พ่อท่านปานพระสุปฏิปันโน ช้างเผือกในป่า

เรื่องบังเอิญที่ไม่บังเอิญได้พบท่าน เห็นครั้งแรกก็เลื่อมใสศรัทธา
เมื่อวันเสาร์ที่31มีนาคม61 ตรงกับขึ้น15ค่ำเดือน5 ตรงกับเวลานัดหมายที่จะต้องไปรับพระ และทางพระสมชายพระที่ดูแลพิธีการได้โทรมาหาว่าพ่อท่านจะทำพิธีเจริญสมาธิปลุกเสกเวลา17.30 ผมและคณะคนภูเก็ตจำนวน5คนได้เดินทาง เข้าร่วมพิธี ออกเดินทางจากตะกั่วป่าบ่ายวันที่30เข้าไปนอนภูเก็ต1คืน แล้วเดินทางจากภูเก็ตเวลา09.00 เดินทางไปถึงอำเภอนาทวีจังหวัดสงขลา เวลา18.00 น. เดินทางใช้ระบบจีพีเอส ถึงหน้าวัดทุ่งข่าไม่ปรากฏมีแสงไฟซึ่งแสดงถึงการจัดงานวันว่าง งานวันว่างให้คนใต้อธิบายนะ แต่ได้ยินเสียงการแสดงมโนรา สามคน คิดในใจว่ามาผิดงานหรือเปล่า แต่ก็เห็นทีมงานมีกำนัน คุณนัฐพงษ์ พระสมชายยืนคอยการเดินทางมาถึงงานพิธี รถนะเต็มวัดแต่พอเล่นมโนราเสร็จกลับกันหมด เอ้า แล้วการปลุกเสกละ ขึ้นไปกราบพ่อท่าน ได้รับคำตอบว่าเราปลุกเสกเดี่ยไม่มีพิธีการใดๆ จะเริ่มเวลา09.30 ถึง12.09 น. โดยพ่อท่านปานอธิฐานเดี่ยว ผมเลยกราบให้หลวงพ่อทราบว่าพรุ้งนี้ผต้องกลับแต่เช้ากลัวไม่ทันขอรับพระได้เลยหรือไม่ ท่านตอบว่าได้ เริ่มพิธีปลุกเสกเราทั้ง5คนก็เข้าไปในโบสถ์ พระท่านเห็นไล่ให้ผู้หญิงให้ลงไป ซึ่งผู้หญิงมีสามคน ในที่นั้นมีแต่พวกผมไม่มีใครเลย จึงได้ออกมาถามกรรมการวัดคือกำนันว่า เพราะเหตุใดจึงมีแต่พวกเราไม่มีใครเลย กำนันชี้แจงว่าท่านคือแขกวีไอพีของเรา ไม่มีชาวบ้านมาหรือพระมาด้วยเนื่องจาก รู้กิตติศัพท์พ่อท่านว่า ไม่ชอบเสียงดัง สมัยก่อนใครมาส่งเสียงดังในวัดหรือไม่ก็พระเณร ถ้าส่งเสียงดังท่านจะยิงธนูออกมาทางหน้าต่างถูกผู้ส่งเสียงดังจนเจ็บไม่กล้าส่งเสียงอีก ที่แปลกก็คือท่านยิงที่หน้าต่างซึ่งอยู่สูงมาก ไม่ว่าคนส่งเสียงดังจะอยู่ที่ใด กระสุนจะวิ่งโค้งไปถูกคนนั้นเอง คุยที่หน้าวัดก็ยิงถูก ซึ่งเป็นไปไม่ได้ว่ากระสุนจะวิ่งโค้งไปโค้งมาไปถูกคนส่งเสียงดังได้จนเป็นที่เรื่องลือของชาวบ้านพูดถึงงานวัดยอมมีวัยรุ่นต่างบ้านมายิงกัน เมื่อเจอกัน ปรากฏว่ากระสุนปืนกลับด้านสะงั้น ถ้ายิงในวัดกระสุนจะด้านไม่ออก เมื่อคราพิธีบวงสรวงพระพิคเณรศวรประจำปี เกิดฝนตกทำพิธีไม่ได้พ่ท่านได้นั่งบริกรรม จนท้องฟ้าเปิดเป็นช่องว่างเฉพาะบริเวณที่ทำพิธียังความปาฏิหาริย์ให้สูแกสายตาทุกคู่ จนชาวบ้านยอมรับว่าพ่อท่านมีปาฏิหาริย์จริง เมื่อได้รับการชี้แจงแล้วจึงถึงบางอ้อ ที่ชาวบ้านไม่มาคือไม่อยากส่งเสียงดังรบกวนท่าน

เงียบจริงๆ พอเวลาเริ่มท้องฟ้าที่ปิดกลับเปิดเป็นที่น่าอัศจรรย์ เห็นดวงจันทร์แจ่มใส่ พลันเกิดทรงกลดจากเล็กไปหาใหญ่

น่ามหัศจรรย์มากท่านนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นไม่เคลื่อนไหว เดิมท้องฟ้ามีเมฆกลับไร้เมฆ อะไรกันนี่ ก่อนที่ท่านจะออกจากการปรก กรรมการได้คุยกับผมว่า เหรียญทองที่มีคนสั่งจอง9เหรียญ จะไม่เอาตามโบว์ชัวร์การจอง ให้ใช้วิธีเสี่ยงการจับเอาจากพาน เอ้าโกงสะแล้วคิดในใจ เพราะผมจองโบว์ชัวร์คนแรกหมายเลขหนึ่ง ทำไงอยู่ในดงเขาพวกกรรมการไม่ยอม

ก็ต้องเสี่ยงจับเอาโดยไม่รู้เลยว่าหมายเลขอะไรเลย ทำไงทีนี้ เลยตามเลย พ่อท่านปลกเสร็จผมก็เข้าไป ถึงตอนสำคัญ

ท่านก็ถามว่าไหนคนที่จองเหรียญทองมารับ ก็ถูกท้าทายว่าสารวัตรทำตามตกลงด้วยให้เสี่ยงจับเอา พ่อท่านยืนพานมาให้ผมพลันท่านเพ่งสมาธิจิตเกิดมวลพลังมหาศาล จนอากาศบริเวณพานไม่เคลื่นไหวยอมรับว่าพลังจิตท่านเข้มมาก ผมเสี่ยงหยิบมาหนึ่งกล่อง มองไม่เห็นว่าพระเลขอะไรเพราะเขาฉลาดเอากระดาษทิชชูพันเอาไว้ข้างใน ทุกคนต่างหยิบพระไปแล้วก็ท้าทายกันว่าใครจะได้เหรียญที่1 เลข1ปลุกเสกครั้งนี้ครั้งเดียวเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย

เอาวะเปิดก็เปิดออกดู ปรากฏว่าผมเห็นข้างในมีรอยเขียนเมจิกสีน้ำเงินว่า1 เลยดีใจ ว่าเรานี่เองได้เหรียญที่1จริงๆชาวบ้านและกรรมการฮือฮาดังลั่น ว่าเป็นไปได้อย่างไร 5555555 สมใจ รีบเก็บพระ และได้ขอเดินทางไปนอนเพราะตี1แล้ว แต่ก็ยังไม่ง่วงเท่าไหร่ ปราฏิหาริย์มีอีกไว้เล่ารอบสอง

ปาฏิอหาริย์อันแรก ผมกลับเดินทางวันที่1เมษายน61เวลา07.30ไปใส่บาตรท่านก่อนกลับ มีรถผมคนเดียวต่างถิ่นในวัดทะเบียนภูเก็ต 3073 คิดดูว่าชาวบ้านจะถูกหวยกันขนาดไหน หวยออกพอดี เหลือเชื่อ ไม่ต้องกลับเลย ตรงๆ

 

สวัสดีครับท่านผู้ร่ำรวยเปลี่ยนทะเบียนรถยนต์อีกแล้วหรือครับ พ่อท่านปาน วัดอะไรครับ?

 

ถามอาแล้ว เจ้าคณะอำเภอนาทวี องค์ปัจจุบันใช่หรือไม่ครับ เหรียญยังหาไม่ได้ น่าจะเผื่อให้ผมสักเหรียญ จะได้ร่ำรวยกับเขาบ้าง

 

สาธุครับ โมทนาบุญแห่งปาฏิหาริย์ในการเดินทางไปร่วมพิธีในครั้งนี้ด้วยครับ

 

วัดทุ่งข่า ครับพี่เอก

 

ปาฏิหาริย์ตอน2 ความเดิม เมื่อเวลามาถึงที่พ่อท่านได้นัดหมายคือเวลา21.30 ถึง12.09 จะเดิมทำพิธีนั่งสมาธิ ท่านตอบอย่างนั้นนะ ถามท่านว่าทำไมท่านเสกองค์เดียว ท่านตอบว่าเสกหลายคนไม่มีสมาธิ พ่อท่านจะทำให้ดีที่สุดเพราะเป็นการเสกครั้งแรกและครั้งสุดท้าย กรรมการคนหนึ่งคือกำนันเล่าให้ฟังว่า คนที่นั่งเงียบทุกคนที่เขามานะ เขามาคอยเอาหมากพลูที่หลวงพ่อท่านเคี้ยวเอาไว้ ซึ่งตอนที่ผมและคณะมาถึง มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งได้เข้าไปหาพ่อท่านขอชานหมากที่ท่านเคี้ยว ท่านตอบว่าคอยมาเอาตอนเที่ยงคืนกว่าๆนะคือ คือหลังพิธีเสร็จ พวกเราต่างก็รอคอยสิ่งนี้ตามที่พ่อท่านได้เอ่ยปาก และแล้วเวลาก็มาถึงเริ่มสวดมนต์ผมและคณะจะเข้าไปในพิธี กลับถูกให้ออกไปเฉพาะผู้หญิง ไม่เข้าไปเลย เอ้าคิดในใจ ท่านเคร่งนะไม่ให้เพศหญิงเข้าไป อันนี้ผมไม่มีคำตอบนะเพราะอะไร แต่เรื่องชานหมากท่านไม่มุสาหลอกว่าจะให้ก็ให้ ผมสังเกตุที่บนท้องฟ้าพลันที่มีเมฆกลับเห็นพระจันทร์ทรงกลด สว่างสุกใส ตลอดการนั่งสมาธิของท่านจากวงเล็กไปหาวงใหญ่ คุณพระช่วยเคยเห็นแต่ของอาจารย์ทอง วันนี้มาเห็นของพ่อท่านปานมหัศจรรย์แท้ พอใกล้ถึงเวลาผมก็เข้าไปในโบสถ มีอาจารย์สักที่เป็นลูกศิษย์ท่านได้กางผ้าขาวมาหาท่าน เอ้าเขาทำอะไร ทันใดพ่อท่านได้คายชานหมากลงให้ที่ผ้าขาว แล้วอาจารย์สักท่านนั้นก็ห่อเอาไป เอาแล้วมีคนตัดหน้าเราไปเสียแล้ว เสียดายจริงคิดในใจคณะเราคงไม่ได้แล้วละ คิดในใจนะ พลันท่านหัวเราะเหมือนทราบความในใจ ท่านพูดขึ้นว่าไหนผู้หญิงที่ขอชานหมาก น้องคนนั้นก็ตอบว่าหนูค่ะได้คลานเข้าไป พลันท่านก็คายชานมากออกมาอีกให้กับน้องผู้หญิงคนนั้นแล้วสั่งว่า ให้เอาไปแบ่งกันนะ อุทานในใจ เฮ้ยท่านรู้ได้ไงและท่านเอาชานหมากมาจากไหนอีก ในเมื่อท่านได้คายไปให้ลูกศิษย์ท่านอีกคนก่อนหน้าเราไปแล้ว คุณพระช่วย วาจาท่านสุดเด็ดขาดยิ่งนัก ไม่ได้มุสาดังที่เราคิดว่า เราคงไม่ได้แล้ว ขอกราบขอขมาและสิ่งที่เราคิดท่านรักษาอย่างบริสุทธิ์จริงๆ เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้แล ปาฏิหาริย์ตอน3 เรื่องพ่อท่านหยุดเวลา เอาไว้เล่าตอนไม่มีใครเล่า

 

โมทนาสาธุอีกแล้วครับบารมีพ่อท่านศักดิ์สิทธิ์จริงๆ

 

ขอบคุณท่านมากครับรอตอนที่ 3 ครับ ตอนที่ผมทำงานที่เทพา ได้แวะไปสะบ้าย้อยแต่ไปไม่ถึงนาทวีเมื่อเกือบ 40 ปีกว่าครับเลยอดได้ของวิเศษของท่าน

 

มาเล่าตอนที่3กันครับ อาจใช้เวลาเรียบเรียงสักหน่อย เพราะมันเกี่ยวกับตัวเลข เมื่อออกเดินทางไปทำภาระกิจนอกวัด พระเณร พ่อท่านมักจะกำหนดเวลากัน เช่นมักจะทายกันว่าจะถึงเวลากี่โมงอะไรทำนองนี้ มีอยู่วันหนึ่งไปทำภาระกิจนอกวัดแล้วต้องเดินทางกลับวัด ก็ตามเคยกำหนดเวลาถึงวัดว่ากี่โมง ต่างคนต่างทำนายกันไว้ว่าเวลาเท่านี้จะถึงวัดเช่น 4โมง40 หรือ 4โมง 50 หรือ 4โมง43 นาทีเป็นต้น ซึ่งทั้งสามเวลาที่กล่าวมา พ่อท่านกำหนดถึงวัด 4โมง 43 นาที และแล้วก็มาถึงวัด

เณรแอบยิ้มในใจว่าเวลาที่เณรเลือกคือ 4โมง50นาที ตนเองต้องถูกแน่ ซึ่งก็ถามเวลาที่คนขับขับมาก่อนสี่แยกถึงวัดมันเป็นเวลา 4โมง40กว่าๆแล้ว ระยะอีก8กิโลมันต้องเกิน43นาทีแน่นอน แต่เป็นน่าแปลกใจระยะ8กิโลเวลามันหยุดลงเป็นเวลา 4โมง 43นาทีตามที่พ่อท่านได้กำหนดเอาไว้ ถึงวัดพอดี เวลาไม่ยอมเดินไปเป็น44 45 46 หยุดลงที่43 นาทีแค่นี้ เณรมารู้ทีหลังว่าพ่อท่านกำหนดจิตหยุดเวลาไว้เท่านี้ ทำให้เณรได้อุทานว่า พ่อท่านเล่นแบบนี้ผมละยอมหลวงพ่อเลย เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้แล

 

พลังจิตของพ่อท่านเข้มแข็งจริงๆ โมทนาสาธุครับ

 

สวัสดีเช้าวันอังคารครับ

 

สวัสดีครับ

 

สวัสดีครับผม อยากขอคำแนะนำ เรื่องพระสุปฏิปันโนในเขตภาคใต้ แถวพัทลุง สงขลา และใกล้เคียง มีหลวงปู่ หลวงพ่อองค์ไหนอีกบ้างครับ ที่ท่านทรงอภิญญาสมาบัติ และปฏิบัติดีปฏิบัติชอบครับ เผื่อมีโอกาสได้ไปกราบ ไปขอฟังธรรมครับ

 

ขออภัยครับ ไม่ทราบเลยห่างเหิรมา เกิน 40 ปีแล้วครับ รอท่านผู้กองครับ ขอบคุณครับ

 

เรียนคุณมัลติลา
ผมก็ไม่ทราบเช่นกันครับเพราะข่าวประเภทนี้ถ้าไม่ประสบพบด้วยตนเองแล้ว จะเป็นการโฆษณาแต่สิ่งที่ผมเล่าเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้นครับ ไม่ว่าจะหลวงปู่มีชัย หลวงพ่อทอง พ่อท่านปานครับ ท่านไปกราบท่านได้ตลอดแล้วดูเอาครับว่าเป็นอย่างที่ผมพูดหรือไม่ พ่อท่านปานสันโดด มักน้อย ไม่ค่อยพูด ครับ

 

ขอบคุณครับผม

 

ไม่เป็นไรครับ ถ้าผมมีบุญอีกคงได้มาบอกท่านนะ

 

สวัสดีเช้าวันจันทร์ รอติดตามท่านอยู่นะครับ

 

สวัสดีครับ
ทราบประวัติของท่านแล้ว ทำให้อยากได้วัตถุมงคลด้วยเลย

 

ค่อยมาเล่าพี่เอก