เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

(f) จะบ่ายแล้ว รอครับรอๆๆๆ

 

ให้หลานสาวโอนเงินเป็นค่าโฮสท์เว็ป 1,000บาทถ้วน
บ/ช ธ.กรุงไทย 493-0-35939-2 คุณวีระชัย แก่นภักดี
สาขาการปิโตรเลียม เวลา 14.03เป็นการสนับสนุน
เว็ปพลังจิตผู้หนุนพลังแห่งพระพุทธศาสนา
เป็นการโอนต่อเนื่องจากเดือนที่แล้ว
ที่ได้มาใช้พื้นที่แห่งนี้
ขออนุโมทนาบุญแด่ทุกท่านด้วยครับ

 

มาล่ะน้องบีเอ็ม เสร็จธุระช้านิด
รอหน่อยอย่าน้อยใจกัน

 

ภาพงามเหลือหลายน้องสอยดาว ขอบคุณมากครับ

 

สนุกแค่ไหน น้องคมต้องเป็นผู้ตัดสินครับ
รออีกนิดเดียว ตอบเสร็จเริ่มเขียน

 

ยังไม่ทันไร พรานเอ็ก ก็โดนเสือสาวเย้าเอาเสียแล้ว สงสัยจะเจอศึกหนัก

 

(ต่อ)..อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(2)...เช้าวันก่อนเดินทาง เหมือนนรกแตกย่อยๆหน้าที่ทำงานผู้การ!

คุณชาติเมาปลิ้นลุกไม่ไหว คู่หมั้นต้องเอาน้ำสาดราดหัวปลุกแบบฉุกเฉิน หนุ่มปีนัง
เดินตาแดงในชุดเดินป่า มานั่งซึมกระทือหน้าเพิงขายของ อัดกาแฟดำเข้าไปเกือบ
กระป๋อง มองพวกเราที่กำลังชุลมุนกับข้าวของ

รถแลนด์ โรเวอร์ คันไม่ใหญ่สักเท่าใด แต่สัมภาระที่มันยัดมาน่าเหลือเชื่อ ทั้งข้างใน
รถกับที่มัดบนหลังคา...โอ้โฮ รื้อลงมากองเป็นภูเขาเลากาน้อยๆ

ผมขอบรรยายให้เห็นภาพ...ร่วมมึนตึ้บไปด้วยกัน...

เต้นท์ขนาดกลางนอนสองคนหรือยัดๆก็นอนสามคนได้สองหลัง ผมขอร้องเหลือ
หลังเดียว เครื่องนอนบางชิ้นผมคัดออกไม่ให้เอาไปเช่นหมอน...อาหาร เครื่องกระ
ป๋อง เหล้านอก วิสกี้3ขวด บรั่นดี1ขวด ไม่เอาไม่ได้คุณเทพบอกเป็นยาแก้หนาวยามค่ำคืน...บุหรี่กาลิคอย่างดีห้ากระป๋อง ผมยังเหลือบเห็นซิการ์มวนโตอีกหนึ่งหีบ มีกระ
ทั่งกาแฟ น้ำตาลกระป๋องที่เป็นก้อนสี่เหลี่ยมเหมือนน้ำตาลกรวดแบบผู้ดีอังกฤษ ไม่มี
ขายเมืองไทย ซื้อเอาจากปีนัง

คราวนี้มาดูลังเสื้อผ้าสี่ชีวิต คนละหนึ่งหีบย่อมๆ ของคุณนงมีสองหีบ ของผู้หญิงเครื่อง
สำอางเพียบ ผมยกมือไหว้ ขอละ อย่าเอาไป เธอก็ไม่รั้น แต่ขอสบู่ไว้2-3ก้อน บอกอาบ
น้ำไม่ถูสบู่มันคันคะเยอ(ตรงไหน?)...เอาเหอะผมมันแค่ไอ้หนุ่มกรรมกรจะไปรู้เรื่องอะไร
กับเครื่องเคราประทินโฉมแม่เสือสาว(คำของลุงพราน) ต้องยอมเธอโดยดี

อุปกรณ์เดินป่าบ้าง...ทั้งทีมมีเครื่องกระสุนเพียบยังกับจะยกไปทำสงครามล่าอาณานิคม รองเท้าเดินป่าสำรองคนละคู่ ไฟฉาย มีด กระติกน้ำ เข็มทิศ กล้องส่องทางไกล กระทะ
เตาหุงต้มใบเล็กๆน่ารัก ฯ...นี่มันจะไปเดินป่า หรือปิคนิกกันเล่าหว่า?

แต่ผมต้องตัดใจว่าช่างหัวมัน เป็นหน้าที่ลูกหาบ เราเป็นลูกจ้างแค่นำทาง เกิดอะไรขึ้น
ตัวใคร-ตูดมัน ระวังหลังกันเองละเด้อ...ไอ้ชาวกรุง!

ผมก็คิดแบบเห็นแก่ตัวไปงั้น ถึงเวลาเข้าจริง คนลิ้นห้อยก่อนเพื่อนคือตัวเองอยู่ดี!!

อ้อ...ยังมีอีกลัง แปลกมาก เป็นลังไม้ไม่ใหญ่นัก อจ.เลิศกำชับ กำชา ลูกหาบระวัง
เป็นพิเศษ ดูลังก็ไม่หนัก แกบอกห้ามเดินข้าม เวลาวางให้ตั้งสูงกว่าลังหรือกะเป๋า
อื่น ตอนพักอย่าหย่อนตูดบนลังเด็ดขาด

ดูลึกลับดี แต่ผมทำไม่สน ก็สบายใจดี ชีวิตมันผ่านเรื่องลึกมาเยอะ เรื่องลับแค่นี้ขี้ปะติ๋ว
จิ๊บ จิ๊บ!

 

ผู้การออกมายืนดู ความอลหม่านขาดการเตรียมตัวที่ดีพักใหญ่ แกสั่นหัวน้อยๆ เห็น
เวลาเริ่มสายก็หนักใจแทน บอกคุณเทพหากเลยเที่ยงห้ามเดินทาง ต้องพักอีกคืน ขืน
เดินไปก็พ้นเหมืองนิดเดียวได้ระยะทางไม่คุ้ม...ทุกคนฟัง ไม่มีใครเถียงเจ้าพ่อเหมือง..
แต่ลูกหาบกับเราก็ทำงานจนเข้าที่ พร้อมเคลื่อนขบวนได้

อจ.เลิศ ออกไปยืนริมขุมเหมืองเก่า ที่ขุดกินแดนเข้ามาถึงหน้าออฟฟิศ แต่มีช่วงระยะ
ห่างพอควรราวๆสนามบาสเก็ตบอลด้านยาว อจ.ทำปากหมุบหมิบแล้วกวักมือเรียกผม
ชี้ให้ดูท้องฟ้าครามเข้ม สวยใส แต่เต็มด้วยเมฆทึบหนาหลายส่วน

"เมฆธงชัย ฤกษ์ดีมาก ต้องไปกันวันนี้ เดี๋ยวนี้ อย่าช้า"!

ผมมองตามมือชี้ กลุ่มเมฆเบื้องบนที่จับตัวหนาก้อนมหึมา มีอยู่ก้อน ค่อยๆลอยเลื่อน
แยกจากส่วนใหญ่ เมฆสีเทา รูปก้านเรียวยาว มีสามเหลี่ยม งอกออกมาดั่งเป็นชายธง
แต่ เอ...ดูอีกทีน่าจะเป็นสี่เหลี่ยมแปะติดด้ามธง

ครั้นจ้องนานอีกนิด พินิจอีกหน่อย ผมเห็นว่าน่าเป็นรูป "เมฆมีดปังตอ"มากกว่า "เมฆธงชัย"...พับผ่า!!

แต่เอาไงก็เอากัน ไปก็ไป ลุงพรานทำพิธีเบิกไพรไปแล้ว ตั้งแต่ ตะวันยังไม่ขึ้น

ผมจุดธูปบอกกล่าวหลวงปู่ เมื่อแสงทองแรกโผล่ประดับขอบฟ้า ด้วยธูปที่ยืมจุมโพ่แล้ว
ไม่เคยใช้คืน...เหมือนเดิม

ขบวนจึงพร้อมพรั่กสมัครชัยเดินทางจริงๆ นายหัวอวยชัยเพื่อน..."โชคดีเทพ เที่ยวให้
สนุก อีกอาทิตย์พบกัน" ทุกคนร่ำลานายหัวใจนักเลง แล้วขบวนก็ขยับตามฤกษ์เมฆ
ปังตอ...เอ้ย เมฆธงชัย ของอาจารย์เลิศ

ลืมบอกนิด...นายหัวให้ผมทิ้งแก็ปโบราณไว้ที่เหมือง เปิดตู้หยิบลูกซอง5นัดให้ บอกว่า
เอาไว้ช่วยเพื่อนแกยามคับขัน ไม่ต้องนั่งกระทุ้งดินปืน ให้กระสุนมาอีก2กล่องเต็ม

พรานไพรกระจอกงอกง่อย ก็ติดปีกแปลงร่างเป็นพญาอินทรีย์...พลัน!!!

 

ลุงพรานเปิดหัว ผมปิดท้ายขบวน มีลูกหาบหน้าผม ถัดไปเป็นบักสมคุมหลังให้คุณชาติ
ที่ยังเดินตุปัดตุเป๋ตาปรือเป็นนกฮูก แดงก่ำเป็นนกกะปูด มีคุณนงเดินหน้าต่อคุณเทพ...

ทางเดินแรกเริ่ม ไม่ยุ่งยาก ลุงนำเข้าด่านสัตว์ทั่วไปก่อน แล้วตัดวกขึ้นอีกทิศทันที
ไปทางป่าโปร่งต้นไม้ใหญ่ขึ้นห่างๆ แต่ต้องเดินขึ้นภูตั้งแต่ออกสตาร์ทไม่ถึงชั่วโมง
ดินภูเขาร่วนซุยไถลง่าย ผมมองเหล่าชาวกรุงข้างหน้า ความสูงกว่าใครๆทำให้ได้
เปรียบทัศนวิสัยเห็นชัดจากด้านหลัง ท่าทางแข็งขันกันดี คนป้อแป้อย่างคุณชาติก็
เริ่มฟื้น ทุกคนสะพายปืนถูกวิธี ปากกระบอกชี้ขึ้นฟ้า คงฝึกซ้อมกันมาดี มีอจ.เลิศแต่
ผู้เดียวในชุดเสื้อขาวหนาหน่อย แต่กางเกงขาวผ้าเหมือนกางเกงชาวเล เหน็บมีดที่พุง
ประคำโต้เส้นเดิมคล้องคอ แกเดินสบายๆตัวเบาเนิบๆ

คุณนงโฉมงามก็ก้มหน้างุดๆหน้าคุณชาติที่ตามคุมหลังให้ ไม่ปริปากคุยกัน คณะนี้มีวินัยใช้ได้...ผมคิด

แต่นี่เพียงเหงื่อเม็ดแรกซึมแผ่นหลัง ต้องรอเหงื่อตกกีบ เมื่อนั้นจะเห็นธาตุแท้ แต่ละคน!!!

 

พักอาหารเย็น
ขอบคุณการติดตาม
อุ่นหนาฝาคั่งจริงๆครับ

 

ครับ น่ากลัวลำบาก เจอะเสือมีเขา
หนักกว่าเสือมีเขี้ยวแน่

 

(ต่อ)..อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ลุงพรานนำไต่ชันขึ้นทางเดินลำบาก ลูกหาบมอญไถลลงมาให้ผมเอามือยันหลัง
ไม่กลิ้งตกเขาหลายหน เจ้าดวงดาวเพื่อนบักสมที่ได้เดินป่าสมใจ พยายามก้มตัว
งุดๆหลังคุ้มโค้งแบกสัมภาระห่อมหึมาบนบ่า มันสู้กับแรงโน้มถ่วงโลกอย่างทรหด
ดูๆไปคล้ายบักสมที่บุกป่าหนแรกกับผม ลำหักลำโค่น ข้อลำใช้ได้เลย

เราคืบได้ช้ามาก ลุงพรานนำขึ้นไปถึงที่ราบเล็กๆพอให้เก้าคนพร้อมสัมภาระขึ้นไป
พักกันได้หน่อย แกบอกหยุดกินน้ำกันก่อน คุณเทพดูนาฬิกาข้อมือ แล้วบ่นพึมเดิน
เกือบสองชั่วโมงรู้สึกไม่ถึงไหน ลุงพรานยิ้มเหงือกดำ พยักหน้ายอมรับ...

"ทางมันโหดนาย ถ้าหน้าฝนขึ้นไม่ได้ ลื่นมาก"

"แถวนี้มีถ้ำมั้ย?"...อจ.เลิศถามลอยๆ ตาคนนี้ชอบพูดลอยๆเรื่อยๆไม่เน้น เหมือนสิ่งที่
พูดไม่มีความสำคัญ แต่ที่จริงสำคัญมาก คนเชิงนี้น่ากลัว...พูดมากในสิ่งที่รู้ให้คนเชื่อ
ถือ สิ่งไม่รู้สงวนท่าที ไม่ยอมแสดงให้คนอื่นเห็นว่า ตูไม่รู้

ลุงสั่นหัว ร้องหึ ...ไม่มีนาย ต้องไปอีกไกล ตัดข้ามเขาลูกนี้ก่อน ถึงลูกหน้า เริ่มมีถ้ำ
ให้ดู เดินอีกเกือบวัน

"งั้นไป รออะไรเล่าลุง?"...คุณเทพกระชุ่น แต่ลุงยิ้มแหยๆ พยักหน้าไปทางคุณชาติที่
กำลังช่วยคุณนงกุมข้อเท้า เทพเดินเข้าไปดู ผมมองห่างๆแต่ได้ยินทุกคำพูด

"ขาคงแพลงนิดหน่อย รองเท้าพลิกตอนไถลขึ้นเนิน"...คุณนงว่าแต่น้ำเสียงแข็ง ทำ
เหมือนไม่ต้องการให้ทุกคนเห็นเธอเป็นตัวถ่วง ผมจุดบุหรี่สูบเงียบๆ...รอ!

ชาติพยุงคู่หมั้นลุกขึ้น บอกให้ลองวางเท้าเต็มที่ นงคราญขยับส้นพลิกซ้าย เอียงขวา
แล้วยิ้มให้คู่หมั้น แต่ให้ตายเถอะ ทำไมผมรู้สึกว่า หางตาเธอปรายมาทางผมแว่บนึงนะ...
มึงทะลึ่งแล้ว ไอ้ชาวเหมืองเอ๋ย นั่นะดอกฟ้า มึงต่ำชั้นกว่าหมาวัดอีก ผมขยี้ก้นบุหรี่กับพื้น
อย่างหงุดหงิด ขยี้จนแน่ใจว่าดับสนิทเป็นผุยผงคารองเท้า ไม่เหลือเป็นเชื้อไฟป่า

คณะ9ชีวิต ที่ไม่ใช่แมวเก้าชีวิต ก็เคลื่อนที่ต่อ การประลองพลังยกแรก ระหว่างป่ากับชาวกรุง...นักชกจากบางกอกดีกรีนักเรียนนอกกับอจ.เลิศยังออกจากมุมชกต่อได้

 

จากจุดพักชั่วคราว ผมหันหลังกลับไปทิศทางเหมือง แต่ยอดไม้กับทิวเขาที่ไล่หลั่น
เป็นระลอกบดบังสิ้น...แสดงว่าเราได้ระยะไกลเอาการ ไม่เหมือนที่คุณเทพรู้สึกว่า
นิดเดียว ขบวนจัดแถวเรียงหนึ่งรูปเดิม แต่หนนี้ คุณชาติเดินมาหาผม ขอร้องสิ่งที่
ผมกลัว ไม่อยากคิดแต่ต้น...

"ให้นงเดินหน้าคุณพรานนะ คอยคุมหลังให้ด้วย"!

เอาแล้วไง ชาติส่งคู่หมั้นมาเป็นภาระผม เพราะต้องการรวมกลุ่มอยู่กับอจ.เลิศกับ
คุณเทพ สามคนนี้มีบางอย่างพิกล คอยซุบซิบเหมือนมีลับลมคมนัยบางประการ
แม้แต่คู่หมั้นก็ไม่อยากให้รู้ ...ผมคิดแล้วเลิกคิด เพราะกิจพิเศษตรงหน้าสำคัญกว่า
รีบยิ้มเอาใจแล้วบอกเธออย่างสุภาพ...

"เชิญครับ คุณผู้หญิง" เธอค้อนขวับ พูดลอยเบาๆ

"เรียกนงเฉยๆก็ได้...อนุญาต" แล้วก็ขยับปืนให้เข้าที่ เดินฉับๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดที่
ข้อเท้า ไอ้หนุ่มไก่อ่อนสอนขันอย่างผม ยืนงงเป็นไก่ตาแตก ก่อนไต่เขาตามแบบมึน
ปานไก่ชนโดนเดือยเข้าจุดตาย

นาทีแห่งความยุ่งยากสุดในชีวิตบังเกิดแก่ผมนับแต่นั้น ลองนึกถึงภาพผมไต่ตามหลัง
สะโพกกลมกลึงด้านหน้าห่างไปไม่เกินสามก้าว ถึงแม้นกางเกงเดินป่าค่อนข้างหนา
ไม่รัดรึงรูปร่างมาก แต่พอปิดอยู่บนกล้ามเนื้อที่แข็งแรงฟิตเปรี๊ยะของอนงค์นางวัย25
หยกๆ 26ไม่หย่อนยาน ภาพมันก็ลอยอลวนอยู่ตรงหน้าผมว่า..."สะโพกดินระเบิด"!

ครานี้ หัวจิตหัวใจหนุ่มอ่อนกระทงหลงทางเยี่ยงผม ก็ระเบิดเปิดเปิงกู่ไม่กลับ ความ
หนุ่มแข็งแรงที่ถูกงานหนักกดทับกว่าสองเดือน ถูกความเป็นจริงแห่งวัยที่ต้องเป็นไป
ตามธรรมชาติ มันลุกโชน เคมีบางอย่างพุ่งขึ้นสู่โพรงสมอง ประทุสู่แก่นกลางทำผมหู
อื้อ ตาลาย หวิดหงายหลังตกเขาตายรอมร่อ ต้องคว้าน้ำในกระติกเทราดไหลชุ่มโชก
หน้า ลำคอ ไหลลงอาบกลางอกเกือบหมดกระติก ดึงผ้าขาวม้าเคียนเอวคลุมหัว ปิดตา
ตัวเองไม่ให้เหลือบมองร่างงามใกล้เพียงมือคว้า โหนตัวเอง สาวร่างตามติดเธอไปดัง
คนละเมอ หลับตาเดินกลางวัน

"อุ้ย ว้าย"...เสียงอุทานเบาๆ ทำผมตื่นจากภวังค์อารมณ์ที่ไม่เคยปรากฏในชีวิตหนุ่ม
พอลืมตาก็เห็นร่างคุณนง รูดปรู๊ดลงมาตรงหน้า เธอพยายามตะแคงตัว ม้วนขาไม่ให้
รองเท้าเดินป่า ยันถีบหน้าผม พอม้วนท่านั้น ร่างก็ไหลลงอ้อมแขน ที่ผมกางรับพอดี
กลิ่นเหงื่ออ่อนๆ กลิ่นสาปสาว กลิ่นกาย ผสมเครื่องหอมบางอย่างจากตัวเธอ กระแทก
จมูก เนื้อนุ่มหยุ่น แต่แข็งแรงเหมือนติดสปริง กระทั้นบีบคั้นเลือดทุกหยดในกายเดือด
พล่าน เลือดกำเดาหยดแหมะ!!!

 

พักนะครับ ก่อนเลือดกำเดาไหลกันมากกว่านี้
ราตรีสวัสดิิ์...ผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน
สุขภาพแข็งแรง ไม่เจ็บ ไม่จน เช่นเดิม

 

ขอบคุณครับ..
ท่านwanwiก็พักผ่อนนอนหลับอย่างมีความสุขครับ
ราตรีสวัสดิ์ครับ

 

ขอบคุณท่าน อา wanwi. มากครับ

 

ขอบคุณมากครับคุณอา
นอนแล้วคงต้องละเมอกันบ้างล่ะครับ

 

ขอบคุณครับ
ทำงานดึกง่วงๆ อ่านแล้วตาสว่างเลยครับ

 

สาธุ อนุโมทนาบุญด้วยครับ
ได้ทั้งบุญ และบันเทิง อิอิ ขอบพระคุณนะครับที่รังสรรผลงานดีๆ มาให้อ่านกัน รสชาดสุดยอดจริงๆครับ

 

...ยังจำคำของหลวงพ่อ ซึ่งท่านเป็นที่เคารพ พูดกับผมว่า "โยม ทุกวันนี้ พระเราต้องสำรวมระวังให้จงหนัก เพราะ วัวบ้า มันมีมากขึ้น ดีไม่ดีถูกขวิดจีวรกระเจิง เสียพระไปเลย" ไอ้เราก็งง วัวบ้าอะไรจะวิ่งไล่ขวิดพระ กระทั่งท่านเห็นเรามีสีหน้า งงๆ ท่านจึงเฉลยต่อว่า ก็ "วัวเขาอ่อน" นะสิโยม รู้จักมั้ย จึงถึงบางอ้อ...อ๋อ ทันที
...แต่ในยามนี้ พรานไพรใจฉกรรจ์ นาม super X คงไม่แคล้ว แม่มหิงสาเขาอ่อน ขวิดหลุดลุ่ย แท้เทียว ฮึ่ย...