆให้ พอเจ้าของพระจะขอตัวกลับขอให้ท่านเสกพระให้อีกคิดว่าท่านคงลืม ท่านก็บอกว่า " เราเสกเสร็จตั้งนานแล้ว.." เจ้าของพระก็บอกว่านั่งตั้งนานยังไม่เห็นหลวงปู่เสกเลย ท่านก็บอกคำเดิมว่า " เสกเสร็จแล้วจริงๆ เอากลับไปได้แล้ว.." แบบนี้ก็มี
บางคนมาหาในวันเข้าพรรษาก็ขนวัตถุมงคลที่บ้านมา จะขอฝากเข้าพรรษาไว้กับท่าน ท่านก็บอกว่า " ไม่จำเป็นต้องฝากหรอก เดี๋ยวเราเสกให้เดี๋ยวนี้เลย เสร็จแล้วก็เอากลับไปได้เลย.."

สรุปแล้วเรื่องพิธีกรรม และเวลาไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับท่าน การอธิษฐานจิตของพระผู้ทรงคุณธรรมระดับนี้ จริงๆเป็นอะไรที่ง่ายดายมากๆ และไม่จำเป็นต้องใช้เวลามาก เพราะจิตท่านทรงพลังและพร้อมอยู่เสมอ เพียงแค่เสี้ยวเวลาในขณะจิต แว๊บ..เดียว !!! ก็สำเร็จผลสมบูรณ์แล้ว แต่บางครั้งที่ท่านอธิษฐานจิตให้นานๆ ก็เพื่อสรรเสริญพระคุณของพระพุทธเจ้า และครูบาอาจารย์ และเป็นกำลังใจให้แก่ผู้ศรัทธาเหล่านั้นจะได้มั่นใจ.. แต่จริงๆแล้วไม่ว่าท่านจะใช้เวลาอธิษฐานเพียงแค่แป๊บเดียว หรือยาวนานสักแค่ไหนก็ตาม ของนั้นก็กลับมีอานุภาพ หมายถึงพลังงานที่บรรจุเข้าไปอย่างเต็มล้นได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้ผู้ที่นำไปใช้เกิดมีประสบการณ์ต่างๆทุกรูปแบบตามแต่จะอธิษฐานเลยทีเดียว ทั้งๆที่เป็นของเพียงชิ้นเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งสามารถช่วยได้มากในเรื่องของการปฏิบัติธรรม ภาวนา โดยการนำวัตถุมงคลของท่านมาใส่ หรือกำนั่งภาวนา จะเป็นเครื่องโยงจิตให้เข้าสู่ความสงบดิ่งได้โดยง่าย ทั้งนี้เป็นเพราะบารมีธรรมขององค์ท่านที่อธิษฐานแผ่บรรจุเข้าไว้ในของทุกชิ้นทุกอัน ไม่ว่าของใดๆที่ผ่านการอธิษฐานจิตจากหลวงปู่ท่าน ก็มีอานุภาพของพลังงานจิตที่บริสุทธิ์ สามารถใช้ได้เสมอกันทั้งหมด ไม่ว่าจะทัน หรือไม่ทันตอนทรงสังขารธรรมอยู่ก็ตาม เพราะเรื่องของพลังงานนั้นเกิดจากจิตภายใน โดยเฉพาะจิตที่เป็นมหากำลังอสังขตธรรม ซึ่งไม่มีคำว่าประมาณ และไม่มีวันเสื่อม

ผมเคยถามหลวงปู่ท่านว่า #เวลาหลวงปู่อธิษฐานจิตของนั้นทำอย่างไร..?
แรกๆท่านก็จะตอบว่า " ไม่ม่ีอะไร ก็แค่สวดมนต์เฉยๆ.."
แต่พอระยะหลังๆ ผมเริ่มพอจะจับทางได้บ้าง จึงดูจังหวะเหมาะค่อยๆตะล่อมถามท่านเวลาที่ท่านอารมณ์ดี ท่านเมตตาให้ความกระจ่างว่า..
การเสกของๆท่าน ท่านจะอาราธนาบารมีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระอริยสาวกทั้งหลาย และครูบาอาจารย์ อันมีหลวงปู่เทพโลกอุดร พระมหาเถรอุปคุต และท่านพ่อลี เป็นที่สุด มาช่วยประกอบพิธีให้เกิดความศักดิ์สิทธิ์ทุกครั้งไป..
ในการอธิษฐานจิตวัตถุมงคลบางครั้ง ท่านก็จะตั้งจิตน้อมเอาของทั้งหลายเหล่านี้ไปถวายพระพุทธเจ้าบนพระจุฬามณี เมื่อพระพุทธเจ้าท่านรับแล้ว ก็เป็นของพระพุทธเจ้าท่าน หลวงปู่ก็เพียงสวดมนต์ถวายเป็นพุทธบูชา ไม่เพียงแต่วัตถุมงคลเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงอาหารและของต่างๆที่มีญาติโยมถวายท่านด้วย.. เพราะฉะนั้นเวลาที่ใครจะหยิบจับหรือเอาสิ่งของใดๆที่หลวงปู่อนุญาตให้ไว้เป็นของกลาง ต้องกล่าวคำลาของนั้นด้วยบท " เสสังมังคะลัง ยาจามิ " เสียก่อน เพราะเป็นของที่หลวงปู่ถวายบูชาคุณพระ..

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

#อานุภาพพระคาถาวันโลกดับ..

" ทิตะทิรา ทันมัณฑะโล กะลิลา กะละลา สะติโส จะถิโท คะหะตะเน ฯ "

คาถาบทนี้ไม่ทราบว่าองค์หลวงปู่ท่านได้มาจากไหน ทราบแต่ว่า เป็นส่วนหนึ่งในบทพระคาถาที่พระอานนท์เถระ ได้จารึกเอาไว้ในแผ่นศิลา ในวัดเชตวันมหาวิหาร เพื่อให้ชาวพุทธใช้สวดเพื่อป้องกันภัยในยุคกึ่งพุทธกาลตามพุทธทำนาย ผู้ใดสวดได้จะอยู่รอดปลอดภัยทุกประการ..
จริงๆแล้วพระคาถานี้ถ้าหากเป็นบทเต็ม จะยาวกว่านี้มาก แต่องค์หลวงปู่ท่านถอดมาเฉพาะใจความสำคัญ เป็นแบบบทย่อซึ่งกระชับ และง่ายต่อการจดจำ คาถานี้องค์หลวงปู่ท่านสวดทุกวัน
และเมื่อคราวเหตุการณ์น้ำท่วมครั้งใหญ่ที่ จ.จันทบุรี เมื่อปี พ.ศ.2542 ในช่วงนั้นฝนได้ตกลงมาทั่วภูมิภาค ติดต่อกันหลายวัน.. โดยเฉพาะในเขตพื้นที่ กิ่งอ.เขาคิชฌกูฏ ทำให้เขาคิชฌกูฏซึ่งมีลักษณะเป็นดินทรายปนหินอุ้มน้ำไว้ไม่ไหวจึง พังถล่มลงมาหลายแถบ ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์กล่าวว่า เสียงเขาพังดังกึกก้อง สนั่นหวั่นไหวราวกับโลกจะแตก ทั้งท่อนซุงต้นไม้หลายร้อยหลายพันต้น ได้ไหลถล่มลงมากับกระแสน้ำป่าอันเชี่ยวกราก พร้อมจะทำลายทุกสิ่ง จนทำให้เขื่อนทางต้นน้ำแตกพัง มหาอุทกภัยใหญ่จึงเกิดขึ้น ยากที่จะมีสิ่งใดขวางกั้นไว้ได้ ทั้งน้ำป่าและต้นไม้ท่อนซุงท่อนน้อยใหญ่ถอนรากถอนโคน ไหลผ่านมาตามลำธารข้างวัด ชาวบ้านชาวสวนต่างพากันวิ่งหนีเอาตัวรอด
แต่หลวงปู่ท่านมิได้มีความกังวลต่อภัยอันใดเลย ตอนที่เสียงภูเขาหินพังถล่มส่งสัญญาณภัยร้าย ตอนนั้นหลวงปู่ท่านนอนก่ายเกกสวดมนต์อยู่ที่กุฏิหลังเก่า ท่านก็ใช้คาถาวันโลกดับบทนี้(บวกกับกำลังฤทธิ์) ปัดเป่าภัยต่างๆที่กำลังถาโถมเข้ามาในพื้นที่วัด ท่านใช้อำนาจจิตบังคับท่อนซุงใหญ่กั้นเป็นกำแพงริมฝั่งคลอง ทำให้กระแสน้ำป่าที่ไหลบ่ามาพร้อมทะเลซุงได้หักเหเปลี่ยนทิศทางในทันที จึงเกิดเป็นทางน้ำอีกสายหนึ่งขึ้นขนาบกับคลองที่มีอยู่แต่เดิม กุฏิสูงที่อยู่ตรงตำแหน่งขวางทางน้ำ และวัดของท่านจึงรอดพ้นจากมหาภัยราวปาฏิหาริย์ โดยไม่ได้รับความเสียหายเลยแม้แต่น้อย ผู้ที่ทราบข่าวต่างพากันอัศจรรย์ใจ ทำให้หนังสือพิมพ์หลายฉบับได้มาทำข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์ปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นนี้ หลวงปู่บอกว่า " เราก็เลยดังเพราะซุง.. "
และด้วยอานุภาพของพระคาถาบทนี้ หลวงปู่ท่านรับรองว่าสามารถป้องกันภัยได้จริงๆ..

 

เมนูนี้ตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาดูโลก ท่านก็ทำให้ชิมได้รับรู้รสชาติแล้ว จะหาชิมที่ไหนบนโลกใบนี้ ยังไงก็ไม่เหมือนที่ท่านทำ "ความรักของแม่"

ในวันแม่แห่งชาติ ขอให้คุณแม่ทุกๆท่าน มีสุขภาพแข็งแรง มีความสุขมากๆครับ

 

ถอดอังสะ...แจกลูกศิษย์...ไปเรื่อยๆ...ไม่มีหมด

หลวงปู่พิศดู ท่านจะสรงน้ำปีละครั้ง บางทีก็หลายๆปีครั้ง แต่ปรากฏว่ากายของท่าน ไม่มีกลิ่นเหม็น แต่กลับมีกลิ่นหอม(กลิ่นนี้ ลูกศิษย์จะรู้กันดีและเรียกกันว่า กลิ่นทิพย์ เวลาท่านไปหา ลูกศิษย์จะได้กลิ่นนี้ เป็นอันรู้กัน)

นั่นเป็นเพราะ ท่านมีจิตอันบริสุทธิ์ จนสามารถฟอกธาตุขันธ์ ให้บริสุทธิ์ไปด้วยอย่างน่าอัศจรรย์ นอกจากนี้ หลวงปู่ท่านยังใส่อังสะซ้อนกันไว้หลายชั้น ปีหนึ่ง ท่านจะถอดอังสะ แจกลูกศิษย์ของท่าน ซึ่งถ้าวันนั้น ใครโชคดีนั่งอยู่ ก็จะได้รับแจกกันทุกคน

คุณโตกับพี่สาว ก็เป็นผู้โชคดี ที่เคยได้รับแจกอังสะจากหลวงปู่มาคนละ 1 ตัว แต่สิ่งที่คุณโตสังเกตุเห็น เป็นความอัศจรรย์ใจก็คือ ถ้ามองภายนอกจะเห็นหลวงปู่ ใส่อังสะหลวมๆอยู่เพียงประมาณ 2-3 ตัวเท่านั้น เพราะดูซ้อนกันอยู่ไม่หนามาก แต่พอหลวงปู่ถอดอังสะ แจกลูกศิษย์ กลับถอดไปได้เรื่อยๆไม่มีหมด คนที่นั่งอยู่บริเวณนั้น จะได้รับแจกกันทุกคน ท่านถอดแจกไป ท่านก็อมยิ้มไป

ซึ่งในตอนที่หลวงปู่ ถอดอังสะแจกในครั้งนั้น คุณโตกับพี่สาวก็อยู่กับศิษย์ท่านอื่นรวมประมาณ 10 คน ก็ได้รับกันครบทุกคน บางคน ได้เป็นอังสะไหมพรม บางคนได้เป็นอังสะผ้า ซึ่งอังสะไหมพรมที่พระใส่กันหนาวนั้น จะมีความหนามาก หลวงปู่ถอดอังสะแบบนี้ ออกมาถึง 3-4 ตัว แถมมีอังสะอื่นๆ อีกหลายตัว พอได้รับไปครบทุกคน อังสะก็หมดพอดี

เรื่องนี้ ลูกศิษย์เชื่อกันว่า ถ้าหลวงปู่ใส่อังสะซ้อนกันมากถึง 10 ตัวจริง ดูจากสายตา ต้องหนามาก แต่ว่าดูจากภายนอก ท่านใส่แบบหลวมๆ อย่างมาก ก็คงไม่เกิน 3 ตัวเท่านั้น แต่ว่าถอดออกมาอย่างไร จึงครบจำนวนคนที่นั่งอยู่ทุกครั้ง ที่ท่านสละอังสะออก คิดๆแล้ว จะเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ นอกจากเป็นการแสดงอภิญญาจิต ที่เนรมิตหรือเคลื่อนย้ายวัตถุมาได้ตามใจปรารถนา

ไม่ใช่เพียงแต่หลวงปู่ท่านทำอาการแบบนี้เท่านั้น แม้แต่พระหรือเครื่องรางบางอย่าง ด้ายสายสิญจน์ หรือของอื่นๆ หลวงปู่ท่านก็เคยเอามือไปคว้าอากาศโล่งๆเอามาได้ หรือหยิบของออกมาจากที่ต่างๆก็ได้ เรื่องนี้ มีลูกศิษย์หลายคนที่เห็นกัน เช่นพระอาจารย์โอ ลุงนี และคุณโต เป็นต้น

- ขอขอบคุณ...ข้อมูลโดย...คุณสิรภพ สายพานิช

 

สวัสดียามบ่ายครับป๋า

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

สวัสดียามเที่ยงครับป๋า

 

สวัสดียามสายครับป๋า