ทำไมช่วงนี้ พระอาจารย์หลายๆท่านมรณภาพ

ใจเย็นๆครับคุณNCK2046 ผมอยากให้ใช้พรหมวิหารสี่ข้อที่สี่อุเบกขาสักนิดนะครับ คนทั่วๆไปที่เราพบเราเห็นก็มีลักษณะแบบนี้กันก็เยอะนะครับ บางครั้งเราก็ต้องเข้าใจพื้นฐานความคิดของเขาด้วยเพราะเขาเหล่านั้นอาจถูกสภาพแวดล้อมทำร้ายเขาจนเป็นแบบนี้ก็ได้ ถ้าเราเห็นว่าทำไม่ถูกไม่ควรเราก็ควรที่จะแนะนำตักเตือนกันแบบเบาๆก่อน เพราะบางทีอุปนิสัยเขาอาจจะชอบความนุ่มนวนในการสื่อสารกันก็ได้นะครับ ส่วนวิธีที่บอกกันตรงๆแบบแข็งๆอาจจะเป็นสเต็ปต่อไปครับ ใจเย็นเย็นเย็ย......ไว้ครับ

 

ดีครับด่าผมใช่มั้ยครับ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน

 

ผมดีเฉพาะคนที่ดีด้วยเท่านั้นแหละครับ ถ้าหมาๆมาผมก็อาฆาตคุณได้เหมือนกันครับ

 

*** ผู้ที่เราเคยพึ่ง ต้องจากไป ***

ผู้นำ ผู้ทำได้ จากไป
สัจจะธรรม...จึงสอน "หลักตนพึ่งตน"

ต่อไป...กรรมกำลังมา
สุดท้ายทุกคนต้องพึ่งการกระทำที่ได้ทำมาแล้ว

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

กิริยาส่อสกุล

 

ผมไม่เคยลบหลู่พระรัตนตรัยฟ้าดินเป็นพยานและผมไม่ถือว่าผมบาปด้วยแต่ถ้าคุณจะหาว่าผมปาบมันก็เรื่องของคุณ แต่คุณด่าผม ด่าพ่อแม่ผม ดีงั้นเตรียมรับผลกรรรมและรับแรงอาฆาตของผมได้เลยครับ

 

ไม่เป็นไร จะมีเทวทัตเพิ่มในศาสนาฉันอีกสักคน ก็ไม่ใช่ปัญหา

 

เอ๋ขา ตั้งกระทู้ด้วยเจตนาดี
อย่าทำจิตขุ่นมัวนะจ๊ะ

 

......... ใจเย็นๆ กันก่อนครับ ถึงขนาดอาฆาตกันเลยหรอเนี่ย

 

ถือ (ก็) หนัก วาง (ก็) เบา...พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี

ปุจฉา

อยากขอคำอธิบายเรื่อง
“สัพเพ ธัมมา นาลัง อะภินิเวสายะ”
ที่ท่านพุทธทาสกล่าวว่า
เป็นคำสอนระดับหัวใจสำคัญของพุทธศาสนา

น้ำเพชร/กาญจนบุรี

วิสัชนา

ลองอ่านนิทานปรัชญาต่อไปนี้
บางทีอาจมีคำตอบที่ตรงกับใจของคุณก็เป็นได้
แม้จะเขียนไว้นานแล้ว
แต่เมื่อว่าโดยเนื้อหาสาระ
คิดว่าคงพอจะทำให้มองเห็นแก่นสาระสำคัญ
ของข้อความข้างต้นนั้นได้บ้าง


ถือ (ก็) หนัก วาง (ก็) เบา

เคยมีคนไปกราบทูลถามพระพุทธเจ้า
พระพุทธเจ้าพระองค์ให้เหลือเพียงสั้นๆ
ทว่า ครอบคลุมใจความทั้งหมดแห่งพระพุทธศาสนา

พระองค์ตรัสว่า หากจะให้สรุปเช่นนั้น
ก็ขอสรุปเช่นนั้นก็ขอสรุปว่า
ใจความแห่งคำสอนของพระองค์ขึ้นอยู่กับประโยคที่ว่า

“สัพเพ ธัมมานาลัง อะภินิเวสายะ
ใดใดในโลกอันบุคคลไม่ควรยึดติดถือมั่น”
ทำไมจึงไม่ควรยึดติดถือมั่น

เพราะที่ใดมีความถือมั่น ที่นั่นก็มีความทุกข์

ความทุกข์ขยายตัวตามระดับความเข้มข้นของความยึดติด

ยึดมาก ติดมาก จึงทุกข์น้อย

ไม่ยึด ไม่ติด จึงไม่ทุกข์

ความไม่ยึดติดถือมั่น กล่าวอีกอย่างหนึ่งว่า “ความปล่อยวาง”

ทำไมจึงต้องปล่อยวาง

เพราะทุกอย่าง “มีความว่าง” มาแต่เดิม

คนที่หลงกอด “ความว่าง”
โดยคิดว่าเป็น “ความมี” ทำไมจะไม่ทุกข์ ?

พระบวชใหม่รูปหนึ่ง
เดินบิณฑบาตผ่านชุมชนแห่งหนึ่งซึ่งมีผู้คนจอแจ

ขณะเดินสำรวมก้มหน้าแต่พอประมาณ
เพื่อเดินผ่านชุมชนไปอย่างช้าๆ นั้นเอง
จู่ๆ ก็มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งใส่สูท
ผูกเนคไท สวมแว่นตาดำเดินเข้ามาหาท่าน
พร้อมทั้งชี้หน้าด่าท่านอย่างสาดเสียเทเสีย

พระรูปตกตะลึง รีบเดินหนี

แต่แม้ท่านจะเดินหนีชายคนนั้นพ้นแล้ว
แต่เสียงด่าของเขายังคงก้อง
อยู่ในโสตประสาทของท่านอย่างชัดถ้อยชัดคำ

เมื่อกลับถึงวัด พลันที่คิดถึงเหตุการณ์
ที่ตนถูกชี้หน้าด่ากลางฝูงชน
พระหนุ่มก็รู้สึกโกรธจนหน้าแดงก่ำ
ยิ่งคิดต่อไปว่าชายคนนั้นมาชี้หน้าด่าตน
ซึ่งเป็นพระและตนเองก็จำได้ว่า
ตั้งแต่บวชเข้ามาในพระธรรมวินัย ก็ยังไม่เคยทำอะไรผิด

คิดมาถึงขั้นว่า ตนไม่ผิด
แต่ทำไมตนต้องถูกด่า ยิ่งเจ็บ ยิ่งแค้น
วันที่ท่านถูกด่ากลางชุมชนนั้นเป็นวันศุกร์
แต่ตกถึงเช้าวันจันทร์ท่านก็ยังไม่หายโกรธ

เช้าวันจันทร์นั้น พระบวชใหม่ประคองบาตร
เดินผ่านชุมชนนั้นเหมือนเดิม
ท่านพยายามสอดส่ายสายตามองหาชายคนเดิม
ตั้งใจว่าวันนี้จะต้องถามให้รู้เรื่อง
ว่าเหตุจึงมาชี้หน้าด่าตนเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว

ยิ่งพยายามค้นหา กลับยิ่งไม่พอ
ท่านจึงเดินสำรวจรับอาหารบิณฑบาตต่อไป
จนได้อาหารเต็มบาตรแล้วจึงเดินกลับวัด

ระหว่างทางกลับวัด โดยไม่คาดฝัน
พระหนุ่มทอดสายตาไปพบกับชายคนหนึ่งสวมสูท ผูกเทคไท
ใส่แว่นตาดำ ท่านอุทานในใจว่า
“อ๋อ เจ้าคนนี้เองที่ด่าฉันเมื่อวันศุกร์”

ภาพที่เห็นก็คือ ชายแต่งตัวดีคนนั้น
นอนหลับหมดสติอยู่ข้างศาลเจ้าแห่งหนึ่ง
ข้างๆ ตัวเขามีขวดเหล้าล้มกลิ้งอยู่
พอท่านพยายามเดินเข้าไปมองใกล้ๆ
เขาจึงเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
พอเห็นท่านเท่านั้นชายคนนั้นก็ร้องขึ้นมาว่า

“ขอเดชะ พระอาญาไม่พ้นกล้าฯ บัดนี้
พระองค์ทรงกลับมาครองอยุธยาอีกครั้งหนึ่งแล้วกระนั้นหรือ...”
ว่าแล้วก็ลุกขึ้นกำเฉิบๆ

พลันที่ท่านประเมินว่าชายแต่งตัวดี
คนที่ชี้หน้าด่าท่านเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว
เป็นคนบ้าที่มาในร่างของคนแต่งตัวดีเท่านั้นเอง

ความโกรธที่ก่อตัวเป็นเมฆดำทะมึน
อยู่ในใจของท่านมานานถึงสามวัน
ก็พลันอันตรธานไปอย่างง่ายดายชนิดไร้ร่องรอย

ทำไม
เราจึงปล่อยวางต่อคนบ้าได้ง่ายดายเหลือเกิน ?
แต่กับคนปกติ
ทำไม เราจึงมีความรู้สึกว่าต้องเอาเรื่องราวให้ถึงที่สุด ?

 

โอ๋..เด็กๆไม่เอานะจ๊ะ ไม่เอา ..ไม่ทะเลาะกันนะจ๊ะ
มาม่ะ..ล้อมวงเข้ามาโอบกอดกันด้วยความรักความอบอุ่นดีกว่า!

 

คุณ NCK2046 ใจเย็นๆก่อนครับ ไม่ทราบว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ...ทำไมหน้าตาดูหมองจัง

 

มีอาจารท่านหนึ่งสอนหนังสือ ผมไม่ชอบหน้าเท่าไหร่เพราะคิดไปเองว่าเขาเหมือนจะไม่ชอบเรา พอสอบผ่านมาได้ก็แล้วๆกันไปผ่านแล้ว ต่อมาไม่กี่เดือน ท่านเสียชีวิตใจเราก็คิดขึ้นมาทันทีว่าเราไม่หน้าคิดอย่างนั้นเลย
ในหัวมีแต่สิ่งดีดีที่ท่านให้สอนความรู้ให้เรา เวลามีชีวิตมัน้อยนิดจะสะสมมาร หรือจะสะสมธรรม


โกรธคือโง่มโหคือบ้าอันนี้ถ้าจะจริง เมื่อก่อนผมเป็นบ่อย ทั้งโง่ทั้งบ้า
เมื่อวานพิมท์ด่ากันผ่านมา1วันเวงกรรม กรรมมันตามมาด่าต่อทั้งๆที่มะวานมันผ่านไปแล้วแต่จิตมารมันไม่ยอมหยุดด่า ลืมไปสติหายว่าเออเรานั่งอยู่ตรงนี้พิมท์คอมจะมาหาสิ่งที่เรียกว่าสุข (สุขในธรรม)ทำไมไอจิตมารมันยังตามมาให้เราไปกัดกะคนอื่นอีกหว่า อย่างงี้เขาเรียกว่า สติแตกกกกกก ลืมกลับมามองตัวเองจิตไปปุ้นนนนน......

เวลามีชีวิตมันน้อยนิดหย่าหาทุกข์ใสตัวเลยเถด..

ตอนนี้ทำอะไรกันอยู่หรอ กายอยู่นี้คิดไปไหน อยู่กับแฟน อาหาร คู่กัด หรืออยู่กับตัวเอง อุ้ยแล้วของเราไปอยุ่ไหนแล้วหว่าอิอิ

 

ทุกคนมีถ่านอยู่ในตัว
ถ่านนี้อาจจะถูกจุดได้ด้วยไฟนอก และไฟใน
ไม่ว่าจะถูกจุดด้วยไฟใด ก็ย่อมเกิดความร้อน
แน่นอนคลื่นความร้อนย่อมกระจายไปได้ไกล
แต่เมื่อมันอยู่ในกายเรา ใครล่ะจะร้อนที่สุด
จะปล่อยให้มันสลายไปเพราะความร้อน
หรือจะอดทนฟ่าฟันต่อแรงกดแรงปะทะต่างๆ เพื่อจะเป็นเพชร

เย็นๆ ...จับลมสบายๆ ยิ้มไว้ แล้วบอกกับตัวเองว่า
"รู้นะกำลังให้ทำข้อสอบอยู่ล่ะสิ เราไม่ยอมตกหรอก..."
เมื่อรู้แล้วก็วางซะ ครั้งแรกยังไม่ค่อยได้ ครั้งสองเอาใหม่ วางซะ
ครั้งสามเอาใหม่ วางซะ วางซะ ครั้งต่อไปอีก วางซะ วางซะ วางซะ
แล้วเราจะวางได้คล่องขึ้น เหมือนการหายใจนั่นแหละ

 

ดิฉันไม่อยากให้คุณทั้งสองคนมาทะเลาะกันเลยนะคะ ถ้าคนเรามัวแต่ทะเลาะกันแล้วได้ประโยชน์อะไร มีแต่จองเวรกันไม่มีที่สิ้นสุด ในเมื่อคุณทั้งสองก็ได้นับถือพระพุทธเจ้าเหมือนกัน ขอถามเถอะค่ะท่านสอนให้คนเรานั้นจองเวรกันหรือเปล่าคะ ทุกๆคนต่างก็มีความคิดแตกต่างกันไปบ้าง ถ้าหนักนิดเบาหน่อยก็อภัยกันเถอะค่ะ พ่อหลวงท่านก็มีพระราชดำรัสเลยว่า " รู้รักสามัคคี" ถ้าเราสามัคคีกันก็ยังทำให้อยู่รอดปลอดภัย แต่ถ้าขาดความสามัคคีทะเลาะเบาะแว้งกัน ขอถามเถอะค่ะถ้าเกิดภัยขึ้นมาจะสามารถมีชีวิตอยู่รอดได้ไหมคะ
(กราบขออภัยด้วยค่ะถ้าใช้คำที่ไม่เหมาะสมหรือล่วงเกินคุณทั้งสองคน)

 

อย่าลืมนะครับว่า จิตโทสะ เป็นมิจฉาจิต นะครับ แล้วจะเราจะกล้าบอกใครๆว่าเราเป็นสัมมาทิฏฐิ ได้หรือครับ เย็นไว้เย็นเข้าไว้ครับ มองให้เห็นให้รู้ทันโทสะครับ

 

เหตุอยู่ไหนหนอ...จึงเกิดผล...

 

ทะเลาะกันแปลกๆ ด่ากันแล้วอ้างศาสนา หยุดเสียที ใครหยุดก่อนคนนั้น ชนะ (ชนะใจตน)

 

สิ่งที่ไม่ดีขออย่าได้เกิดขึ้นเลยครับ.....คุณแม่ขอร้องงง

 

ผลบุญใดที่ข้าพเจ้าได้ทำมาดีแล้ว...
ขอผลบุณนี้จงสำเร็จแก่ท่านทั้งหลายที่รับรู้ถึงข้อความนี้...
ขอให้ทุกท่านจงมีความสุข...และเป็นที่พึ่งของสัตว์โลกต่อไปเถิด..
บางที..เมื่อภัยมาถึง...เราต้องพึ่งกัน..